9Ἕνεκεν τῶν προφητῶν ἡ καρδία μου συντρίβεται ἐντὸς μου· σαλεύονται πάντα τὰ ὀστᾶ μου· εἶμαι ὡς ἄνθρωπος μεθύων καὶ ὡς ἄνθρωπος συνεχόμενος ὑπὸ οἴνου, ἐξ αἰτίας τοῦ Κυρίου καὶ ἐξ αἰτίας τῶν λόγων τῆς ἁγιότητος αὐτοῦ.
10Διότι ἡ γῆ εἶναι πλήρης μοιχῶν· διότι ἐξ αἰτίας τοῦ ὅρκου πενθεῖ ἡ γῆ· ἐξηράνθησαν αἱ βοσκαὶ τῆς ἐρήμου καὶ ἡ ὁδὸς αὐτῶν ἔγεινε πονηρὰ καὶ ἡ δύναμις αὐτῶν ἄδικος.11Διότι καὶ ὁ προφήτης καὶ ὁ ἱερεὺς ἐμολύνθησαν· ναί, ἐν τῷ οἴκῳ μου εὕρηκα τὰς ἀσεβείας αὐτῶν, λέγει Κύριος.12Διὰ τοῦτο ἡ ὁδὸς αὐτῶν θέλει εἶσθαι εἰς αὐτοὺς ὡς ὀλίσθημα ἐν τῷ σκότει· θέλουσιν θηθῆ καὶ πέσει ἐν αὐτῇ· διότι θέλω φέρει κακὸν ἐπ᾿ αὐτοὺς ἐν τῷ ἐνιαυτῷ τῆς ἐπισκέψεως αὐτῶν, λέγει Κύριος.
13Εἶδον μὲν ἀφροσύνην ἐν τοῖς προφήταις τῆς Σαμαρείας. προεφήτευσαν διὰ τοῦ Βάαλ καὶ ἐπλάνων τὸν λαὸν μου τὸν Ἰσραήλ.14ἀλλ᾿ ἐν τοῖς προφήταις τῆς Ἱερουσαλήμ εἶδον φρίκην· μοιχεύουσι καὶ περιπατοῦσιν ἐν ψεύδει καὶ ἐνισχύουσι τὰς χεῖρας τῶν κακούργων, ὥστε οὐδεὶς ἐπιστρέφει ἀπὸ τῆς κακίας αὑτοῦ· πάντες οὗτοι εἶναι εἰς ἐμὲ ὡς Σόδομα καὶ οἱ κάτοικοι αὐτῆς ὡς Γόμορρα.15Διὰ τοῦτο οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων κατὰ τῶν προφητῶν· Ἰδού, ἐγὼ θέλω ψωμίσει αὐτοὺς ἀψίνθιον καὶ θέλω ποτίσει αὐτοὺς ὕδωρ χολῆς· διότι ἐκ τῶν προφητῶν τῆς Ἱερουσαλήμ ἐξῆλθεν ὁ μολυσμὸς εἰς ἅπαντα τὸν τόπον.
16Οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων· Μή ἀκούετε τοὺς λόγους τῶν προφητῶν τῶν προφητευόντων εἰς ἐσᾶς· οὗτοι σᾶς κάμνουσι ματαίους· λαλοῦσιν ὀράσεις ἀπὸ τῆς καρδίας αὑτῶν, οὐχὶ ἀπὸ στόματος Κυρίου.17Λέγουσι πάντοτε πρὸς τοὺς καταφρονοῦντάς με, Ὁ Κύριος εἶπεν, Εἰρήνη θέλει εἶσθαι εἰς ἐσᾶς· καὶ λέγουσι πρὸς πάντα περιπατοῦντα κατὰ τὰς ὀρέξεις τῆς καρδίας αὑτοῦ, Δὲν θέλει ἐλθεῖ κακὸν ἐφ᾿ ὑμᾶς·18διότι τίς παρεστάθη ἐν τῇ βουλῇ τοῦ Κυρίου καὶ εἶδε καὶ ἤκουσε τὸν λόγον αὐτοῦ; τίς ἐπρόσεξεν εἰς τὸν λόγον αὐτοῦ καὶ ἤκουσεν;
19Ἰδού, ἀνεμοστρόβιλος παρὰ Κυρίου ἐξῆλθε μὲ ὁρμήν, καὶ ἀνεμοστρόβιλος ὁρμητικὸς θέλει ἐξορμήσει ἐπὶ τὴν κεφαλήν τῶν ἀσεβῶν.20Ὁ θυμὸς τοῦ Κυρίου δὲν θέλει ἀποστρέψει ἑωσοῦ ἐκτελέσῃ καὶ ἑωσοῦ κάμῃ τοὺς στοχασμοὺς τῆς καρδίας αὑτοῦ· ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις θέλετε νοήσει τοῦτο ἐντελῶς.
