«…οποίαν αγάπην έδωκεν εις ημάς ο Πατήρ, ώστε να ονομασθώμεν τέκνα Θεού» (Α΄ Ιωάννου 3:1). Σκέψου την αληθινή ταυτότητά σου: παιδί του Θεού.
Έξοδος 21:1-27
1Αὗται δὲ εἶναι αἱ κρίσεις, τὰς ὁποίας θέλεις ἐκθέσει ἔμπροσθεν αὐτῶν.
2Ἐὰν ἀγοράσῃς δοῦλον Ἑβραῖον, ἕξ ἔτη θέλει δουλεύσει· ἐν δὲ τῷ ἑβδόμῳ θέλει ἐξέλθει ἐλεύθερος, δωρεάν.
3Ἐὰν εἰσῆλθε μόνος, μόνος θέλει ἐξέλθει· ἐὰν εἶχε γυναῖκα, τότε ἡ γυνή αὐτοῦ θέλει ἐξέλθει μετ᾿ αὐτοῦ.4Ἐάν ὁ κύριος αὐτοῦ ἔδωκεν εἰς αὐτὸν γυναῖκα, καὶ ἐγέννησεν εἰς αὐτὸν υἱοὺς ἤ θυγατέρας, ἡ γυνή καὶ τὰ τέκνα αὐτῆς θέλουσιν εἶσθαι τοῦ κυρίου αὐτῆς, αὐτὸς δὲ θέλει ἐξέλθει μόνος.
5Ἀλλ᾿ ἐὰν ὁ δοῦλος εἴπῃ φανερά, Ἀγαπῶ τὸν κύριόν μου, τὴν γυναῖκά μου καὶ τὰ τέκνα μου, δὲν θέλω ἐξέλθει ἐλεύθερος·6τότε ὁ κύριος αὐτοῦ θέλει φέρει αὐτὸν πρὸς τοὺς κριτάς· καὶ θέλει φέρει αὐτὸν εἰς τὴν θύραν ἤ εἰς τὸν παραστάτην τῆς θύρας, καὶ ὁ κύριος αὐτοῦ θέλει τρυπήσει τὸ τίον αὐτοῦ μὲ τρυπητήριον· καὶ θέλει δουλεύει αὐτὸν διαπαντός.
7Καὶ ἐὰν τις πωλήσῃ τὴν θυγατέρα αὑτοῦ διὰ δούλην, δὲν θέλει ἐξέλθει καθὼς ἐξέρχονται οἱ δοῦλοι.8Ἐὰν δὲν ἀρέσῃ εἰς τὸν κύριον αὑτῆς, ὅστις ἠρραβωνίσθη αὐτήν εἰς ἑαυτόν, τότε θέλει ἀπολυτρώσει αὐτήν· εἰς ξένον ἔθνος δὲν θέλει ἔχει ἐξουσίαν νὰ πωλήσῃ αὐτήν, ἐπειδή ἐφέρθη πρὸς αὐτήν ἀπίστως.
9Ἄν ὅμως ἠρραβώνισεν αὐτήν μὲ τὸν υἰὸν αὑτοῦ, θέλει κάμει πρὸς αὐτήν κατὰ τὸ δικαίωμα τῶν θυγατέρων.
10Ἐὰν λάβῃ εἰς ἑαυτὸν ἄλλην, δὲν θέλει στερήσει τὴν τροφήν αὐτῆς, τὰ ἐνδύματα αὐτῆς, καὶ τὸ πρὸς αὐτήν χρέος τοῦ γάμου.11Ἐὰν ὅμως δὲν κάμνῃ εἰς αὐτήν τὰ τρία ταῦτα, τότε θέλει ἐξέλθει δωρεὰν ἄνευ ἀργυρίου.
12Ὅστις πατάξῃ ἄνθρωπον, καὶ ἀποθάνῃ, θέλει ἐξάπαντος θανατωθῇ·13ἐὰν ὅμως δὲν παρεμόνευσεν, ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς παρέδωκεν αὐτὸν εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ, τότε ἐγὼ θέλω σοὶ διορίσει τόπον, ὅπου θέλει καταφύγει·14ἐὰν δὲ τις ἐγερθῆ κατὰ τοῦ πλησίον αὐτοῦ διὰ νὰ δολοφονήσῃ αὐτόν, ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου μου θέλεις ἀποσπάσει αὐτὸν διὰ νὰ θανατωθῇ.
15Καὶ ὅστις πατάξῃ τὸν πατέρα αὑτοῦ ἤ τὴν μητέρα αὑτοῦ, θέλει ἐξάπαντος θανατωθῆ.
16Καὶ ὅστις κλέψῃ ἄνθρωπον καὶ πωλήσῃ αὐτόν, ἤ ἐὰν εὑρεθῇ εἰς τὰς χεῖρας αὑτοῦ, θέλει ἐξάπαντος θανατωθῇ.17Καὶ ὅστις κακολογῇ τὸν πατέρα αὑτοῦ ἤ τὴν μητέρα αὑτοῦ, θέλει ἐξάπαντος θανατωθῆ.
