Εισαγωγή:
Αυτό είπε κάποιος σε έναν νεαρό που ξεκινούσε μια μεγάλη περιπέτεια. Η αισιοδοξία για όσα έρχονται εξισορροπείται με υγιή ρεαλισμό. Ο νεαρός θα γνωρίσει ύψη και βάθη. Θα αποκτήσει φήμη, θα συναντήσει κινδύνους και πολλούς, παράξενους ανθρώπους. Η πορεία δεν θα είναι εύκολη, αλλά η επιτυχία είναι εγγυημένη.
Η βάπτιση του Ιησού σηματοδοτεί την έναρξη της δημόσιας διακονίας Του. Κατά την «τελετή αποφοίτησης» στον Ιορδάνη, ο Πατέρας διακηρύττει ότι είναι ευχαριστημένος με τον αγαπητό Του Υιό (3:22). Και σκέπτομαι ότι, καθώς ο Ιησούς ξεκινούσε την πορεία Του, ο Πατέρας Τού ψιθύρισε στο αφτί: «Παιδί μου, θα μετακινήσεις βουνά».
Η πρώτη στάση του Ιησού δεν είναι κάποια βουνοκορυφή, αλλά η έρημος –δοκιμασία μύησης από την οποία βγαίνει θριαμβευτής (4:1-13). Και μετά πάει σε απίστευτα μέρη: βουνά, πεδιάδες, χωράφια, λίμνες, συναγωγές, σπίτια σε όλη την Γαλιλαία, κηρύττοντας, διδάσκοντας, θεραπεύοντας και εξορκίζοντας δαιμόνια. Ο Ιησούς ξεσηκώνει θαυμασμό και διαμάχη, αγάπη και μίσος, χαρά και αποδοχή, θυμό και απόρριψη. Καθώς συναναστρέφεται λεπρούς και τελώνες, δεν έχει καλές σχέσεις με τους Φαρισαίους. Η δημοτικότητά Του εκτοξεύεται και μετά πέφτει κατακόρυφα. Όμως ο Ιησούς δεν θα σταματήσει να ευαρεστεί τον Πατέρα. Θα ολοκληρώσει την αποστολή Του. Η επιτυχία Του είναι εγγυημένη.
«…δένδρον πεφυτευμένον παρά τους ρύακας των υδάτων, το οποίον δίδει τον καρπόν αυτού εν τω καιρώ αυτού και το φύλλον αυτού δεν μαραίνεται» (Ψαλμός 1:3).
Λουκάς 3:1-20
1Ἐν δὲ τῷ δεκάτῳ πέμπτῳ ἔτει τῆς ἡγεμονίας Τιβερίου Καίσαρος, ὅτε ὁ Πόντιος Πιλάτος ἡγεμόνευε τῆς Ἰουδαίας, καὶ τετράρχης τῆς Γαλιλαίας ἦτο ὁ Ἡρώδης, Φίλιππος δὲ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τετράρχης τῆς Ἰτουραίας καὶ τῆς Τραχωνίτιδος χώρας, καὶ ὁ Λυσανίας τετράρχης τῆς Ἀβιληνῆς,2ἐπὶ ἀρχιερέων Ἄννα καὶ Καϊάφα, ἔγεινε λόγος Θεοῦ πρὸς Ἰωάννην, τὸν υἱὸν τοῦ Ζαχαρίου, ἐν τῇ ἐρήμῳ,3καὶ ἦλθεν εἰς πᾶσαν τὴν περίχωρον τοῦ Ἰορδάνου, κηρύττων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἀμαρτιῶν,
4ὡς εἶναι γεγραμμένον ἐν τῷ βιβλίῳ τῶν λόγων Ἡσαΐου τοῦ προφήτου, λέγοντος· Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν τοῦ Κυρίου, εὐθείας κάμετε τὰς τρίβους αὐτοῦ.5πᾶσα φάραγξ θέλει γεμισθῆ καὶ πᾶν ὄρος καὶ βουνὸς θέλει ταπεινωθῆ, καὶ τὰ σκολιὰ θέλουσι γείνει εὐθέα καὶ αἱ τραχεῖαι ὁδοὶ ὁμαλαί,6καὶ πᾶσα σὰρξ θέλει ἰδεῖ τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ.
