«Ενθυμείσθε τους προεστώτας σας, οίτινες ελάλησαν προς εσάς τον λόγον του Θεού» (Εβραίους 13:7). Προσευχήσου για αυτούς που έχουν θέσεις ευθύνης.
Αριθμοί 11:1-35
1Καὶ ἐγόγγυζεν ὁ λαὸς πονηρὰ εἰς τὰ ὦτα τοῦ Κυρίου· καὶ ὁ Κύριος ἤκουσε καὶ ἐξήφθη ἡ ὀργή αὐτοῦ· καὶ ἐξεκαύθη μεταξὺ αὐτῶν πῦρ Κυρίου καὶ κατέφαγε τὸ ἄκρον τοῦ στρατοπέδου.2Καὶ ἑβόησεν ὁ λαὸς πρὸς τὸν Μωϋσῆν· καὶ ὁ Μωϋσῆς προσηυχήθη πρὸς τὸν Κύριον καὶ ἔπαυσε τὸ πῦρ.3Καὶ ἐκαλέσθη τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Ταβερά, διότι ἐξεκαύθη μεταξὺ αὐτῶν πῦρ Κυρίου.
4Καὶ τὸ σύμμικτον πλῆθος τὸ μεταξὺ αὐτῶν, ἐπεθύμησαν ἐπιθυμίαν· καὶ ἔκλαιον πάλιν καὶ οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ, καὶ εἶπαν, Τίς θέλει δώσει εἰς ἡμᾶς κρέας νὰ φάγωμεν;5ἐνθυμούμεθα τὰ ὀψάρια, τὰ ὁποῖα ἐτρώγομεν ἐν Αἰγύπτῳ δωρεάν, τὰ ἀγγούρια καὶ τὰ πεπόνια καὶ τὰ πράσα καὶ τὰ κρόμμυα καὶ τὰ σκόρδα·6τώρα δὲ ἡ ψυχή ἡμῶν εἶναι κατάξηρος· δὲν εἶναι εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμῶν οὐδὲν ἄλλο παρὰ τοῦτο τὸ μάννα.
7Τὸ δὲ μάννα ἦτο ὡς ὁ σπόρος τοῦ κοριάνδρου, καὶ τὸ χρῶμα αὐτοῦ ὡς τὸ χρῶμα τοῦ βδελλίου.8Ὁ λαὸς περιεφέρετο συνάγων αὐτὸ, καὶ ἤλεθον εἰς μύλον ἤ ἐκοπάνιζον αὐτὸ εἰς ἰγδίον καὶ ἔψηνον αὐτὸ εἰς χύτραν καὶ ἔκαμνον ἐγκρυφίας ἐξ αὐτοῦ· καὶ ἡ γεῦσις αὐτοῦ ἦτο ὡς γεῦσις λαγάνου ἐξ ἐλαίου.9Καὶ ὅτε κατέβαινεν ἡ δρόσος εἰς τὸ στρατόπεδον τὴν νύκτα, ἔπιπτε τὸ μάννα ἐπ᾿ αὐτῆς.