18Καὶ ἐὰν ἄνθρωποι λογομαχῶσι μετ᾿ ἀλλήλων καὶ ὁ εἷς πατάξῃ τὸν ἄλλον μὲ λίθον ἤ μὲ γρόνθον, καὶ δὲν ἀποθάνῃ ἀλλὰ γείνῃ κλινήρης,19ἐὰν σηκωθῇ καὶ περιπατήσῃ ἔξω μὲ τὴν βακτηρίαν αὑτοῦ, τότε θέλει εἶσθαι ἐλεύθερος ὁ πατάξας· μόνον θέλει ἀποζημιώσει αὐτὸν διὰ τὴν ἀργίαν αὐτοῦ καὶ θέλει ἐπιμεληθῆ τὴν τελείαν θεραπείαν αὐτοῦ.
20Καὶ ἐὰν τις πατάξῃ τὸν δοῦλον αὑτοῦ ἤ τὴν δούλην αὑτοῦ μὲ ῥάβδον, καὶ ἀποθάνῃ ὑπὸ τὰς χεῖρας αὐτοῦ, θέλει ἐξάπαντος τιμωρηθῆ.21Ἄν ὅμως ζήσῃ μίαν ἡμέραν ἤ δύο, δὲν θέλει τιμωρηθῆ· διότι εἶναι ἀργύριον αὐτοῦ.
22Ἐὰν μάχωνται ἄνδρες καὶ πατάξωσι γυναῖκα ἔγκυον καὶ ἐξέλθῃ τὸ παιδίον αὐτῆς, δὲν συμβῇ ὅμως συμφορά· θέλει ἐξάπαντος κάμει ἀποζημίωσιν ὁ πατάξας, ὁποίαν ὁ ἀνήρ τῆς γυναικὸς ἐπιβάλῃ εἰς αὐτόν· καὶ θέλει πληρώσει κατὰ τὴν ἀπόφασιν τῶν κριτῶν.
23Ἄν ὅμως συμβῇ συμφορά, τότε θέλεις δώσει ζωήν ἀντὶ ζωῆς,24ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, χεῖρα ἀντὶ χειρός, πόδα ἀντὶ ποδός,25καύσιμον ἀντὶ καυσίματος, πληγήν ἀντὶ πληγῆς, κτύπημα ἀντὶ κτυπήματος.
26Ἐὰν τις πατάξῃ τὸν ὀφθαλμὸν τοῦ δούλου αὑτοῦ ἤ τὸν ὀφθαλμὸν τῆς δούλης αὑτοῦ καὶ τυφλώσῃ αὐτόν, θέλει ἀφήσει αὐτὸν ἐλεύθερον ἐξ αἰτίας τοῦ ὀφθαλμοῦ αὐτοῦ.27Καὶ ἐὰν ἐκβάλῃ τὸν ὀδόντα τοῦ δούλου αὑτοῦ ἤ τὸν ὀδόντα τῆς δούλης αὑτοῦ, θέλει ἀφήσει αὐτὸν ἐλεύθερον ἐξ αἰτίας τοῦ ὀδόντος αὐτοῦ.
Όταν οι Ισραηλίτες ήταν ακόμα δούλοι στην Αίγυπτο, ο Μωυσής ανακοίνωσε με τόλμη το σχέδιο του Θεού στον Φαραώ: «Εξαπόστειλον τον λαόν μου, δια να με λατρεύση εν τη ερήμω (7:16). Στο σημερινό ανάγνωσμα, καθώς τα «λόγια» του Θεού στο 20:1-17 παίρνουν σάρκα και οστά και γίνονται μια συγκεκριμένη νομοθεσία, βλέπουμε ξεκάθαρα ότι η «λατρεία» είναι πολύ παραπάνω από το να κάνεις σωστές θυσίες και να τραγουδάς τα σωστά τραγούδια.
Οι Ισραηλίτες απελευθερώθηκαν, όχι για να «είναι ελεύθεροι», αλλά για να δοξάζουν τον αληθινό Θεό, διαμορφώνοντας τις ζωές τους σύμφωνα με τον νόμο Του. Οι πρώην δούλοι καλούνταν να αποφύγουν να επαναλάβουν την κακοποίηση και την ταπείνωση που είχαν υποστεί από τους Αιγύπτιους (εδ. 2-11). Για τις αναπόφευκτες διαμάχες της κοινωνίας τους, υπήρχαν νόμοι με σκοπό να προστατέψουν τον αθώο και τον αδύναμο (εδ. 12-27).
Εάν κάποιες πτυχές αυτής της νομοθεσίας έρχονται σε ρήξη με τις σημερινές δυτικές απόψεις, ας έχουμε στον νου μας ότι ο Θεός εργαζόταν σε μια συγκεκριμένη στιγμή της ιστορίας. Ο Θεός ξεκινάει να εργάζεται μέσα μας από το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε, και μας πάει παρακάτω. Αυτά είναι καλά νέα για όλους μας!
Δευτερονόμιο 10–11, Ρωμαίους 1
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