7Ἔλεγε δὲ πρὸς τοὺς ὄχλους τοὺς ἐξερχομένους διὰ νὰ βαπτισθῶσιν ὑπ᾿ αὐτοῦ· Γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ἔδειξεν εἰς ἐσᾶς νὰ φύγητε ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς;8Κάμετε λοιπὸν καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας, καὶ μή ἀρχίσητε νὰ λέγητε καθ᾿ ἑαυτούς, Πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ· διότι σᾶς λέγω ὅτι δύναται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων νὰ ἀναστήσῃ τέκνα εἰς τὸν Ἀβραάμ.9Ἤδη δὲ καὶ ἡ ἀξίνη κεῖται πρὸς τὴν ῥίζαν τῶν δένδρων· πᾶν λοιπὸν δένδρον μή κάμνον καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται. 10Καὶ ἤρώτων αὐτὸν οἱ ὄχλοι, λέγοντες· Τί λοιπὸν θέλομεν κάμει;11Ἀποκριθεὶς δὲ λέγει πρὸς αὐτούς. Ὁ ἔχων δύο χιτῶνας ἄς μεταδώσῃ εἰς τὸν μή ἔχοντα, καὶ ὁ ἔχων τροφὰς ἄς κάμῃ ὁμοίως. 12Ἦλθον δὲ καὶ τελῶναι διὰ νὰ βαπτισθῶσι, καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· Διδάσκαλε, τί θέλομεν κάμει;13Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· Μή εἰσπράττετε μηδὲν περισσότερον παρὰ τὸ διατεταγμένον εἰς ἐσᾶς. 14Ἠρώτων δὲ αὐτὸν καὶ στρατιωτικοί, λέγοντες· Καὶ ἡμεῖς τί θέλομεν κάμει; Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Μή βιάσητε μηδένα μηδὲ συκοφαντήσητε, καὶ ἀρκεῖσθε εἰς τὰ σιτηρέσιά σας.
15Ἐνῷ δὲ ἐπρόσμενεν ὁ λαός, καὶ διελογίζοντο πάντες ἐν ταῖς καρδίαις αὑτῶν περὶ τοῦ Ἰωάννου, μήποτε αὐτὸς εἶναι ὁ Χριστός,16ἀπεκρίθη ὁ Ἰωάννης πρὸς πάντας, λέγων· Ἐγὼ μὲν σᾶς βαπτίζω ἐν ὕδατι· ἔρχεται ὅμως ὁ ἰσχυρότερός μου, τοῦ ὁποίου δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ λύσω τὸ λωρίον τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ· αὐτὸς θέλει σᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ πυρί.17Τοῦ ὁποίου τὸ πτυάριον εἶναι ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ θέλει διακαθαρίσει τὸ ἁλώνιον αὑτοῦ, καὶ θέλει συνάξει τὸν σῖτον εἰς τὴν ἀποθήκην αὑτοῦ, τὸ δὲ ἄχυρον θέλει κατακαύσει ἐν πυρὶ ἀσβέστῳ.18Καὶ ἄλλα πολλὰ προτρέπων εὐηγγελίζετο τὸν λαόν.
19Ὁ δὲ Ἡρώδης ὁ τετράρχης, ἐλεγχόμενος ὑπ᾿ αὐτοῦ περὶ τῆς Ἡρωδιάδος, τῆς γυναικὸς Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, καὶ περὶ πάντων τῶν κακῶν ὅσα ἔπραξεν ὁ Ἡρώδης,20προσέθεσε καὶ τοῦτο ἐπὶ πᾶσι καὶ κατέκλεισε τὸν Ἰωάννην ἐν τῇ φυλακῇ.
Σημεία και τέρατα συνόδεψαν τη γέννηση του Ιωάννη: μια αγγελική ανακοίνωση, ένα σημάδι, μια θαυματουργκιή γέννηση, μια συνταρακτική προφητεία. Όλοι αναρωτιούνται «τι άρα θέλει είσθαι το παιδίον τούτο;» (1:66). Αλλά παρά τις μεγάλες προσδοκίες, ο Ιωάννης απομονώνεται στην ερημιά, μέχρι ο λόγος του Θεού να τον καλέσει στο προσκήνιο (εδ. 1-2).
Τα χρόνια του Ιωάννη στην έρημο μου θυμίζουν το φυτό μπαμπού. Αφού φυτευτεί ο σπόρος του, περνάνε μήνες και χρόνια δίχως ένδειξη ανάπτυξης. Τότε, γύρω στον πέμπτο χρόνο, η ζωή ξεπετάγεται μέσα από το έδαφος και το φυτό φτάνει ένα έως και εικοσιπέντε μέτρα μέσα σε μόλις έξι εβδομάδες! Τόσο καιρό, ένα δυνατό σύστημα ριζών διαμορφωνόταν για να στηρίξει το μεγάλο αυτό φυτό.
Στην ερημιά, αυτός που θα ετοίμαζε τον δρόμο του Κυρίου ετοιμαζόταν για τη δημόσια, δυνατή του διακονία. Όταν επιτέλους μιλάει, είναι σαν «φωνή βοώντος» (εδ. 4). Τα λόγια του προκαλούν (εδ. 7-9), συμβουλεύουν (εδ. 10-14), παρηγορούν (εδ. 16,18), καταδικάζουν (εδ. 19).
Νεεμίας 7–8, Λουκάς 8
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
