24Καὶ Μεμφιβοσθέ, ὁ υἱὸς τοῦ Σαούλ, κατέβη εἰς συνάντησιν τοῦ βασιλέως· καὶ οὔτε τοὺς πόδας αὑτοῦ εἶχε νίψει οὔτε τὸν πώγωνα αὑτοῦ εὐπρεπίσει οὔτε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ εἶχε πλύνει, ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ὁ βασιλεὺς ἀνεχώρησε μέχρι τῆς ἡμέρας καθ᾿ ἥν ἐπέστρεψεν ἐν εἰρήνῃ.
25Καὶ ὅτε ἦλθεν εἰς Ἱερουσαλήμ πρὸς συνάντησιν τοῦ βασιλέως, ὁ βασιλεὺς εἶπε πρὸς αὐτόν, Διὰ τί δὲν ἦλθες μετ᾿ ἐμοῦ, Μεμφιβοσθέ;26Ὁ δὲ ἀπεκρίθη, Κύριέ μου βασιλεῦ, ὁ δοῦλός μου μὲ ἠπάτησε· διότι ὁ δοῦλός σου εἶπε, Θέλω στρώσει δι᾿ ἐμαυτὸν τὸν ὄνον, καὶ θέλω ἀναβῆ ἐπ᾿ αὐτὸν καὶ ὑπάγει πρὸς τὸν βασιλέα· διότι ὁ δοῦλός σου εἶναι χωλός·
27καὶ ἐσυκοφάντησε τὸν δοῦλόν σου πρὸς τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα· πλήν ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς εἶναι ὡς ἄγγελος Θεοῦ· κάμε λοιπὸν τὸ ἀρεστὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου·28διότι πᾶς ὁ οἶκος τοῦ πατρὸς μου δὲν ἦτο παρὰ ἄξιος θανάτου ἐνώπιον τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως· σὺ ὅμως κατέταξας τὸν δοῦλόν σου μεταξὺ ἐκείνων οἵτινες ἔτρωγον ἐπὶ τῆς τραπέζης σου· καὶ τί δίκαιον ἔχω ἐγὼ πλέον, καὶ διὰ τί νὰ παραπονῶμαι ἔτι πρὸς τὸν βασιλέα;29Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλεύς, Διὰ τί λαλεῖς ἔτι περὶ τῶν πραγμάτων σου; ἐγὼ εἶπα, Σὺ καὶ ὁ Σιβὰ διαμοιράσθητε τοὺς ἀγρούς.
30Καὶ εἶπεν ὁ Μεμφιβοσθὲ πρὸς τὸν βασιλέα, Καὶ τὰ πάντα ἄς λάβῃ, ἀφοῦ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ἐπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ ἐν εἰρήνῃ.31Καὶ ὁ Βαρζελλαΐ ὁ Γαλααδίτης κατέβη ἀπὸ Ῥωγελλὶμ καὶ διέβη τὸν Ἰορδάνην μετὰ τοῦ βασιλέως, διὰ νὰ συμπροπέμψῃ αὐτὸν ἕως πέραν τοῦ Ἰορδάνου.
