Εισαγωγή:
Συνεχίζουμε να μελετάμε το βιβλίο της Αποκάλυψης. Αυτό το αρκετά δύσκολο βιβλίο είναι γραμμένο για τις εκκλησίες της ρωμαϊκής επαρχίας της Μικράς Ασίας, που βρίσκονται σε σύγκρουση με τη δύναμη της Ρώμης. Η απόρριψη της ρωμαϊκής λατρείας είναι πράξη πολιτικής και θρησκευτικής προδοσίας – δεν υπήρχε διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους. Οι χριστιανοί είναι ξένοι και είναι άβολοι: η επιλογή τους να ακολουθήσουν τον Χριστό μπορεί να σημαίνει οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό εξοστρακισμό, ακόμη και μαρτυρικό θάνατο.
Ένα βιβλίο για την επιβίωση σε ακραίες εποχές απαιτεί ακραία γλώσσα: αποκαλυπτική γλώσσα γεμάτη ζωηρές εικόνες και πολυεπίπεδα σύμβολα. Είναι μια γλώσσα αντίστασης, όπου χρησιμοποιούνται κώδικες για όσους κυβερνώνται από μια καταπιεστική δύναμη και εδώ σκιαγραφούνται οι πραγματικοί κίνδυνοι του συμβιβασμού. Είναι επίσης μια γλώσσα που παρέχει άνεση για αυτούς που ποθούν τη δικαιοσύνη. Η αποκαλυπτική γλώσσα ανοίγει την αυλαία και αποκαλύπτει την πραγματικότητα πίσω από τη φαινομενική αλήθεια – μια θεϊκή προοπτική μέσα σε μια κατάσταση που αφορά όλο τον κόσμο.
Από το κεφάλαιο 12 και έπειτα, έχουμε το όραμα μιας επίγειας αυτοκρατορίας που είναι καταδικασμένη. Παρά τα όσα συμβαίνουν, ο Ιωάννης υπενθυμίζει στους αναγνώστες του και σε μας ότι ο Θεός εργάζεται ακόμα με δύναμη μέσα στην ιστορία.
Η ειρωνεία είναι ότι ο Θεός με αντισυμβατικό τρόπο «κατακτά» τον κόσμο μέσα από την αδυναμία και τη συμφορά, με τον θάνατο και την ανάσταση του Χριστού, του αμνού που σφαγιάστηκε. Στο σχέδιο του Θεού για σωτηρία, η χριστιανική κοινότητα έχει έναν πολύ σημαντικό ρόλο ως μια εκκλησία μαρτύρων που διώκονται.
Όταν ο Μάρτιν Νήμελερ, ένας Γερμανός θεολόγος που αντιστάθηκε στον Χίτλερ και φυλακίστηκε, ρωτήθηκε από έναν ιερέα γιατί τον φυλάκισαν, απάντησε: «Εσύ γιατί δεν έχεις φυλακιστεί;»
Αποκάλυψη 12:1-17
1Καὶ σημεῖον μέγα ἐφάνη ἐν τῷ οὐρανῷ, γυνή ἐνδεδυμένη τὸν ἥλιον, καὶ ἡ σελήνη ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτῆς, καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς στέφανος ἀστέρων δώδεκα,2καὶ ἔγκυος οὖσα ἔκραζε κοιλοπονοῦσα καὶ βασανιζομένη διὰ νὰ γεννήσῃ.3Καὶ ἐφάνη ἄλλο σημεῖον ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἰδού, δράκων μέγας κόκκινος, ἔχων κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ διαδήματα ἑπτά,4καὶ ἡ οὐρὰ αὐτοῦ ἔσυρε τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἔρριψεν αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν. Καὶ ὁ δράκων ἐστάθη ἐνώπιον τῆς γυναικὸς τῆς μελλούσης νὰ γεννήσῃ, διὰ νὰ καταφάγῃ τὸ τέκνον αὐτῆς, ὅταν γεννήσῃ.5Καὶ ἐγέννησε παιδίον ἄρρεν, τὸ ὁποῖον μέλλει νὰ ποιμάνῃ πάντα τὰ ἔθνη ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ· καὶ τὸ τέκνον αὐτῆς ἡρπάσθη πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ.6Καὶ ἡ γυνή ἔφυγεν εἰς τὴν ἔρημον, ὅπου ἔχει τόπον ἡτοιμασμένον ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ τρέφωσιν αὐτήν ἐκεῖ ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα.
7Καὶ ἔγεινε πόλεμος ἐν τῷ οὐρανῷ· ὁ Μιχαήλ καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ ἐπολέμησαν κατὰ τοῦ δράκοντος· καὶ ὁ δράκων ἐπολέμησε καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ,8καὶ δὲν ὑπερίσχυσαν, οὐδὲ εὑρέθη πλέον τόπος αὐτῶν ἐν τῷ οὐρανῷ.9Καὶ ἐρρίφθη ὁ δράκων ὁ μέγας, ὁ ὄφις ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην, ἐρρίφθη εἰς τὴν γῆν, καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ ἐρρίφθησαν μετ᾿ αὐτοῦ.
