Σκέψου τον αγαπημένο σου ύμνο δοξολογίας. Πώς σε διδάσκει να εμπιστεύεσαι τον Θεό.
Ψαλμός 30
1[Ψαλμὸς ᾠδῆς εἰς τὸν ἐγκαινιασμὸν τοῦ οἴκου τοῦ Δαβίδ.] Θέλω σὲ μεγαλύνει, Κύριε· διότι σὺ μὲ ἀνύψωσας, καὶ δὲν εὔφρανας τοὺς ἐχθροὺς μου ἐπ᾿ ἐμέ.
2Κύριε ὁ Θεὸς μου, ἐβόησα πρὸς σέ, καὶ μὲ ἐθεράπευσας.
3Κύριε, ἀνεβίβασας ἐξ ᾅδου τὴν ψυχήν μου· μ᾿ ἐφύλαξας τὴν ζωήν, διὰ νὰ μή καταβῶ εἰς τὸν λάκκον.
4Ψαλμῳδήσατε εἰς τὸν Κύριον, οἱ ὅσιοι αὐτοῦ, καὶ ὑμνεῖτε τὴν μνήμην τῆς ἁγιωσύνης αὐτοῦ.
5Διότι ἡ ὀργή αὐτοῦ διαρκεῖ μίαν μόνην στιγμήν· ζωή ὅμως εἶναι ἐν τῇ εὐμενείᾳ αὐτοῦ· τὸ ἑσπέρας δύναται νὰ συγκατοικήσῃ κλαυθμός, ἀλλὰ τὸ πρωΐ ἔρχεται ἀγαλλίασις.
6Ἐγὼ δὲ εἶπα ἐν τῇ εὐτυχίᾳ μου, δὲν θέλω σαλευθῆ εἰς τὸν αἰῶνα.
7Κύριε, διὰ τῆς εὐμενείας σου ἐστερέωσας τὸ ὄρος μου. Ἀπέκρυψας τὸ πρόσωπόν σου, καὶ ἐταράχθην.
8Πρὸς σέ, Κύριε, ἔκραξα· καὶ πρὸς τὸν Κύριον ἐδεήθην.
9Τίς φέλεια ἐν τῷ αἵματί μου, ἐὰν καταβῶ εἰς τὸν λάκκον; μήπως θέλει σὲ ὑμνεῖ ὁ κονιορτὸς; θέλει ἀναγγέλλει τὴν ἀλήθειάν σου;
10Ἄκουσον, Κύριε, καὶ ἐλέησόν με· Κύριε, γενοῦ βοηθὸς μου.
11Μετέβαλες εἰς ἐμὲ τὸν θρῆνόν μου εἰς χαράν· ἔλυσας τὸν σάκκόν μου καὶ μὲ περιέζωσας εὐφροσύνην·
12διὰ νὰ ψαλμῳδῇ εἰς σὲ ἡ δόξα μου καὶ νὰ μή σιωπᾷ. Κύριε ὁ Θεὸς μου, εἰς τὸν αἰῶνα θέλω σὲ ὑμνεῖ.
Αυτός ο Ψαλμός αφηγείται τον καιρό που ο βασιλιάς Δαβίδ ήταν ετοιμοθάνατος. Η ζωή του υπήρξε καλή και ένιωθε ασφάλεια (εδ. 6). Όμως, κοιτώντας πίσω, αναγνωρίζει ότι είχε υπερβολική σιγουριά. Η υπερηφάνεια πριν από την καταστροφή είναι συνηθισμένη (Παροιμίες 16:18).
Αν και δεν ξέρουμε λεπτομέρειες, ο Δαβίδ ίσως είχε κάποια θανατηφόρα ασθένεια (εδ. 2). Όταν κάποιος είναι τόσο άρρωστος, είναι δύσκολο για την οικογένεια. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο Θεός μοιάζει μακρινός (εδ. 7).
Ο Θεός ακούει την προσευχή του Δαβίδ και τον σώζει (εδ. 3). Γι’ αυτό ο Δαβίδ δεν μπορεί να σωπάσει, δοξολογεί τον θαυμαστό Θεό (εδ. 12)! Κάνει τη λύπη χαρά και το κλάμα χορό (εδ. 5, 11). Ο Δαβίδ καλεί τους άλλους να αναγνωρίσουν την καλοσύνη του Θεού (εδ. 4). Η σωτηρία του δεν επηρεάζει μόνο τον εαυτό του, αλλά και όλους όσοι ακούν γι’ αυτή. Η δύναμη της ομολογίας!
Αυτή η προσευχή μάς δίνει παράδειγμα πώς να ανταποκριθούμε, όταν βλέπουμε μια ασθένεια να θεραπεύεται – με δοξολογία, ευχαριστία και λέγοντας στους άλλους τα καλά νέα. Μας δείχνει επίσης το θαυμαστό έργο του Θεού, που αντιμετώπισε τον πόνο του ανθρώπου με τον θάνατο και την ανάσταση του Ιησού. Ακόμα κι αν υποφέρουμε προσωρινά, ξέρουμε ότι στο τέλος ο Θεός θα θριαμβεύσει (Α΄ Πέτρου 1:3-7).
Γένεση 47–48, Ματθαίος 17
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
