«Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν» (Ρωμαίους 8:28).
Ιώβ 42:1-17
1Τότε ἀπεκρίθη ὁ Ἰὼβ πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπεν·
2Ἐξεύρω ὅτι δύνασαι τὰ πάντα, καὶ οὐδεὶς στοχασμὸς σου δύναται νὰ ἐμποδισθῇ.3Τίς οὗτος ὁ κρύπτων τὴν βουλήν ἀσυνέτως; Ἐγὼ λοιπὸν προέφερα ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον δὲν ἐνόουν. Πράγματα ὑπερθαύμαστα δι᾿ ἐμέ, τὰ ὁποῖα δὲν ἐγνώριζον.4Ἄκουσον, δέομαι· καὶ ἐγὼ θέλω λαλήσει· θέλω σὲ ἐρωτήσει, καὶ σὺ δίδαξόν με.5Ἤκουον περὶ σοῦ μὲ τὴν ἀκοήν τοῦ τίου, ἀλλὰ τώρα ὁ ὀφθαλμὸς μου σὲ βλέπει· 6διὰ τοῦτο βδελύττομαι ἐμαυτόν, καὶ μετανοῶ ἐν χώματι καὶ σποδῷ.
7Ἀφοῦ δὲ ὁ Κύριος ἐλάλησε τοὺς λόγους τούτους πρὸς τὸν Ἰώβ, εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς Ἐλιφὰς τὸν Θαιμανίτην, Ὁ θυμὸς μου ἐξήφθη κατὰ σοῦ καὶ κατὰ τῶν δύο φίλων σου· διότι δὲν ἐλαλήσατε περὶ ἐμοῦ τὸ ὀρθὸν ὡς ὁ δοῦλός μου Ἰώβ· 8διὰ τοῦτο λάβετε τώρα εἰς ἑαυτοὺς ἐπτὰ μόσχους καὶ ἑπτὰ κριοὺς καὶ ὑπάγετε πρὸς τὸν δοῦλόν μου Ἰώβ, καὶ προσφέρετε ὁλοκαύτωμα ὑπὲρ ἑαυτῶν· ὁ δὲ Ἰὼβ ὁ δοῦλός μου θέλει ἱκετεύσει ὑπὲρ ὑμῶν· διότι θέλω δεχθῆ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ· διὰ νὰ μή πράξω μὲ σᾶς κατὰ τὴν ἀφροσύνην σας· διότι δὲν ἐλαλήσατε περὶ ἐμοῦ τὸ ὀρθὸν ὡς ὁ δοῦλός μου Ἰώβ.9Καὶ ὑπῆγον Ἐλιφὰς ὁ Θαιμανίτης καὶ Βιλδὰδ ὁ Σαυχίτης καὶ Σωφὰρ ὁ Νααμαθίτης, καὶ ἔκαμον ὡς προσέταξεν εἰς αὐτοὺς ὁ Κύριος· ὁ δὲ Κύριος ἐδέχθη τὸ πρόσωπον τοῦ Ἰώβ.
10Καὶ ἔστρεψεν ὁ Κύριος τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ Ἰώβ, ἀφοῦ προσηυχήθη ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ· καὶ ἔδωκεν ὁ Κύριος εἰς τὸν Ἰὼβ διπλάσια πάντων τῶν ὅσα εἶχε πρότερον. 11Τότε ἦλθον πρὸς αὐτὸν πάντες οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ πᾶσαι αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ γνωρίζοντες αὐτὸν πρότερον, καὶ ἔφαγον ἄρτον μετ᾿ αὐτοῦ ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ· καὶ συνέκλαυσαν μὲ αὐτὸν καὶ παρηγόρησαν αὐτὸν περὶ παντὸς τοῦ κακοῦ, τὸ ὁποῖον ὁ Κύριος ἐπέφερεν ἐπ᾿ αὐτόν· καὶ ἔδωκαν ἕκαστος εἰς αὐτὸν ἕν ἀργύριον καὶ ἕκαστος ἕν χρυσοῦν ἐνώτιον.
12Καὶ εὐλόγησεν ὁ Κύριος τὰ ἔσχατα τοῦ Ἰὼβ μᾶλλον παρὰ τὰ πρῶτα· ὥστε ἀπέκτησε δεκατέσσαρας χιλιάδας προβάτων καὶ ἑξακισχιλίας καμήλους καὶ χίλια ζεύγη βοῶν καὶ χιλίας ὄνους.13Ἐγεννήθησαν ἔτι εἰς αὐτὸν ἑπτὰ υἱοὶ καὶ τρεῖς θυγατέρες·14καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τῆς πρώτης Ἰεμιμά· καὶ τὸ ὄνομα τῆς δευτέρας Κεσιά· καὶ τὸ ὄνομα τῆς τρίτης Κερὲν-ἀππούχ·15καὶ δὲν εὑρίσκοντο ἐφ᾿ ὅλης τῆς γῆς γυναῖκες ὡραῖαι ὡς αἱ θυγατέρες τοῦ Ἰώβ· καὶ ὁ πατήρ αὐτῶν ἔδωκεν εἰς αὐτὰς κληρονομίαν μεταξὺ τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν.
16Μετὰ ταῦτα ἔζησεν ὁ Ἰὼβ ἑκατὸν τεσσαράκοντα ἔτη, καὶ εἶδε τοὺς υἱοὺς αὑτοῦ καὶ τοὺς υἱοὺς τῶν υἱῶν αὑτοῦ, τετάρτην γενεάν.17καὶ ἐτελεύτησεν ὁ Ἰώβ, γέρων καὶ πλήρης ἡμερῶν.
To μεγαλείο του Θεού οδηγεί τον Ιώβ σε μετάνοια και ταπείνωση (εδ. 5-6). Η πρόκληση του σατανά κατέρευσε. Ένας αδύναμος άνθρωπος, ο οποίος αρνείται να καταραστεί τον δημιουργό του, στέκεται με εμπιστοσύνη στον Θεό. Όμως ο σατανάς δεν μετανοεί και, αντ’ αυτού, θα ξαναπροσπαθήσει, αυτή τη φορά εναντίον του Ιησού. Στη νέα πρόκληση θα συμπεριληφθούν ο ίδιος ο Θεός και ο θάνατος, το τελευταίο οχυρό του σατανά. Αλλά ο σατανάς θα ηττηθεί και πάλι – ολοκληρωτικά (Α΄ Κορινθίους 15:57).
Η ιστορία του Ιώβ είναι και η ιστορία του Θεού. Δεν ήταν έτσι από την αρχή, αλλά μετά από την πτώση (Γένεση 3) ο πόνος είναι μια ανωμαλία στον κόσμο μας. Ακόμα κι έτσι όμως, «το φως εν τη σκοτία φέγγει και η σκοτία δεν κατέλαβεν αυτό» (Ιωάννης 1:5). Ο Θεός είναι ελεήμων σε αυτούς που μετανοούν και συμφιλιώνονται μαζί Του (βλ. εδ. 7-9). Ο Ιώβ ευημερεί και πάλι, δύο φορές περισσότερο από πριν, σε οικογένεια, πλούτο και χρόνια ζωής (εδ. 12-15).
Εδώ αποκαλύπτεται η κυρίαρχη δύναμη, το μεγαλείο και η δόξα του Θεού μέσα από τη δίκαιη, γενναιόδωρη και δυνατή αγάπη Του προς αυτούς που Τον αγαπούν. Τέτοια είναι η ανταμοιβή των αγίων.
Δευτερονόμιο 23–24, Ρωμαίους 5
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