10Καὶ ἤκουσα φωνήν μεγάλην λέγουσαν ἐν τῷ οὐρανῷ· Τώρα ἔγεινεν ἡ σωτηρία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ, διότι κατερρίφθη ὁ κατήγορος τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, ὁ κατηγορῶν αὐτοὺς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἡμέραν καὶ νύκτα.11Καὶ αὐτοὶ ἐνίκησαν αὐτὸν διὰ τὸ αἷμα τοῦ Ἀρνίου καὶ διὰ τὸν λόγον τῆς μαρτυρίας αὑτῶν, καὶ δὲν ἠγάπησαν τὴν ψυχήν αὑτῶν μέχρι θανάτου.12Διὰ τοῦτο εὐφραίνεσθε οἱ οὐρανοὶ καὶ οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτοῖς· οὐαὶ εἰς τοὺς κατοικοῦντας τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν, διότι κατέβη ὁ διάβολος εἰς ἐσᾶς ἔχων θυμὸν μέγαν, ἐπειδή γνωρίζει ὅτι ὀλίγον καιρὸν ἔχει.
13Καὶ ὅτε εἶδεν ὁ δράκων ὅτι ἐρρίφθη εἰς τὴν γῆν, ἐδίωξε τὴν γυναῖκα, ἥτις ἐγέννησε τὸν ἄρρενα.14Καὶ ἐδόθησαν εἰς τὴν γυναῖκα δύο πτέρυγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου, διὰ νὰ πετᾷ εἰς τὴν ἔρημον εἰς τὸν τόπον αὑτῆς, ὅπου τρέφεται ἐκεῖ καιρὸν καὶ καιροὺς καὶ ἥμισυ καιροῦ ἀπὸ προσώπου τοῦ ὄφεως.15Καὶ ἔρριψεν ὁ ὄφις ὀπίσω τῆς γυναικὸς ἐκ τοῦ στόματος αὑτοῦ ὕδωρ ὡς ποταμόν, διὰ νὰ κάμῃ νὰ σύρῃ αὐτήν ὁ ποταμός.16Καὶ ἐβοήθησεν τὴν γυναῖκα καὶ ἤνοιξεν ἡ γῇ, τὸ στόμα αὑτῆς καὶ κατέπιε τὸν ποταμόν, τὸν ὁποῖον ἔρριψεν ὁ δράκων ἐκ τοῦ στόματος αὑτοῦ.17Καὶ ὠργίσθη ὁ δράκων κατὰ τῆς γυναικὸς καὶ ὑπῆγε νὰ κάμῃ πόλεμον μὲ τοὺς λοιποὺς τοῦ σπέρματος αὐτῆς, τοὺς φυλάττοντας τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἔχοντας τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Αυτό το κεφάλαιο, στην καρδιά της Αποκάλυψης, για να σκιαγραφήσει την κοσμική σύγκρουση του Θεού και του σατανά, χρησιμοποιεί δραματικές εικόνες που αντλεί από την Έξοδο. Εκεί, ο Θεός σώζει τον εκλεκτό Του λαό, οδηγώντας τον μέσα από την έρημο στη γη της επαγγελίας. Εδώ, μια έγκυος γυναίκα και το αρσενικό της παιδί τίθενται εναντίον της τρομακτικής δύναμης ενός κόκκινου δράκοντα (εδ. 1-4), που αντιπροσωπεύει τον σατανά (εδ. 9).
Το μωρό, ωστόσο, αντιπροσωπεύει τον Χριστό, ο οποίος θα «ποιμάνει πάντα τα έθνη» (εδ. 5). Αφού «έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ» (εδ. 7), ο σατανάς «ερρίφθη», αλλά αυτή η νίκη έρχεται με μια μεγάλη ανατροπή – «διά το αίμα του αρνίου» (εδ. 11). Οι ακόλουθοι του Ιησού, ανεπιθύμητοι της κοινωνίας, περιπλανώμενοι στην ερημιά, θα θριαμβεύσουν μέσα στην αδυναμία και τον πόνο (εδ. 11). Σε αυτό το «ήδη αλλά όχι ακόμα», ο νικημένος σατανάς (εδ. 12β) κηρύσσει πόλεμο κατά των πιστών του Χριστού, τους «φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού» (εδ. 17).
Πώς το απόσπασμα αυτό σε βοηθάει να καταλάβεις τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω σου;
Β΄ Σαμουήλ 6–7, Α΄ Κορινθίους 4
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
[WORDPRESS_PDF]