32Ἦτο δὲ ὁ Βαρζελλαΐ ἄνθρωπος γέρων σφόδρα, ὀγδοήκοντα ἐτῶν ἡλικίας· καὶ διέτρεφε τὸν βασιλέα, ὅτε ἐκάθητο ἐν Μαχαναΐμ· διότι ἦτο ἄνθρωπος μέγας σφόδρα.33Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Βαρζελλαΐ, Διάβα σὺ μετ᾿ ἐμοῦ, καὶ θέλω σὲ τρέφει μετ᾿ ἐμοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ.34Ὁ δὲ Βαρζελλαΐ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα, Πόσαι εἶναι αἱ ἡμέραι τῶν ἐτῶν τῆς ζωῆς μου, ὥστε νὰ ἀναβῶ μετὰ τοῦ βασιλέως εἰς Ἱερουσαλήμ;
35εἶμαι σήμερον ὀγδοήκοντα ἐτῶν ἡλικίας· δύναμαι νὰ κάμω διάκρισιν μεταξὺ καλοῦ καὶ κακοῦ; δύναται ὁ δοῦλός σου νὰ αἰσθανθῇ τί τρώγω, ἤ τί πίνω; δύναμαι νὰ ἀκούσω πλέον τὴν φωνήν τῶν δόντων ἤ τῶν δουσῶν; διὰ τί λοιπὸν ὁ δοῦλός σου νὰ ἦναι ἔτι καὶ φορτίον εἰς τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα;36ὁ δοῦλός σου θέλει διαβῆ τὸν Ἰορδάνην μετὰ τοῦ βασιλέως μέχρις ὀλίγου διαστήματος· καὶ διὰ τί ὁ βασιλεὺς ἤθελε κάμει εἰς ἐμὲ τὴν ἀνταπόδοσιν ταύτην;37ἄς ἐπιστρέψῃ ὁ δοῦλός σου, παρακαλῶ, διὰ νὰ ἀποθάνω ἐν τῇ πόλει μου καὶ νὰ ἐνταφιασθῶ πλησίον τοῦ τάφου τοῦ πατρὸς μου καὶ τῆς μητρὸς μου· πλήν ἰδού, ὁ δοῦλός σου Χιμάμ· ἄς διαβῇ μετὰ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως· καὶ κάμε εἰς αὐτὸν ὅ, τι φανῇ ἀρεστὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου.38Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς, Μετ᾿ ἐμοῦ θέλει διαβῆ ὁ Χιμάμ, καὶ ἐγὼ θέλω κάμει εἰς αὐτὸν ὅ, τι φαίνεται ἀρεστὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου· καὶ εἰς σὲ θέλω κάμει πᾶν ὅ, τι ζητήσῃς παρ᾿ ἐμοῦ.
39Καὶ διέβη πᾶς ὁ λαὸς τὸν Ἰορδάνην. Καὶ ὅτε διέβη ὁ βασιλεύς, κατεφίλησεν ὁ βασιλεὺς τὸν Βαρζελλαΐ καὶ εὐλόγησεν αὐτόν· ὁ δὲ ἐπέστρεψεν εἰς τὸν τόπον αὑτοῦ.
40Τότε διέβη ὁ βασιλεὺς εἰς Γάλγαλα, καὶ ὁ Χιμὰμ διέβη μετ᾿ αὐτοῦ· καὶ πᾶς ὁ λαὸς τοῦ Ἰούδα καὶ ἔτι τὸ ἥμισυ τοῦ λαοῦ Ἰσραήλ διεβίβασαν τὸν βασιλέα.
41Καὶ ἰδού, πάντες οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ ἦλθον πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπον πρὸς τὸν βασιλέα, Διὰ τί σὲ ἔκλεψαν οἱ ἀδελφοὶ ἡμῶν, οἱ ἄνδρες Ἰούδα, καὶ διεβίβασαν τὸν βασιλέα καὶ τὴν οἰκογένειαν αὐτοῦ, διὰ τοῦ Ἰορδάνου, καὶ πάντας τοὺς ἄνδρας τοῦ Δαβὶδ μετ᾿ αὐτοῦ;
42Καὶ ἀπεκρίθησαν πάντες οἱ ἄνδρες Ἰούδα πρὸς τοὺς ἄνδρας Ἰσραήλ, Διότι ὁ βασιλεὺς εἶναι συγγενής ἡμῶν· καὶ τί θυμόνετε διὰ τὸ πρᾶγμα τούτο; μήπως ἐφάγομεν τὶ ἐκ τοῦ βασιλέως; ἤ ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς δῶρον;
43Καὶ ἀπεκρίθησαν οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ πρὸς τοὺς ἄνδρας Ἰούδα καὶ εἶπον, Ἡμεῖς ἔχομεν δέκα μέρη εἰς τὸν βασιλέα, καὶ μάλιστα ἔχομεν εἰς τὸν Δαβὶδ πλειότερον παρὰ σεῖς· διὰ τί λοιπὸν περιφρονεῖτε ἡμᾶς; καὶ δὲν ἐλαλήσαμεν ἡμεῖς πρῶτοι μεταξὺ ἡμῶν περὶ τῆς ἐπιστροφῆς τοῦ βασιλέως ἡμῶν; Καὶ οἱ λόγοι τῶν ἀνδρῶν Ἰούδα ἦσαν σκληρότεροι παρὰ τοὺς λόγους τῶν ἀνδρῶν Ἰσραήλ.