10Καὶ ἤκουσεν ὁ Μωϋσῆς τὸν λαὸν κλαίοντα κατὰ τὰς συγγενείας αὑτῶν, ἕκαστον εἰς τὴν θύραν τῆς σκηνῆς αὐτοῦ· καὶ ἐξήφθη ἡ ὀργή τοῦ Κυρίου σφόδρα· ἐφάνη δὲ τοῦτο κακὸν καὶ εἰς τὸν Μωϋσῆν.11Καὶ εἶπεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν Κύριον, Διὰ τί ἐταλαιπώρησας τὸν δοῦλόν σου; καὶ διὰ τί δὲν εὕρηκα χάριν ἐνώπιόν σου, ὥστε ἔβαλες ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ φορτίον ὅλον τοῦ λαοῦ τούτου;12μήπως ἐγὼ συνέλαβον ὅλον τὸν λαὸν τοῦτον; ἤ ἐγὼ ἐγέννησα αὐτούς, διὰ νὰ μοὶ λέγῃς, Λάβε αὐτὸν εἰς τὸν κόλπον σου, καθὼς βαστάζει ἡ τροφὸς τὸ θηλάζον βρέφος, εἰς τὴν γῆν τὴν ὁποίαν ὥμοσας πρὸς τοὺς πατέρας αὐτῶν;13πόθεν εἰς ἐμὲ κρέατα νὰ δώσω εἰς ὅλον τὸν λαὸν τοῦτον; διότι κλαίουσι πρὸς ἐμέ, λέγοντες, Δὸς εἰς ἡμᾶς κρέας νὰ φάγωμεν·14δὲν δύναμαι ἐγὼ μόνος νὰ βαστάσω ὅλον τὸν λαὸν τοῦτον, διότι εἶναι πολὺ βαρὺ εἰς ἐμέ·15καὶ ἄν κάμνῃς οὕτως εἰς ἐμέ, θανάτωσόν με εὐθύς, δέομαι, ἐὰν εὕρηκα χάριν ἐνώπιόν σου, διὰ νὰ μή βλέπω τὴν δυστυχίαν μου.
16Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Σύναξον εἰς ἐμὲ ἑβδομήκοντα ἄνδρας ἐκ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ Ἰσραήλ, τοὺς ὁποίους γνωρίζεις ὅτι εἶναι πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ καὶ ἄρχοντες αὐτῶν· καὶ φέρε αὐτοὺς εἰς τὴν σκηνήν τοῦ μαρτυρίου, ὅπου θέλουσι σταθῆ μετὰ σοῦ.17Καὶ θέλω καταβῆ καὶ λαλήσει ἐκεῖ μετὰ σοῦ· καὶ θέλω λάβει ἀπὸ τοῦ πνεύματος τοῦ ἐπὶ σὲ καὶ θέλω ἐπιθέσει ἐπ᾿ αὐτούς· καὶ θέλουσι βαστάζει τὸ φορτίον τοῦ λαοῦ μετὰ σοῦ, διὰ νὰ μή βαστάζῃς αὐτὸ σὺ μόνος.18Καὶ εἰπὲ πρὸς τὸν λαόν, Ἁγιάσατε ἑαυτοὺς διὰ τὴν αὔριον, καὶ θέλετε φάγει κρέας· διότι ἐκλαύσατε εἰς τὰ ὦτα τοῦ Κυρίου λέγοντες, Τίς θέλει δώσει εἰς ἡμᾶς κρέας νὰ φάγωμεν; διότι καλὰ ἤμεθα ἐν Αἰγύπτῳ. Διὰ τοῦτο θέλει σᾶς δώσει κρέας ὁ Κύριος, καὶ θέλετε φάγει·19δὲν θέλετε φάγει μίαν ἡμέραν οὔτε δύο ἡμέρας οὔτε πέντε ἡμέρας οὔτε δέκα ἡμέρας, οὔτε εἴκοσι ἡμέρας·20ὁλόκληρον μῆνα θέλετε φάγει, ἑωσοῦ ἐξέλθῃ ἐκ τῶν μυκτήρων σας καὶ γείνῃ εἰς ἐσᾶς ἀηδία· διότι ἠπειθήσατε εἰς τὸν Κύριον, ὅστις εἶναι μεταξύ σας, καὶ ἐκλαύσατε ἐνώπιον αὐτοῦ, λέγοντες, Διὰ τί νὰ ἀναχωρήσωμεν ἀπὸ τῆς Αἰγύπτου;
21Καὶ εἶπεν ὁ Μωϋσῆς, Ἑξακόσιαι χιλιάδες πεζῶν εἶναι ὁ λαός, ἐν μέσῳ τῶν ὁποίων ἐγὼ εἶμαι καὶ σὺ εἶπας, Θέλω δώσει εἰς αὐτοὺς κρέας, διὰ νὰ φάγωσιν ὁλόκληρον μῆνα.22Θέλουσι σφαχθῆ δι᾿ αὐτοὺς τὰ ποίμνια καὶ αἱ ἀγέλαι, διὰ νὰ ἐξαρκέσωσιν εἰς αὐτοὺς; ἤ θέλουσι συναχθῆ ὁμοῦ πάντα τὰ ὀψάρια τῆς θαλάσσης δι᾿ αὐτούς, διὰ νὰ ἐξαρκέσωσιν εἰς αὐτοὺς;
23Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Μήπως ἡ χεὶρ τοῦ Κυρίου ἐσμικρύνθη; τώρα θέλεις ἰδεῖ ἄν ἐκτελῆται ὁ λόγος μου, ἤ οὐχί.
24Καὶ ἐξῆλθεν ὁ Μωϋσῆς καὶ εἶπε πρὸς τὸν λαὸν τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου· καὶ συνήγαγε τοὺς ἑβδομήκοντα ἄνδρας ἐκ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ καὶ ἔστησεν αὐτοὺς κύκλῳ τῆς σκηνῆς.25Καὶ κατέβη Κύριος ἐν νεφέλῃ καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτόν, καὶ ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ πνεύματος τοῦ ἐπ᾿ αὐτὸν καὶ ἐπέθηκεν ἐπὶ τοὺς ἑβδομήκοντα ἄνδρας τοὺς πρεσβυτέρους· καὶ ἀφοῦ ἐκάθησεν ἐπ᾿ αὐτοὺς τὸ πνεῦμα, ἐπροφήτευσαν ἀλλὰ δὲν ἐξηκολούθησαν.
26Ἔμειναν ὅμως δύο ἄνδρες ἐν τῷ στρατοπέδῳ, τὸ ὄνομα τοῦ ἑνὸς Ἐλδὰδ καὶ τὸ ὄνομα τοῦ δευτέρου Μηδάδ· καὶ ἐκάθησεν ἐπ᾿ αὐτοὺς τὸ πνεῦμα· καὶ οὗτοι ἦσαν ἐκ τῶν καταγεγραμμένων, δὲν ἐξῆλθον ὅμως εἰς τὴν σκηνήν· καὶ ἐπροφήτευον ἐν τῷ στρατοπέδῳ.27Καὶ ἔδραμε νεανίσκος τις καὶ ἀνήγγειλε πρὸς τὸν Μωϋσῆν λέγων, Ὁ Ἐλδὰδ καὶ ὁ Μηδὰδ προφητεύουσιν ἐν τῷ στρατοπέδῳ.
28Καὶ Ἰησοῦς ὁ υἱὸς τοῦ Ναυῆ, ὁ θεράπων τοῦ Μωϋσέως, ὁ ἐκλεκτὸς αὐτοῦ, ἀπεκρίθη καὶ εἶπε, Κύριέ μου Μωϋσῆ, ἐμπόδισον αὐτούς.29Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Μωϋσῆς, Ζηλοτυπεῖς ὑπὲρ ἐμοῦ; εἴθε πᾶς ὁ λαὸς τοῦ Κυρίου νὰ ἦσαν προφῆται, καὶ ὁ Κύριος νὰ ἐπέθετεν ἐπ᾿ αὐτοὺς τὸ πνεῦμα αὑτοῦ!
30Καὶ ἀνεχώρησεν ὁ Μωϋσῆς εἰς τὸ στρατόπεδον, αὐτὸς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ Ἰσραήλ.
