55Ὅτε δὲ εἶδεν ὁ Σαοὺλ τὸν Δαβὶδ ἐξερχόμενον ἐναντίον τοῦ Φιλισταίου, εἶπε πρὸς Ἀβενήρ, τὸν ἀρχηγὸν τοῦ στρατεύματος, Ἀβενήρ, τίνος υἱὸς εἶναι ὁ νέος οὗτος; Καὶ ὁ Ἀβενήρ εἶπε, Ζῇ ἡ ψυχή σου, βασιλεῦ, δέν ἐξεύρω.56Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς, Ἐρώτησον σύ, τίνος υἱὸς εἶναι ὁ νεανίσκος οὗτος.57Καὶ καθὼς ἐπέστρεψεν ὁ Δαβίδ, πατάξας τὸν Φιλισταῖον, παρέλαβεν αὐτὸν ὁ Ἀβενήρ καὶ ἔφερεν αὐτὸν ἐνώπιον τοῦ Σαούλ· καὶ ἡ κεφαλή τοῦ Φιλισταίου ἦτο ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ.58Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Σαούλ, Τίνος υἱὸς εἶσαι, νέε; καὶ ἀπεκρίθη ὁ Δαβίδ, Ὁ υἱὸς τοῦ δούλου σου Ἰεσσαὶ τοῦ Βηθλεεμίτου.
1Καὶ ὡς ἐτελείωσε λαλῶν πρὸς τὸν Σαούλ, ἡ ψυχή τοῦ Ἰωνάθαν συνεδέθη μετὰ τῆς ψυχῆς τοῦ Δαβίδ, καὶ ἠγάπησεν αὐτὸν ὁ Ἰωνάθαν ὡς τὴν ἰδίαν αὑτοῦ ψυχήν.2Καὶ παρέλαβεν αὐτὸν ὁ Σαοὺλ ἐκείνην τὴν ἡμέραν καὶ δὲν ἀφῆκεν αὐτὸν νὰ ἐπιστρέψῃ πλέον εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς αὐτοῦ.3Τότε ὁ Ἰωνάθαν ἔκαμε συνθήκην μετὰ τοῦ Δαβίδ· διότι ἠγάπα αὐτὸν ὡς τὴν ἰδίαν αὑτοῦ ψυχήν.4καὶ ἐκδυθεὶς ὁ Ἰωνάθαν τὸ ἐπένδυμα τὸ ἐφ᾿ ἑαυτόν, ἔδωκεν αὐτὸ εἰς τὸν Δαβίδ, καὶ τὴν στολήν αὑτοῦ, ἕως καὶ αὐτὸ τὸ ξίφος αὑτοῦ καὶ τὸ τόξον αὑτοῦ καὶ τὴν ζώνην αὑτοῦ.
5καὶ ἐξήρχετο ὁ Δαβὶδ πανταχοῦ ὅπου ἔπεμπεν αὐτὸν ὁ Σαούλ, καὶ ἐφέρετο μετὰ συνέσεως· καὶ κατέστησεν αὐτὸν ὁ Σαοὺλ ἐπὶ τοὺς ἄνδρας τοῦ πολέμου· καὶ ἦτο ἀρεστὸς εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς παντὸς τοῦ λαοῦ, ἔτι δὲ καὶ εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν δούλων τοῦ Σαούλ.
6Καθὼς δὲ ἤρχοντο, ἐνῷ ἐπέστρεφεν ὁ Δαβὶδ ἐκ τῆς σφαγῆς τοῦ Φιλισταίου, ἐξήρχοντο αἱ γυναῖκες ἐκ πασῶν τῶν πόλεων τοῦ Ἰσραήλ, ψάλλουσαι καὶ χορεύουσαι, εἰς συνάντησιν τοῦ βασιλέως Σαούλ, μετὰ τυμπάνων, μετὰ χαρᾶς καὶ μετὰ κυμβάλων.
7Καὶ ἀπεκρίνοντο αἱ γυναῖκες αἱ παίζουσαι πρὸς ἀλλήλας, καὶ ἔλεγον, Ὁ Σαοὺλ ἐπάταξε τὰς χιλιάδας αὑτοῦ, καὶ ὁ Δαβὶδ τὰς μυριάδας αὑτοῦ.
8Παρωξύνθη δέ σφόδρα ὁ Σαούλ, καὶ ἐφάνη δυσάρεστος εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ ὁ λόγος οὗτος, καὶ εἶπεν, Ἀπέδωκαν εἰς τὸν Δαβὶδ τὰς μυριάδας, εἰς ἐμὲ δὲ ἀπέδωκαν τὰς χιλιάδας· καὶ τί λείπεται πλέον εἰς αὐτὸν παρὰ ἡ βασιλεία;9Καὶ ὑπέβλεπεν ὁ Σαοὺλ τὸν Δαβὶδ ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ἡμέρας καὶ εἰς τὸ ἑξῆς.
10Καὶ τὴν ἐπαύριον ἐπῆλθε πνεῦμα πονηρὸν παρὰ Θεοῦ ἐπὶ τὸν Σαούλ, καὶ ἐπροφήτευεν ἐν μέσῳ τοῦ οἴκου· καὶ ὁ Δαβὶδ ἔπαιζε διὰ τῆς χειρὸς αὑτοῦ, ὡς καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν· ἦτο δὲ τὸ δοράτιον ἐν τῇ χειρὶ τοῦ Σαούλ·11καὶ ἔρριψεν ὁ Σαούλ τὸ δοράτιον, λέγων, Θέλω κτυπήσει τὸν Δαβὶδ ἕως καὶ εἰς τὸν τοῖχον. Ἀλλ᾿ ὁ Δαβὶδ ἐξέκλινεν ἀπ᾿ ἔμπροσθεν αὐτοῦ δίς.
12Ἐφοβήθη δὲ ὁ Σαοὺλ ἀπὸ προσώπου Δαβίδ, ἐπειδή ὁ Κύριος ἦτο μετ᾿ αὐτοῦ, ἀπὸ δὲ τοῦ Σαοὺλ εἶχεν ἀπομακρυνθῆ.13Ὅθεν ἀπεμάκρυνεν αὐτὸν ὁ Σαοὺλ ἀπὸ πλησίον ἑαυτοῦ καὶ κατέστησεν αὐτὸν χιλίαρχον· καὶ ἐξήρχετο καὶ εἰσήρχετο ἔμπροσθεν τοῦ λαοῦ.14Καὶ ἐφέρετο ὁ Δαβὶδ μετὰ συνέσεως ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὑτοῦ· καὶ ὁ Κύριος ἦτο μετ᾿ αὐτοῦ.15Διὰ τοῦτο ὁ Σαούλ, βλέπων ὅτι ἐφέρετο μετὰ μεγάλης συνέσεως, ἐφοβεῖτο ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ.16Πᾶς δὲ ὁ Ἰσραήλ καὶ ὁ Ἰούδας ἠγάπα τὸν Δαβίδ, ἐπειδή ἐξήρχετο καὶ εἰσήρχετο ἔμπροσθεν αὐτῶν.