21Δὲν ἀπέστειλα τοὺς προφήτας τούτους καὶ αὐτοὶ ἔτρεξαν· δὲν ἐλάλησα πρὸς αὐτοὺς καὶ αὐτοὶ προεφήτευσαν· 22ἀλλ᾿ ἐὰν ἤθελον παρασταθῆ ἐν τῇ βουλῇ μου, τότε ἤθελον κάμει τὸν λαὸν μου νὰ ἀκούσῃ τοὺς λόγους μου, καὶ ἤθελον ἀποστρέψει αὐτοὺς ἀπὸ τῆς πονηρᾶς ὁδοῦ αὐτῶν καὶ ἀπὸ τῆς κακίας τῶν ἔργων αὐτῶν.23Θεὸς ἐγγύθεν εἶμαι ἐγώ, λέγει Κύριος, καὶ οὐχὶ Θεὸς μακρόθεν;24Δύναταί τις νὰ κρυφθῇ ἐν κρυφίοις τόποις καὶ ἐγὼ νὰ μή ἴδω αὐτόν; λέγει Κύριος. Δὲν πληρῶ ἐγὼ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν; λέγει Κύριος.
25Ἤκουσα τί λέγουσιν οἱ προφῆται, οἱ προφητεύοντες ἐν τῷ ὀνόματί μου ψεῦδος, λέγοντες, Εἶδον ἐνύπνιον, εἶδον ἐνύπνιον.26Ἕως πότε θέλει εἶσθαι τοῦτο ἐν τῇ καρδίᾳ τῶν προφητῶν τῶν προφητευόντων ψεῦδος; ναί, προφητεύουσι τὰς ἀπάτας τῆς καρδίας αὑτῶν·27οἵτινες στοχάζονται νὰ κάμωσι τὸν λαὸν μου νὰ λησμονήσῃ τὸ ὄνομά μου, διὰ τῶν ἐνυπνίων αὐτῶν τὰ ὁποῖα διηγοῦνται ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὑτοῦ, καθὼς ἐλησμόνησαν οἱ πατέρες αὐτῶν τὸ ὄνομά μου διὰ τὸν Βάαλ.
28Ὁ προφήτης εἰς τὸν ὁποῖον εἶναι ἐνύπνιον, ἄς διηγηθῇ τὸ ἐνύπνιον· καὶ ἐκεῖνος, εἰς τὸν ὁποῖον εἶναι ὁ λόγος μου, ἄς λαλήσῃ τὸν λόγον μου ἐν ἀληθείᾳ. Τί εἶναι τὸ ἄχυρον πρὸς τὸν σῖτον; λέγει Κύριος.29Δὲν εἶναι ὁ λόγος μου ὡς πῦρ; λέγει ὁ Κύριος· καὶ ὡς σφύρα κατασυντρίβουσα τὸν βράχον;
30Διὰ τοῦτο, ἰδού, ἐγὼ εἶμαι ἐναντίον τῶν προφητῶν, λέγει Κύριος, οἵτινες κλέπτουσι τοὺς λόγους μου, ἕκαστος ἀπὸ τοῦ πλησίον αὑτοῦ.31Ἰδού, ἐγὼ εἶμαι ἐναντίον τῶν προφητῶν, λέγει Κύριος, οἵτινες κινοῦσι τὰς γλώσσας αὑτῶν καὶ λέγουσιν, Αὐτὸς λέγει.32Ἰδού, ἐγὼ εἶμαι ἐναντίον τῶν προφητευόντων ἐνύπνια ψευδῆ, λέγει Κύριος, οἵτινες διηγοῦνται αὐτὰ καὶ πλανῶσι τὸν λαὸν μου μὲ τὰ ψεύδη αὑτῶν καὶ μὲ τὴν ἀφροσύνην αὑτῶν· ἐνῷ ἐγὼ δὲν ἀπέστειλα αὐτοὺς οὐδὲ προσέταξα αὐτούς· διὰ τοῦτο οὐδόλως θέλουσιν φελήσει τὸν λαὸν τοῦτον, λέγει Κύριος.