«Θα δοξάζω τον δημιουργό μου όσο αναπνέω, ακόμα κι όταν η φωνή μου φτάσει στον θάνατο θα Τον δοξολογώ με όλη μου τη δύναμη».
Φιλιππησίους 1:18β-26
καὶ εἰς τοῦτο χαίρω ἀλλὰ καὶ θέλω χαίρει.19Διότι ἐξεύρω ὅτι τοῦτο θέλει ἀποβῆ εἰς ἐμὲ πρὸς σωτηρίαν διὰ τῆς δεήσεώς σας καὶ διὰ τῆς βοηθείας, τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ,20κατὰ τὴν σταθερὰν προσδοκίαν καὶ ἐλπίδα μου ὅτι δὲν θέλω αἰσχυνθῆ εἰς οὐδέν, ἀλλὰ μετὰ πάσης παρρησίας ὡς πάντοτε καὶ τώρα θέλει μεγαλυνθῆ ὁ Χριστὸς ἐν τῷ σώματί μου εἴτε διὰ ζωῆς εἴτε διὰ θανάτου.21Διότι εἰς ἐμὲ τὸ ζῇν εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος.22Ἀλλ᾿ ἐὰν τὸ νὰ ζῶ ἐν σαρκὶ τοῦτο συμβάλλῃ εἰς καρποφορίαν τοῦ ἔργου μου, καὶ τί νὰ ἐκλέξω δὲν γνωρίζω.23Διότι στενοχωροῦμαι ὑπὸ τῶν δύο, ἔχων μὲν τὴν ἐπιθυμίαν νὰ ἀναχωρήσω καὶ νὰ εἶμαι μὲ τὸν Χριστόν· διότι εἶναι πολὺ πλέον καλήτερον·24τὸ νὰ μένω ὅμως ἐν τῇ σαρκὶ εἶναι ἀναγκαιότερον διὰ σᾶς.25Καὶ τοῦτο ἐξεύρω ἐν πεποιθήσει ὅτι θέλω μείνει καὶ συμπαραμείνει μετὰ πάντων ὑμῶν διὰ τὴν εἰς τὴν πίστιν προκοπήν σας καὶ χαράν, 26διὰ νὰ περισσεύῃ δι᾿ ἐμοῦ τὸ καύχημά σας εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν διὰ τῆς ἐμῆς πάλιν παρουσίας πρὸς ἐσᾶς.
Μια παρέα εφήβων κατέγραφαν τους στόχους τους – όχι τόσο αυτά που θα ήθελαν να κάνουν πριν πεθάνουν, περισσότερο σημείωναν τα όνειρά τους. Ο θάνατος δεν τους απασχολούσε. Τι αντίθεση με τον Παύλο! Ήξερε ότι η μέρα του θανάτου του ήταν κοντά. Τι θα μπορούσε να βάλει ως στόχο του;
Για αυτόν το μόνο που είχε σημασία ήταν να κάνει ό,τι έκανε πάντα. Θα συνέχιζε να χαίρεται. Αναμένει από τους ανθρώπους να συνεχίσουν να προσεύχονται. Αναμένει από τον Θεό να τον σώσει, είτε αυτό σημαίνει να αποφυλακιστεί είτε να περάσει στην αιωνιότητα, δίπλα στον Χριστό (εδ. 19). Ελπίζει – είναι βέβαιος – ότι θα μείνει πιστός στον Χριστό, είναι ζήσει είτε πεθάνει. Θα δώσει τον καλύτερό του εαυτό για τον Χριστό όσο αναπνέει. Θυμήσου το πολύ γνωστό εδάφιο 21, πώς μπορεί να τα λέει και να τα εννοεί αυτά; Ο ίδιος ξέρει τι προτιμά (εδ. 23).
Φυσικά, η επιλογή δεν ήταν δική του. Όντας πανέτοιμος για τον επερχόμενο θάνατό του, ήταν έτοιμος να βρεθεί δίπλα στον Χριστό. Σε πολλά μέρη του κόσμου, όπου ο κίνδυνος του βίαιου θανάτου είναι καθημερινό ενδεχόμενο, οι άνθρωποι δέχονται την κάθε μέρα σαν δώρο. Στη δική μας κοινωνία, αυτό δεν γίνεται πάντα. Αρκετοί από μας θεωρούμε ότι ο θάνατός μας θα καθυστερήσει.
Ζαχαρίας 1–2, Ψαλμοί 146–147
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
[WORDPRESS_PDF]
