1[Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν, ἐπὶ Ἰωνὰθ-ἐλὲμ-ρεχοκίμ, Μικτὰμ τοῦ Δαβίδ, ὁπότε ἐκράτησαν αὐτὸν οἱ Φιλισταῖοι ἐν Γάθ.] Ἐλέησόν με, ὦ Θεέ, διότι ἄνθρωπος χάσκει νὰ μὲ καταπίῃ· ὅλην τὴν ἡμέραν πολεμῶν μὲ καταθλίβει.
2Οἱ ἐχθροὶ μου χάσκουσιν ὅλην τὴν ἡμέραν νὰ μὲ καταπίωσι· διότι πολλοὶ εἶναι, Ὕψιστε, οἱ πολεμοῦντές με.
3Καθ᾿ ἥν ἡμέραν φοβηθῶ, ἐπὶ σὲ θέλω ἐλπίζει·
4ἐν τῷ Θεῷ θέλω αἰνέσει τὸν λόγον αὐτοῦ· ἐπὶ τὸν Θεὸν ἤλπισα· δὲν θέλω φοβηθῆ· τί νὰ μοὶ κάμῃ σάρξ;
5Καθ᾿ ἑκάστην μεταπλάττουσι τὰ λόγια μου· πάντες οἱ διαλογισμοὶ αὐτῶν εἶναι κατ᾿ ἐμοῦ εἰς κακόν.
6Συνάγονται, κρύπτονται, παραφυλάττουσι τὰ βήματά μου, πῶς νὰ πιάσωσι τὴν ψυχήν μου.
7Θέλουσι λυτρωθῆ διὰ τῆς ἀνομίας; Θεέ, ἐν τῇ ὀργῇ σου κατακρήμνισον τοὺς λαούς.
8Σὺ ἀριθμεῖς τὰς ἀποπλανήσεις μου· θὲς τὰ δάκρυά μου εἰς τὴν φιάλην σου· δὲν εἶναι ταῦτα ἐν τῷ βιβλίῳ σου;
9Τότε θέλουσιν ἐπιστρέψει οἱ ἐχθροὶ μου εἰς τὰ ὀπίσω, καθ᾿ ἥν ἡμέραν σὲ ἐπικαλεσθῶ· ἐξεύρω τοῦτο, διότι ὁ Θεὸς εἶναι ὑπὲρ ἐμοῦ.
10Ἐν τῷ Θεῷ θέλω αἰνέσει τὸν λόγον αὐτοῦ· ἐν τῷ Κυρίῳ θέλω αἰνέσει τὸν λόγον αὐτοῦ.
11Ἐπὶ τὸν Θεὸν ἐλπίζω· δὲν θέλω φοβηθῆ· τί νὰ μοὶ κάμῃ ἄνθρωπος;
12Ἐπάνω μου, Θεέ, εἶναι αἱ πρὸς σὲ εὐχαὶ μου· θέλω σοὶ ἀποδίδει δοξολογίας.
13Διότι ἐλύτρωσας τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου, οὐχὶ καὶ τοὺς πόδας μου ἐξ ὀλισθήματος, διὰ νὰ περιπατῶ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ φωτὶ τῶν ζώντων;