Σκέψου τον Ψαλμό 5:7. Σκέψου το έλεος του Θεού για σένα και πώς εσύ δείχνεις σεβασμό.
Ψαλμός 5
1[Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν, ἐπὶ Νεγιλώθ. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Ἀκροάσθητι, Κύριε, τοὺς λόγους μου· νόησον τὸν στεναγμὸν μου.
2Πρόσεξον εἰς τὴν φωνήν τῆς κραυγῆς μου, Βασιλεῦ μου καὶ Θεὲ μου· Διότι εἰς σὲ θέλω προσευχηθῆ.
3Κύριε, τὸ πρωΐ θέλεις ἀκούσει τὴν φωνήν μου· τὸ πρωΐ θελω παρασταθῆ εἰς σὲ καὶ θέλω προσδοκᾷ.
4Διότι δὲν εἶσαι σὺ Θεὸς θέλων τὴν ἀσέβειαν· ὁ πονηρευόμενος δὲν θέλει κατοικεῖ πλησίον σου.
5Οὐδὲ θέλουσι σταθῆ οἱ ἄφρονες ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν σου· μισεῖς πάντας τοὺς ἐργάτας τῆς ἀνομίας.
6Θέλεις ἐξολοθρεύσει τοὺς λαλοῦντας τὸ ψεῦδος· ὁ Κύριος βδελύττεται τὸν ἄνθρωπον τὸν αἱμοβόρον καὶ τὸν δόλιον.
7Ἀλλ᾿ ἐγὼ διὰ τοῦ πλήθους τοῦ ἐλέους σου θέλω εἰσέλθει εἰς τὸν οἶκόν σου· θέλω προσκυνήσει πρὸς τὸν ναὸν τῆς ἁγιότητός σου μετὰ φόβου σου.
8Κύριε, ὁδήγησόν με ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου, ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν μου· κατεύθυνον τὴν ὁδὸν σου ἔμπροσθέν μου.
9Διότι δὲν εἶναι ἐν τῷ στόματι αὐτῶν ἀλήθεια· ἡ καρδία αὐτῶν εἶναι πονηρία· τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν· διὰ τῆς γλώσσης αὑτῶν κολακεύουσι.
10Καταδίκασον αὐτούς, Θεέ· ἄς ἀποτύχωσι τῶν διαβουλίων αὑτῶν· ἔξωσον αὐτοὺς διὰ τὸ πλῆθος τῶν παραβάσεων αὐτῶν, διότι ἀπεστάτησαν ἐναντίον σου.
11Ἄς εὐφραίνωνται δὲ πάντες οἱ ἐλπίζοντες ἐπὶ σέ· ἄς χαίρωσι διαπαντός, διότι σὺ περισκεπάζεις αὐτούς· ἄς καυχῶνται ὁμοίως ἐπὶ σὲ οἱ ἀγαπῶντες τὸ ὄνομά σου.
12Διότι σύ, Κύριε, θέλεις εὐλογήσει τὸν δίκαιον· θέλεις περισκεπάσει αὐτὸν μὲ εὐμένειαν, ὡς μὲ ἀσπίδα.
Ποια είναι η πρώτη σου σκέψη κάθε πρωί; Για τον Δαβίδ μάλλον ήταν η προσευχή (εδ. 3). Αυτό αποκαλύπτει πολλά για τη σχέση του με τον Θεό. Γνωρίζει καλά το μεγαλείο του Θεού και ξέρει ότι εισέρχεται στην παρουσία Του χάρη στο έλεός Του (εδ. 7). Όταν ξεκινάμε τη μέρα μας με το «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς», αναγνωρίζουμε αυτές τις δύο αλήθειες. Το έλεος μας επιτρέπει να πλησιάσουμε τον Θεό. Ο Δαβίδ πιστεύει ότι ο Θεός θα τον ακούσει και θα του απαντήσει στον σωστό χρόνο. Η στάση του είναι πολύ διαφορετική από την αλαζονεία των κακών (εδ. 4-5).
Ο χαρακτήρας του Θεού πλάθει τις προσευχές μας. Συναντάμε έναν άγιο Θεό που απεχθάνεται το κακό (εδ. 5). Καλούμαστε να έχουμε την ίδια απέχθεια και να είμαστε τέλειοι όπως ο Πατέρας μας (Ματθαίος 5:48). Είναι δίκαιος και εμείς ποθούμε το ίδιο (εδ. 8). Ίσως δυσκολευόμαστε να εκφραστούμε όπως ο Δαβίδ όταν μιλά για το κακό και όσους το διαπράττουν. Αυτό μπορεί να δείχνει ότι εφησυχάζουμε και αποδεχόμαστε έναν κόσμο που έχει χάσει τον σωστό δρόμο. Για τον Δαβίδ, κάθε κακή πράξη είναι εξέγερση ενάντια στον Θεό (εδ. 10). Άρα, ο Δαβίδ εναντιώνεται σε αυτήν και προστάζει την εξολόθρευσή της. Προσεύχεται και για τον λαό του Θεού, η βασιλική προστασία και ασφάλεια να τους οδηγήσει στον Κύριο (εδ. 11).
Ιώβ 9–10, Λουκάς 16
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
