1Ἔγεινε δὲ πεῖνα ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Δαβὶδ τρία ἔτη κατὰ συνέχειαν· καὶ ἠρώτησεν ὁ Δαβὶδ τὸν Κύριον· καὶ ὁ Κύριος ἀπεκρίθη, Τοῦτο ἔγεινεν ἐξ αἰτίας τοῦ Σαοὺλ καὶ τοῦ φονικοῦ οἴκου αὐτοῦ, διότι ἐθανάτωσε τοὺς Γαβαωνίτας.
2Καὶ ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς τοὺς Γαβαωνίτας καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· οἱ δὲ Γαβαωνῖται δὲν ἦσαν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, ἀλλ᾿ ἐκ τῶν ἐναπολειφθέντων Ἀμορραίων· καὶ οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ εἶχον ὁμόσει πρὸς αὐτούς· ὁ δὲ Σαοὺλ ἐζήτησε νὰ θανατώσῃ αὐτοὺς ἀπὸ τοῦ ζήλου αὑτοῦ πρὸς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ καὶ Ἰούδα.
3Ὁ Δαβὶδ λοιπὸν εἶπε πρὸς τοὺς Γαβαωνίτας, Τί θέλω κάμει εἰς ἐσᾶς; καὶ μὲ τί θέλω κάμει ἐξιλέωσιν, διὰ νὰ εὐλογήσητε τὴν κληρονομίαν τοῦ Κυρίου;4Οἱ δὲ Γαβαωνῖται εἶπον πρὸς αὐτόν, Ἡμεῖς οὔτε περὶ ἀργυρίου οὔτε περὶ χρυσίου ἔχομεν νὰ κάμωμεν μετὰ τοῦ Σαοὺλ ἤ μετὰ τοῦ οἴκου αὐτοῦ· οὐδὲ ζητοῦμεν νὰ θανατώσῃς διὰ ἡμᾶς ἄνθρωπον ἐκ τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ εἶπεν, Ὅ, τι εἴπητε, θέλω κάμει εἰς ἐσᾶς.5Καὶ ἀπεκρίθησαν πρὸς τὸν βασιλέα, Τοῦ ἀνθρώπου, ὅστις ἠφάνισεν ἡμᾶς καὶ ὅστις ἐμηχανεύθη νὰ ἐξολοθρεύσῃ ἡμᾶς, ὥστε νὰ μή ὑπάρχωμεν εἰς οὐδὲν ἐκ τῶν ὁρίων τοῦ Ἰσραήλ,6ἄς παραδοθῶσιν εἰς ἡμᾶς ἑπτὰ ἄνθρωποι ἐκ τῶν υἱῶν αὑτοῦ, καὶ θέλομεν κρεμάσει αὐτοὺς πρὸς τὸν Κύριον ἐν Γαβαὰ τοῦ Σαούλ, τοῦ ἐκλεκτοῦ τοῦ Κυρίου. Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς, Ἐγὼ θέλω παραδώσει αὐτούς.
7Τὸν Μεμφιβοσθὲ ὅμως, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωνάθαν, υἱοῦ τοῦ Σαούλ, ἐφείσθη ὁ βασιλεύς, διὰ τὸν ὅρκον τοῦ Κυρίου τὸν μεταξὺ αὐτῶν, μεταξὺ τοῦ Δαβὶδ καὶ Ἰωνάθαν υἱοῦ τοῦ Σαούλ.8Ἔλαβε δὲ ὁ βασιλεὺς τοὺς δύο υἱοὺς τῆς Ῥεσφά, θυγατρὸς τοῦ Ἀϊά, τοὺς ὁποίους ἐγέννησεν εἰς τὸν Σαούλ, τὸν Ἀρμονεὶ καὶ Μεμφιβοσθέ· καὶ τοὺς πέντε υἱοὺς τῆς Μιχάλ, θυγατρὸς τοῦ Σαούλ, τοὺς ὁποίους ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἀδριήλ, υἱὸν τοῦ Βαρζελλαΐ τοῦ Μεωλαθίτου·9καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς εἰς τὰς χεῖρας τῶν Γαβαωνιτῶν, καὶ ἐκρέμασαν αὐτοὺς εἰς τὸν λόφον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου· καὶ ἔπεσον ὁμοῦ καὶ οἱ ἑπτὰ καὶ ἐθανατώθησαν ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ θερισμοῦ, ἐν ταῖς πρώταις, κατὰ τὴν ἀρχήν τοῦ θερισμοῦ τῶν κριθῶν.
10Ἡ δὲ Ῥεσφά, ἡ θυγάτηρ τοῦ Ἀϊά, ἔλαβε σάκκον καὶ ἔστρωσεν αὐτὸν εἰς ἑαυτήν ἐπὶ τὸν βράχον, ἀπὸ τῆς ἀρχῆς τοῦ θερισμοῦ ἑωσοῦ ἔσταξεν ἐπ᾿ αὐτῶν ὕδωρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ δὲν ἄφινεν οὔτε τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ νὰ καθίσωσιν ἐπ᾿ αὐτῶν τὴν ἡμέραν οὔτε τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ τὴν νύκτα.
11Καὶ ἀνηγγέλθη πρὸς τὸν Δαβὶδ τί ἔκαμεν ἡ Ῥεσφά, ἡ θυγάτηρ τοῦ Ἀϊά, παλλακή τοῦ Σαούλ.12Καὶ ὑπῆγεν ὁ Δαβὶδ καὶ ἔλαβε τὰ ὀστᾶ τοῦ Σαούλ καὶ τὰ ὀστᾶ τοῦ Ἰωνάθαν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, παρὰ τῶν ἀνδρῶν τῆς Ἰαβεὶς-γαλαάδ, οἵτινες εἶχον κλέψει αὐτὰ ἐκ τῆς πλατείας Βαὶθ-σάν, ὅπου οἱ Φιλισταῖοι ἐκρέμασαν αὐτούς, καθ᾿ ἥν ἡμέραν οἱ Φιλισταῖοι ἐθανάτωσαν τὸν Σαοὺλ ἐν Γελβουέ·13καὶ ἀνεβίβασεν ἐκεῖθεν τὰ ὁστᾶ τοῦ Σαοὺλ καὶ τὰ ὀστᾶ Ἰωνάθαν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ· καὶ ἐσύναξαν τὰ ὀστᾶ τῶν κρεμασθέντων.14Καὶ ἔθαψαν τὰ ὀστᾶ τοῦ Σαοὺλ καὶ Ἰωνάθαν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ ἐν γῇ Βενιαμὶν ἐν Σηλά, ἐν τῷ τάφῳ τοῦ Κείς, τοῦ πατρὸς αὐτοῦ· καὶ ἔκαμον πάντα ὅσα προσέταξεν ὁ βασιλεύς. Καὶ μετὰ ταῦτα ἐξιλεώθη ὁ Θεὸς πρὸς τὴν γῆν.