Θυμήσου κάποια φορά που ο Θεός σού χάρισε κάτι ιδιαίτερο και ευχαρίστησέ Τον.

Εδώ είναι η βάση της ταυτότητας του λαού Ισραήλ ως λαού του Θεού. Τους σώζει από την Αίγυπτο (εδ. 1), τους μορφοποιεί μέσω της  παρουσίας Του (εδ. 2) και τους εκπαιδεύει μέσω της κυριαρχίας Του (εδ. 2). 

Τα εδ. 3-4 μας υπενθυμίζουν τους θαυματουργικούς τρόπους μέσω των οποίων εξουσιάζει τη δημιουργία  για να σώσει τον λαό Του. Άνοιξε την Ερυθρά θάλασσα για να διαφύγουν με ασφάλεια (εδ. 3, βλ. Έξοδος 14:21-22), τράβηξε τα νερά του Ιορδάνη ποταμού για να περάσουν με ασφάλεια στη γη της επαγγελίας (εδ. 3,  βλ. Ιησούς του Ναυή 3: 14-16), τα βουνά και οι λόφοι σείστηκαν μπροστά στον Θεό και τον λαό Του που έρχονται στη γη (εδ. 4).

Τα εδ. 5-6 ρωτούν τη θάλασσα, το ποτάμι, τα βουνά και τους λόφους που ήταν μάρτυρες της θαυματουργικής σωτηρίας του Θεού. 

Τα εδ. 7-8 αποτελούν προκλήσεις στην πίστη μας. Αν η γη τρέμει στην παρουσία του Κυρίου (εδ. 7), το ίδιο θα έπρεπε να κάνουν και οι άνθρωποι του Θεού. Αν ο Θεός ήταν τόσο δυνατός ώστε να κάνει τον βράχο να γίνει πηγή νερού (εδ. 8,  βλ. Έξοδος 17:6), τότε σίγουρα είναι αρκετά δυνατός για να σώσει ξανά τον λαό Του. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να εμπιστευόμαστε και να ελπίζουμε σ’ Εκείνον.

Τρέμει η γη την παρουσία του Κυρίου, την παρουσία του Θεού του Ιακώβ (Ψαλμός 114:7).

Ιερεμίας 23–24, Ιωάννης 9