Όταν δοξάζουμε τον Θεό, η ζωή μας ανανεώνεται και γεμίζει ελπίδα. Με αυτόν τον Ψαλμό είθε ο Θεός να απομακρύνει κάθε φόβο ή λύπη σου.
Ψαλμός 145
1[Αἴνεσις τοῦ Δαβίδ.] Θέλω σὲ ὑψόνει, Θεὲ μου, βασιλεῦ· καὶ θέλω εὐλογεῖ τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα.
2Καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν θέλω σὲ εὐλογεῖ· καὶ θέλω αἰνεῖ τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα.
3Μέγας ὁ Κύριος καὶ ἀξιΰμνητος σφόδρα· καὶ ἡ μεγαλωσύνη αὐτοῦ ἀνεξιχνίαστος.
4Γενεὰ εἰς γενεὰν θέλει ἐπαινεῖ τὰ ἔργα σου, καὶ τὰ μεγαλεῖά σου θέλουσι διηγεῖσθαι.
5Θέλω λαλεῖ περὶ τῆς ἐνδόξου μεγαλοπρεπείας τῆς μεγαλειότητός σου καὶ περὶ τῶν θαυμαστῶν ἔργων σου·
6καὶ θέλουσι λέγει τὴν δύναμιν τῶν φοβερῶν σου κατορθωμάτων, καὶ θέλω διηγεῖσθαι τὴν μεγαλωσύνην σου·
7Θέλουσι διαδίδει τὴν μνήμην τοῦ πλήθους τῆς ἀγαθότητός σου, καὶ θέλουσιν ἀλαλάξει τὴν δικαιοσύνην σου.
8Ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων ὁ Κύριος· μακρόθυμος καὶ πολυέλεος.
9Ἀγαθὸς ὁ Κύριος πρὸς πάντας· καὶ οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ ἐπὶ πάντα τὰ ποιήματα αὐτοῦ.
10Πάντα τὰ ποιήματά σου, Κύριε, θέλουσι σὲ αἰνεῖ· καὶ οἱ ὅσιοί σου θέλουσι σὲ εὐλογεῖ.
11τὴν δόξαν τῆς βασιλείας σου θέλουσι κηρύττει καὶ θέλουσι διηγεῖσθαι τὸ μεγαλεῖόν σου·
12διὰ νὰ γνωστοποιήσωσιν εἰς τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων τὰ μεγαλεῖα αὐτοῦ, καὶ τὴν δόξαν τῆς μεγαλοπρεπείας τῆς βασιλείας αὐτοῦ.
13Ἡ βασιλεία σου βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων, καὶ ἡ δεσποτεία σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ.
14Ὁ Κύριος ὑποστηρίζει πάντας τοὺς πίπτοντας καὶ ἀνορθοῖ πάντας τοὺς κεκυρτωμένους.
15Οἱ ὀφθαλμοὶ πάντων ἀποβλέπουσι πρὸς σέ· καὶ σὺ δίδεις εἰς αὐτοὺς τὴν τροφήν αὐτῶν ἐν καιρῷ.
16Ἀνοίγεις τὴν χεῖρά σου καὶ χορταίνεις τὴν ἐπιθυμίαν παντὸς ζῶντος.
17Δίκαιος ὁ Κύριος ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὑτοῦ καὶ ἀγαθὸς ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὑτοῦ.
18Ὁ Κύριος εἶναι πλησίον πάντων τῶν ἐπικαλουμένων αὐτόν· πάντων τῶν ἐπικαλουμένων αὐτὸν ἐν ἀληθείᾳ.
19Ἐκπληροῖ τὴν ἐπιθυμίαν τῶν φοβουμένων αὐτόν, καὶ τῆς κραυγῆς αὐτῶν εἰσακούει καὶ σώζει αὐτούς.
20Ὁ Κύριος φυλάττει πάντας τοὺς ἀγαπῶντας αὐτόν· θέλει δὲ ἐξολοθρεύσει πάντας τοὺς ἀσεβεῖς.
21Τὸ στόμα μου θέλει λαλεῖ τὴν αἴνεσιν τοῦ Κυρίου· καὶ πᾶσα σὰρξ ἄς εὐλογῇ τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα.
Δεν ξέρω για σας, αλλά κάποιες φορές η ζωή μου είναι γεμάτη γκρίνια και αυτολύπηση. Γι’ αυτό έχω ανάγκη αυτόν τον Ψαλμό, που επαινεί το μεγαλείο του Θεού.
Ο Θεός είναι απερίγραπτα μεγαλοπρεπής και ο χαρακτήρας Του αποκαλύπτεται στα θαυμαστά έργα Του (εδ. 3-7). Αλλά η μεγαλοπρέπειά Του δεν είναι μακριά μας. Αγγίζει τη γη και τις ζωές μας με αγάπη, ευσπλαχνία και συγχώρηση, καθώς ο Θεός αγκαλιάζει τα παιδιά Του σαν Πατέρας (εδ. 8-13α). Και ό,τι υπόσχεται ο Θεός, το τηρεί πάντα. Με ανορθώνει όταν σκοντάφτω και πέφτω, ανοίγει την αγκαλιά Του με αγάπη για μένα και μου δίνει ό,τι επιθυμεί η καρδιά μου (εδ. 13β-16). Αλλά, πάνω απ’ όλα, γίνεται προσιτός και προσωπικός για να ικανοποιήσει, να σώσει και να προσφέρει ασφάλεια (εδ. 17-21). Η γκρίνια και η αυτολύπηση έσβησαν, χάθηκαν! Πώς να μην πλησιάσουμε Αυτόν που πλησιάζει εμάς (εδ. 18);
Πώς να μην δοξολογήσουμε τον Θεό από τη στέγη του σπιτιού μας (εδ. 1-2 και 21); Ο ψαλμωδός μάς δείχνει τον δρόμο. Με το ζόρι συγκρατεί τον εαυτό του. Θα εξυψώσει τον Θεό και θα Τον κάνει γνωστό στις επόμενες γενιές, θα διακηρύξει τα θαυμαστά έργα Του, θα γιορτάσει για την καλοσύνη Του και θα τραγουδήσει με χαρά. Μπορούμε να κάνουμε κι εμείς το ίδιο!
Β΄ Σαμουήλ 3–5, Α΄ Κορινθίους 3
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
[WORDPRESS_PDF]
