1Περὶ δὲ τῶν εἰδωλοθύτων, ἐξεύρομεν ὅτι πάντες ἔχομεν γνῶσιν, ἡ γνῶσις ὅμως φυσιοῖ, ἡ δὲ ἀγάπη οἰκοδομεῖ.2Καὶ ἐὰν τις νομίζῃ ὅτι ἐξεύρει τι, δὲν ἔμαθεν ἔτι οὐδὲν καθὼς πρέπει νὰ μάθῃ3ἀλλ᾿ ἐὰν τις ἀγαπᾷ τὸν Θεόν, οὗτος γνωρίζεται ὑπ᾿ αὐτοῦ. 4Περὶ τῆς βρώσεως λοιπὸν τῶν εἰδωλοθύτων, ἐξεύρομεν ὅτι τὸ εἴδωλον εἶναι οὐδὲν ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ ὅτι δὲν ὑπάρχει οὐδεὶς ἄλλος Θεὸς εἰμή εἷς.5Διότι ἄν καὶ ἦναι λεγόμενοι θεοὶ εἴτε ἐν τῷ οὐρανῷ εἴτε ἐπὶ τῆς γῆς, καθὼς καὶ εἶναι θεοὶ πολλοὶ καὶ κύριοι πολλοί,6ἀλλ᾿ εἰς ἡμᾶς εἶναι εἷς Θεὸς ὁ Πατήρ, ἐξ οὗ τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς εἰς αὐτόν, καὶ εἷς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, δι᾿ οὗ τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς δι᾿ αὐτοῦ.
7Ἀλλὰ δὲν εἶναι εἰς πάντας ἡ γνῶσις αὕτη τινὲς δὲ διὰ τὴν συνείδησιν τοῦ εἰδώλου ἕως σήμερον τρώγουσι τὸ εἰδωλόθυτον ὡς εἰδωλόθυτον, καὶ ἡ συνείδησις αὐτῶν ἀσθενής οὖσα μολύνεται.8Τὸ φαγητὸν ὅμως δὲν συνιστᾷ ἡμᾶς εἰς τὸν Θεόν διότι οὔτε ἐὰν φάγωμεν περισσεύομεν, οὔτε ἐὰν δὲν φάγωμεν ἐλαττούμεθα.9Πλήν προσέχετε μήπως αὕτη ἡ ἐξουσία σας γείνῃ πρόσκομμα εἰς τοὺς ἀσθενεῖς.10Διότι ἐὰν τις ἴδῃ σέ, τὸν ἔχοντα γνῶσιν, ὅτι κάθησαι εἰς τράπεζαν ἐντὸς ναοῦ εἰδώλων, δὲν θέλει ἐνθαρρυνθῆ ἡ συνείδησις αὐτοῦ, ἀσθενοῦντος, εἰς τὸ νὰ τρώγῃ τὰ εἰδωλόθυτα;11Καὶ διὰ τὴν γνῶσίν σου θέλει ἀπολεσθῆ ὁ ἀσθενής ἀδελφός, διὰ τὸν ὁποῖον ὁ Χριστὸς ἀπέθανεν. 12Ἁμαρτάνοντες δὲ οὕτως εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ προσβάλλοντες τὴν ἀσθενῆ συνείδησιν αὐτῶν, εἰς τὸν Χριστὸν ἁμαρτάνετε. 13Διὰ τοῦτο, ἐὰν τὸ φαγητὸν σκανδαλίζῃ τὸν ἀδελφὸν μου, δὲν θέλω φάγει κρέας εἰς τὸν αἰῶνα, διὰ νὰ μή σκανδαλίσω τὸν ἀδελφὸν μου.