«Δεν ήλθον δια να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν» (Μάρκος 2:17). Πόσο γνωρίζεις τα λάθη των άλλων; Πόσο γνωρίζεις τα δικά σου;
Ρωμαίους 2:1-16
1Διὰ τοῦτο ἀναπολόγητος εἶσαι, ὦ ἄνθρωπε, πᾶς ὅστις κρίνεις· διότι εἰς ὅ, τι κρίνεις τὸν ἄλλον, σεαυτὸν κατακρίνεις· ἐπειδή τὰ αὐτὰ πράττεις σὺ ὁ κρίνων.2Ἐξεύρομεν δὲ ὅτι ἡ κρίσις τοῦ Θεοῦ εἶναι κατὰ ἀλήθειαν ἐναντίον τῶν πραττόντων τὰ τοιαῦτα.3Καὶ νομίζεις τοῦτο, ὦ ἄνθρωπε, σὺ ὁ κρίνων τοὺς πράττοντας τὰ τοιαῦτα καὶ πράττων αὐτά, ὅτι θέλεις ἐκφύγει τὴν κρίσιν τοῦ Θεοῦ;4Ἤ καταφρονεῖς τὸν πλοῦτον τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς μακροθυμίας, ἀγνοῶν ὅτι ἡ χρηστότης τοῦ Θεοῦ σὲ φέρει εἰς μετάνοιαν; 5διὰ δὲ τὴν σκληρότητά σου καὶ ἀμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις εἰς σεαυτὸν ὀργήν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς ὀργῆς καὶ τῆς ἀποκαλύψεως τῆς δικαιοκρισίας τοῦ Θεοῦ,6ὅστις θέλει ἀποδώσει εἰς ἕκαστον κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ,7εἰς μὲν τοὺς ζητοῦντας δι᾿ ὑπομονῆς ἔργου ἀγαθοῦ, δόξαν καὶ τιμήν καὶ ἀφθαρσίαν ζωήν αἰώνιον,8εἰς δὲ τοὺς φιλονείκους καὶ ἀπειθοῦντας μὲν εἰς τὴν ἀλήθειαν, πειθομένους δὲ εἰς τὴν ἀδικίαν θέλει εἶσθαι θυμὸς καὶ ὀργή,
9θλῖψις καὶ στενοχωρία ἐπὶ πᾶσαν ψυχήν ἀνθρώπου τοῦ ἐργαζομένου τὸ κακόν, Ἰουδαίου τε πρῶτον καὶ Ἕλληνος·10δόξα δὲ καὶ τιμή καὶ εἰρήνη εἰς πάντα τὸν ἐργαζόμενον τὸ ἀγαθόν, Ἰουδαῖόν τε πρῶτον καὶ Ἕλληνα·11ἐπειδή δὲν εἶναι προσωποληψία παρὰ τῷ Θεῷ.12Διότι ὅσοι ἡμάρτησαν χωρὶς νόμου, θέλουσι καὶ ἀπολεσθῆ χωρὶς νόμου· καὶ ὅσοι ἡμάρτησαν ὑπὸ νόμον, θέλουσι κριθῆ διὰ νόμου.13Διότι δὲν εἶναι δίκαιοι παρὰ τῷ Θεῷ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου, ἀλλ᾿ οἱ ἐκτελεσταὶ τοῦ νόμου θέλουσι δικαιωθῆ.14Ἐπειδή ὅταν οἱ ἐθνικοὶ οἱ μή ἔχοντες νόμον πράττωσιν ἐκ φύσεως τὰ τοῦ νόμου, οὗτοι νόμον μή ἔχοντες εἶναι νόμος εἰς ἑαυτούς,15οἵτινες δεικνύουσι τὸ ἔργον τοῦ νόμου γεγραμμένον ἐν ταῖς καρδίαις αὑτῶν, ἔχοντες συμμαρτυροῦσαν τὴν συνείδησιν αὑτῶν καὶ τοὺς λογισμοὺς κατηγοροῦντας ἤ καὶ ἀπολογουμένους μεταξὺ ἀλλήλων, 16ἐν τῇ ἡμέρᾳ ὅτε θέλει κρίνει ὁ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου.
Είναι πολύ πιο εύκολο να κρίνουμε τον άλλο, παρά να ασχοληθούμε με τα δικά μας λάθη και συχνά γινόμαστε υποκριτές, όταν κρίνουμε τους άλλους για πράγματα, τα οποία κι εμείς δυσκολευόμαστε να αντιμετωπίσουμε (εδ. 3). Ο Ιησούς ρώτησε «και διατί βλέπεις το ξυλάριον το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε δοκόν την εν τω οφθαλμώ σου δεν παρατηρείς;» (Ματθαίος 7:3). Στο σημερινό ανάγνωσμα βλέπουμε ότι όλοι μας έχουμε μεγάλη ανάγκη τον Θεό (εδ. 4 και 11).
Αφού μίλησε για τα λάθη των εθνικών, ο Παύλος στρέφει την προσοχή του στους Ιουδαίους πιστούς και τους προειδοποιεί για τους κινδύνους που φέρνει ο ηθικισμός και η θρησκευτική υποκρισία. Οι Ιουδαίοι πιστοί κάνουν λάθος όταν σκέφτονται ότι επειδή είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού, είναι αυτομάτως σωσμένοι από την κρίση Του (βλ. εδ. 3-9 και 11).
Ο δίκαιος Θεός νοιάζεται για τη συμπεριφορά μας (εδ. 6-8) και ξέρει την αλήθεια για όλους μας. Κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από τον θρησκευτικό ηθικισμό, γιατί ο Θεός βλέπει πίσω από τις μάσκες. Βλέπει την κρυφή ζωή μας και γνωρίζει την καρδιά μας (εδ. 16).
Λευιτικό 17–18, Πράξεις 10
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
[WORDPRESS_PDF]