31Καὶ ἐξῆλθεν ἄνεμος παρὰ Κυρίου καὶ ἔφερεν ὀρτύκια ἀπὸ τῆς θαλάσσης καὶ ἔρριψεν αὐτὰ ἐπὶ τὸ στρατόπεδον, ἕως μιᾶς ἡμέρας ὁδὸν ἐντεῦθεν καὶ ἕως μιᾶς ἡμέρας ὁδὸν ἐντεῦθεν, κύκλῳ τοῦ στρατοπέδου· καὶ ἦσαν ἕως δύο πήχας ἐπὶ τὸ πρόσωπον τῆς γῆς.32Καὶ σηκωθεὶς ὁ λαὸς ὅλην ἐκείνην τὴν ἡμέραν καὶ ὅλην τὴν νύκτα καὶ ὅλην τὴν ἀκόλουθον ἡμέραν, ἐσύναξαν τὰ ὀρτύκια· ὁ συνάξας τὸ ὀλιγώτερον, ἐσύναξε δέκα χομόρ· καὶ ἐξήπλονον αὐτὰ κύκλῳ τοῦ στρατοπέδου δι᾿ ἑαυτούς.
33Ἐνῷ δὲ τὸ κρέας ἦτο ἔτι εἰς τοὺς ὀδόντας αὐτῶν, πρὶν μασσηθῇ, ἐξήφθη ἡ ὀργή τοῦ Κυρίου ἐπὶ τὸν λαόν· καὶ ἐπάταξε Κύριος τὸν λαὸν ἐν πληγῇ μεγάλῃ σφόδρα.34Καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Κιβρὼθ-ἀττααβά, διότι ἐκεῖ ἐτάφη ὁ λαὸς ὁ ἐπιθυμητής.
35Καὶ ἀνεχώρησεν ὁ λαὸς ἀπὸ Κιβρὼθ-ἀττααβὰ εἰς Ἀσηρὼθ καὶ ἔμεινεν ἐν Ἀσηρώθ.
Δύσκολο να είσαι ηγέτης! Το βλέπουμε στην απάντηση του Μωυσή στα γνωστά παράπονα των Ισραηλιτών. Πόσο γρήγορα ξέχασαν όσα έκανε γι’ αυτούς ο Θεός! Ακόμα νοσταλγούν την Αίγυπτο (εδ. 4-5). Ο Μωυσής παραπονιέται πως αυτός ο λαός είναι σαν τα οξύθυμα παιδιά, που δεν ικανοποιούνται ποτέ (εδ. 12-13). Νιώθει μόνος και πνιγμένος (εδ. 15). Πόσοι από μας που έχουμε ηγετικές ευθύνες νιώθουμε έτσι…
Ο Μωυσής δεν κρίνει αντικειμενικά και νομίζει ότι ο Θεός είναι απογοητευμένος από τον ίδιο (εδ. 11). Μέσα στη θλίψη του, ξεχνάει ότι η ηγεσία του Ισραήλ δεν ήταν μόνο δική του ευθύνη. «Το πρόβλημα με την κατάθλιψη είναι ότι χειροτερεύει τα προβλήματα και ελαττώνει τους πόρους» (Μπράουν), ας το συνειδητοποιήσουμε! Ο Κύριος απαντάει στην προσευχή του Μωυσή: Ενισχύει εβδομήντα πρεσβύτερους ώστε να μοιραστούν το φορτίο του (εδ. 16-17).
Η αντίρρηση του Ιησού του Ναυή δεν γίνεται αποδεκτή από τον Μωυσή, ο οποίος εύχεται όλος ο λαός του Θεού να γεμίσει με το Πνεύμα (εδ. 28-29). Η ευχή του πραγματοποιείται την Πεντηκοστή, όταν δόθηκε πλουσιοπάροχα το Πνεύμα του Θεού.
Όσο για τον λαό, παίρνουν ό,τι ζήτησαν, μαζί με την κρίση του Θεού (εδ. 31-34). Η επιθυμία τους για φαγητό τούς οδηγεί να ταφούν στην έρημο. Δεν είναι καλή αρχή για το ταξίδι τους.
Έξοδος 13–14, Ματθαίος 23
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
