Σκέψου όσους, σαν το χαμένο πρόβατο της ιστορίας, περιπλανιούνται μακριά από τον Ιησού και ζήτα Του να τους σώσει.

Οι σύγχρονοι βοσκοί έχουν τσοπανόσκυλα, κινητά τηλέφωνα και μεταφορικά μέσα. Είναι σκληρή δουλειά, αλλά πολύ διαφορετική από αυτή των βιβλικών χρόνων, τότε που οι βοσκοί ανέπτυσσαν συχνά σχέση με το κοπάδι τους.

Ο Ιησούς λέει αυτή την ιστορία απαντώντας στη συνεχιζόμενη εχθρότητα των Φαρισαίων (εδ. 1-2), που παραπονέθηκαν γιατί ο Ιησούς συναναστρέφεται αμαρτωλούς. Οι ακροατές του Ιησού είναι πολύ εξοικειωμένοι με την εικόνα ενός χαμένου προβάτου. Οι βοσκοί εκείνης της εποχής – πολλοί από τους οποίους δεν φημίζονταν για την ακεραιότητά τους – υπολόγιζαν το κόστος και μπορεί να άφηναν το χαμένο ζώο στη μοίρα του. Η ιστορία λοιπόν περιέχει μια ανατροπή.

Αυτή η παραβολή ονομάζεται συχνά «η παραβολή του καλού ποιμένα» (εδ. 3-7). Αργότερα ο Ιησούς θα περιγράψει τον εαυτό Του με αυτό τον τίτλο. Η διακονία Του στο «κοπάδι» Του θα κορυφωθεί με την απόλυτη θυσία Του (Ιωάννης 10: 11-18). Το μήνυμα είναι σαφές: ο Θεός αναζητά ενεργά αυτούς που είναι «χαμένοι» και χαίρεται όταν τους «βρίσκει». Όταν σώζονται οι χαμένοι, επέρχεται αποκατάσταση και νέα ζωή στην παρουσία Του. Η δεύτερη παραβολή, του χαμένου νομίσματος, μας θυμίζει πόσο πολύτιμοι είμαστε στα μάτια του Θεού (Δευτερονόμιο 14:2).

Γένεση 18–19, Ματθαίος 7