16Πάλιν λέγω, Μηδεὶς ἄς μή μὲ στοχασθῇ ὅτι εἶμαι ἄφρων· εἰ δὲ μή, δέχθητέ με κἄν ὡς ἄφρονα, διὰ νὰ καυχηθῶ καὶ ἐγὼ ὀλίγον τι.17Ὅ, τι λαλῶ, εἰς τοῦτο τὸ θάρρος τῆς καυχήσεως, δὲν λαλῶ κατὰ τὸν Κύριον, ἀλλ᾿ ὡς ἄφρων.18Ἐπειδή πολλοὶ καυχῶνται κατὰ τὴν σάρκα, θέλω καυχηθῆ καὶ ἐγώ.19Διότι σεῖς εὐχαρίστως ὑποφέρετε τοὺς ἄφρονας, ὄντες φρόνιμοι·20ἐπειδή ὑποφέρετε, ἐὰν τις σᾶς καταδουλόνῃ, ἐὰν τις σᾶς κατατρώγῃ, ἐὰν τις λαμβάνῃ τὰ ὑμῶν, ἐὰν τις ἐπαίρηται, ἐὰν τις σᾶς κτυπᾷ εἰς τὸ πρόσωπον.21Κατὰ ἀτιμίαν λέγω, ὡς νὰ ἤμεθα ἡμεῖς ἀσθενεῖς. Ἀλλ᾿ εἰς ὅ, τι τολμᾷ τις, ἀφρόνως ὁμιλῶ, τολμῶ καὶ ἐγώ.22Ἑβραῖοι εἶναι; καὶ ἐγώ· Ἰσραηλῖται εἶναι; καὶ ἐγώ· σπέρμα Ἀβραὰμ εἶναι; καὶ ἐγώ·23ὑπηρέται τοῦ Χριστοῦ εἶναι; παραφρονῶν λαλῶ, πλειότερον ἐγώ· εἰς κόπους περισσότερον, εἰς πληγὰς καθ᾿ ὑπερβολήν, εἰς φυλακὰς περισσότερον, εἰς θανάτους πολλάκις.24Ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων πεντάκις ἔλαβον πληγὰς τεσσαράκοντα παρὰ μίαν,25τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθοβολήθην, τρὶς ἐναυάγησα, ἕν ἡμερονύκτιον ἐν τῷ βυθῷ ἔκαμον.26εἰς ὁδοιπορίας πολλάκις, εἰς κινδύνους ποταμῶν, κινδύνους ληστῶν, κινδύνους ἐκ τοῦ γένους, κινδύνους ἐξ ἐθνῶν, κινδύνους ἐν πόλει, κινδύνους ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνους ἐν θαλάσσῃ, κινδύνους ἐν ψευδαδέλφοις·27ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν πείνῃ καὶ δίψῃ, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι·28ἐκτὸς τῶν ἐξωτερικῶν ὁ καθ᾿ ἡμέραν ἐπικείμενος εἰς ἐμὲ ἀγών, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν.29Τίς ἀσθενεῖ, καὶ δὲν ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται, καὶ ἐγὼ δὲν φλέγομαι;
30Ἐὰν πρέπῃ νὰ καυχῶμαι, θέλω καυχηθῆ εἰς τὰ τῆς ἀσθενείας μου. 31Ὁ Θεὸς καὶ Πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὤν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, γνωρίζει ὅτι δὲν ψεύδομαι.32Ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης τοῦ βασιλέως Ἀρέτα ἐφρούρει τὴν πόλιν τῶν Δαμασκηνῶν, θέλων νὰ μὲ πιάσῃ,33καὶ διὰ θυρίδος ἀπὸ τοῦ τείχους κατεβιβάσθην ἐν κοφίνῳ καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ.