1[Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ, ὅτε ἦλθε Νάθαν ὁ προφήτης πρὸς αὐτόν, ἀφοῦ εἰσῆλθε πρὸς τὴν Βηθσαβεέ.] Ἐλέησόν με, ὦ Θεέ, κατὰ τὸ ἔλεός σου· κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὰ ἀνομήματά μου.
2Πλῦνόν με μᾶλλον καὶ μᾶλλον ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με.
3Διότι τὰ ἀνομήματά μου ἐγὼ γνωρίζω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου εἶναι διαπαντός.
4Εἰς σέ, εἰς σὲ μόνον ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἔπραξα· διὰ νὰ δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νὰ ἦσαι ἄμεμπτος εἰς τὰς κρίσεις σου.
5Ἰδού, συνελήφθην ἐν ἀνομίᾳ, καὶ ἐν ἁμαρτίᾳ μὲ ἐγέννησεν μήτηρ μου.
6Ἰδού, ἠγάπησας ἀλήθειαν ἐν τῇ καρδίᾳ, καὶ εἰς τὰ ἐνδόμυχα θέλεις μὲ διδάξει σοφίαν.
7Ῥάντισόν με μὲ ὕσσωπον, καὶ θέλω εἶσθαι καθαρός· πλῦνόν με, καὶ θέλω εἶσθαι λευκότερος χιόνος.
8Κάμε με νὰ ἀκούσω ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, διὰ νὰ εὐφρανθῶσι τὰ ὀστᾶ, τὰ ὁποῖα συνέθλασας.
9Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον.
10Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, Θεέ· καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἀνανέωσον ἐντὸς μου.
11Μή μὲ ἀπορρίψῃς ἀπὸ τοῦ προσώπου σου· καὶ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιόν σου μή ἀφαιρέσῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ.
12Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τῆς σωτηρίας σου καὶ μὲ πνεῦμα ἡγεμονικὸν στήριξόν με.
13Θέλω διδάξει εἰς τοὺς παραβάτας τὰς ὁδοὺς σου· καὶ ἁμαρτωλοὶ θέλουσιν ἐπιστρέφει εἰς σέ.
14Ἐλευθέρωσόν με ἀπὸ αἱμάτων, Θεέ, Θεὲ τῆς σωτηρίας μου· ἡ γλῶσσά μου θέλει ψάλλει ἐν ἀγαλλιάσει τὴν δικαιοσύνην σου.
15Κύριε, ἄνοιξον τὰ χείλη μου· καὶ τὸ στόμα μου θέλει ἀναγγέλλει τὴν αἴνεσίν σου.
16Διότι δὲν θέλεις θυσίαν, ἄλλως ἤθελον προσφέρει· εἰς ὁλοκαυτώματα δὲν ἀρέσκεσαι.
17Θυσίαι τοῦ Θεοῦ εἶναι πνεῦμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην, Θεέ, δὲν θέλεις καταφρονήσει.
18Εὐεργέτησον τὴν Σιὼν διὰ τῆς εὐνοίας σου· οἰκοδόμησον τὰ τείχη τῆς Ἱερουσαλήμ.
19Τότε θέλεις εὐαρεστηθῆ εἰς θυσίας δικαιοσύνης, εἰς προσφορὰς καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε θέλουσι προσφέρει μόσχους ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου.