Πλησιάζει Μεγάλη Παρασκευή, εστίασε στον Ιησού, «όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην» (Εβραίους 12:2).
Ματθαίος 27:11-26
11Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐστάθη ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος· καὶ ἠρώτησεν αὐτὸν ὁ ἡγεμών, λέγων· Σὺ εἶσαι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Σὺ λέγεις.12Καὶ ἐνῷ ἐκατηγορεῖτο ὑπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων, οὐδὲν ἀπεκρίθη.13Τότε λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Πιλάτος· Δὲν ἀκούεις πόσα σοῦ καταμαρτυροῦσι;14Καὶ δὲν ἀπεκρίθη πρὸς αὐτὸν οὐδὲ πρὸς ἕνα λόγον, ὥστε ὁ ἡγεμών ἐθαύμαζε πολύ.
15Κατὰ δὲ τὴν ἑορτήν ἐσυνείθιζεν ὁ ἡγεμὼν νὰ ἀπολύῃ εἰς τὸν ὄχλον ἕνα δέσμιον, ὅντινα ἤθελον.16Καὶ εἶχον τότε δέσμιον περιβόητον λεγόμενον Βαραββᾶν.17Ἐνῷ λοιπὸν ἦσαν συνηγμένοι, εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Πιλᾶτος· Τίνα θέλετε νὰ σᾶς ἀπολύσω; τὸν Βαραββᾶν ἤ τὸν Ἰησοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν;18Ἐπειδή ἤξευρεν ὅτι διὰ φθόνον παρέδωκαν αὐτόν.
19Ἐνῷ δὲ ἐκάθητο ἐπὶ τοῦ βήματος, ἀπέστειλε πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή αὐτοῦ, λέγουσα· Ἄπεχε τοῦ δικαίου ἐκείνου· διότι πολλὰ ἔπαθον σήμερον κατ᾿ ὄναρ δι᾿ αὐτόν.
20Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἔπεισαν τοὺς ὄχλους νὰ ζητήσωσι τὸν Βαραββᾶν, τὸν δὲ Ἰησοῦν νὰ ἀπολέσωσι.21Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἡγεμὼν εἶπε πρὸς αὐτούς· Τίνα θέλετε ἀπὸ τῶν δύο νὰ σᾶς ἀπολύσω; οἱ δὲ εἶπον· Τὸν Βαραββᾶν.22Λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Πιλᾶτος· Τί λοιπὸν νὰ κάμω τὸν Ἰησοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν; Λέγουσι πρὸς αὐτὸν πάντες· Σταυρωθήτω.23Ὁ δὲ ἡγεμών εἶπε· Καὶ τί κακὸν ἔπραξεν; Οἱ δὲ περισσότερον ἔκραζον, λέγοντες· Σταυρωθήτω.
24Καὶ ἰδὼν ὁ Πιλᾶτος ὅτι οὐδὲν φελεῖ, ἀλλὰ μᾶλλον θόρυβος γίνεται, λαβὼν ὕδωρ ἔνιψε τὰς χεῖρας αὑτοῦ ἔμπροσθεν τοῦ ὄχλου, λέγων· Ἀθῶος εἶμαι ἀπὸ τοῦ αἵματος τοῦ δικαίου τούτου· ὑμεῖς ὄψεσθε. 25Καὶ ἀποκριθεὶς πᾶς ὁ λαὸς εἶπε· Τὸ αἷμα αὐτοῦ ἄς ἦναι ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν.26Τότε ἀπέλυσεν εἰς αὐτοὺς τὸν Βαραββᾶν, τὸν δὲ Ἰησοῦν μαστιγώσας παρέδωκε διὰ νὰ σταυρωθῇ .
Ο Ιησούς δεν κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ και την επόμενη μέρα, τη μέρα του θανάτου Του, όλα ξεκίνησαν πολύ πρωί. Έπειτα από την πρωινή τους συνάντηση (27:1,2), οι ιερείς επικύρωσαν τη θανατική ποινή (Λουκάς 22:66) και ο Ιησούς οδηγήθηκε μπροστά στη ρωμαϊκή δικαιοσύνη.
Έχεις ποτέ αντιμετωπίσει άδικη μεταχείριση; Ή διαστρέβλωση ή το έννομο συμφέρον κάποιου; Ή την έχθρα της κοινής γνώμης; Ή πίεση για ψευδή κατάθεση; Ή έναν άδικο δικαστή; Ή σωματική επίθεση; Ο Ιησούς τα υπέστη όλα αυτά.
Η μοίρα του Ιησού, νομικά μιλώντας, βρισκόταν στα χέρια ενός ανθρώπου, του Ρωμαίου διοικητή Πόντιου Πιλάτου. Ο Πιλάτος ένιωθε παγιδευμένος. Το καθήκον του ήταν ξεκάθαρα να ελευθερώνει τον αθώο, αλλά και να διατηρεί την ειρήνη. Γνώριζε πως ο Ιησούς ήταν αθώος για τις κατηγορίες εναντίον του (εδ. 19, 23), αλλά και ότι οι ιερείς ήταν έτοιμοι να προκαλέσουν ταραχές (εδ. 18). Το πλήθος είχε στραφεί εναντίον του Ιησού που καταγόταν από τη Ναζαρέτ. Οι κραυγές «σταυρωθήτω!» ηχούσαν ακόμα στα αφτιά του Πιλάτου. Ένιψε τα χέρια του, προσπαθώντας να αποποιηθεί της ευθύνης. Ο Ιησούς, έχοντας ακούσει την ποινή του, οδηγήθηκε έξω. Ο Σταυρός ήταν μπροστά Του· ένας δρόμος δίχως επιστροφή.
Α΄ Σαμουήλ 20–22, Μάρκος 15
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
