1Καὶ πᾶσα ἡ συναγωγή ὑψώσασα τὴν φωνήν αὑτῆς ἐβόησε· καὶ ἔκλαυσεν ὁ λαὸς τὴν νύκτα ἐκείνην.2Καὶ πάντες οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ ἐγόγγυζον κατὰ τοῦ Μωϋσέως καὶ τοῦ Ἀαρών, καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς πᾶσα ἡ συναγωγή, Εἴθε νὰ ἀπεθνήσκομεν ἐν γῇ Αἰγύπτου· ἤ ἐν τῇ ἐρήμῳ ταύτῃ εἴθε νὰ ἀπεθνήσκομεν·3καὶ διὰ τί μᾶς ἔφερεν ὁ Κύριος εἰς τὴν γῆν ταύτην νὰ πέσωμεν διὰ μαχαίρας, νὰ γείνωσι διαρπαγή αἱ γυναῖκες καὶ τὰ τέκνα ἡμῶν; δὲν ἦτο καλήτερον εἰς ἡμᾶς νὰ ἐπιστρέψωμεν εἰς τὴν Αἴγυπτον;4Καὶ ἔλεγεν ὁ εἷς πρὸς τὸν ἄλλον, Ἄς κάμωμεν ἀρχηγὸν καὶ ἄς ἐπιστρέψωμεν εἰς τὴν Αἴγυπτον.
5Τότε ἔπεσεν ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἀαρὼν κατὰ πρόσωπον αὑτῶν ἐνώπιον ὅλου τοῦ πλήθους τῆς συναγωγῆς τῶν υἱῶν Ἰσραήλ.6Καὶ Ἰησοῦς ὁ υἱὸς τοῦ Ναυῆ καὶ Χάλεβ ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεφοννή, ἐκ τῶν κατασκοπευσάντων τὴν γῆν, διέσχισαν τὰ ἱμάτια αὑτῶν·7καὶ εἶπον πρὸς πᾶσαν τὴν συναγωγήν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ λέγοντες, Ἡ γῆ, τὴν ὁποίαν διεπεράσαμεν διὰ νὰ κατασκοπεύσωμεν αὐτήν, εἶναι γῆ ἀγαθή σφόδρα σφόδρα·8ἐὰν ὁ Κύριος εὐαρεστῆται εἰς ἡμᾶς, τότε θέλει φέρει ἐμᾶς εἰς τὴν γῆν ταύτην καὶ θέλει δώσει αὐτήν εἰς ἡμᾶς, γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι·9μόνον μή ἀποστατεῖτε κατὰ τοῦ Κυρίου μηδὲ φοβεῖσθε τὸν λαὸν τῆς γῆς· διότι αὐτοὶ εἶναι ψωμίον δι᾿ ἡμᾶς· ἡ σκέπη αὐτῶν ἀπεσύρθη ἐπάνωθεν αὐτῶν, καὶ ὁ Κύριος εἶναι μεθ᾿ ἡμῶν· μή φοβεῖσθε αὐτούς.
10Καὶ εἶπε πᾶσα ἡ συναγωγή νὰ λιθοβολήσωσιν αὐτοὺς μὲ λίθους· Καὶ ἡ δόξα τοῦ Κυρίου ἐπεφάνη ἐπὶ τῇ σκηνῇ τοῦ μαρτυρίου εἰς πάντας τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ.
11Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Ἕως πότε θέλει μὲ παροργίζει ὁ λαὸς οὗτος; καὶ ἕως πότε δὲν θέλουσι πιστεύει εἰς ἐμέ, μετὰ πάντα τὰ σημεῖα τὰ ὁποῖα ἔκαμα ἐν μέσῳ αὐτῶν;12θέλω πατάξει αὐτοὺς μὲ θανατικὸν καὶ θέλω ἐξολοθρεύσει αὐτούς, καὶ σὲ θέλω κάμει εἰς ἔθνος μεγαλήτερον καὶ δυνατώτερον αὐτῶν.
13Καὶ εἶπεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν Κύριον, Τότε ἡ Αἴγυπτος θέλει ἀκούσει διότι σὺ ἀνεβίβασας τὸν λαὸν τοῦτον ἐν τῇ δυνάμει σου ἐκ μέσου αὐτῶν·14καὶ θέλουσιν εἰπεῖ τοῦτο πρὸς τοὺς κατοίκους τῆς γῆς ταύτης· οἵτινες ἤκουσαν ὅτι σύ, Κύριε, εἶσαι ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ τούτου, ὅτι σύ, Κύριε, φαίνεσαι πρόσωπον πρὸς πρόσωπον, καὶ ἡ νεφέλη σου ἵσταται ἐπ᾿ αὐτούς, καὶ σὺ προπορεύεσαι αὐτῶν τὴν ἡμέραν ἐν στύλῳ νεφέλης, τὴν δὲ νύκτα ἐν στύλῳ πυρός.15Ἐὰν λοιπὸν θανατώσῃς τὸν λαὸν τοῦτον ὡς ἕνα ἄνθρωπον, τότε τὰ ἔθνη, τὰ ὁποῖα ἤκουσαν τὸ ὄνομά σου, θέλουσιν εἰπεῖ λέγοντες,16Ἐπειδή δὲν ἠδύνατο ὁ Κύριος νὰ φέρῃ τὸν λαὸν τοῦτον εἰς τὴν γῆν, τὴν ὁποίαν ὥμοσε πρὸς αὐτούς, διὰ τοῦτο κατέστρεψεν αὐτοὺς ἐν τῇ ἐρήμῳ.17Καὶ τώρα, δέομαί σου, ἄς μεγαλυνθῇ ἡ δύναμις τοῦ Κυρίου μου καθ᾿ ὅν τρόπον εἶπας λέγων,18Ὁ Κύριος εἶναι μακρόθυμος καὶ πολυέλεος, συγχωρῶν ἀνομίαν καὶ παράβασιν, καὶ ὅστις κατ᾿ οὐδένα τρόπον δὲν θέλει ἀθωώσει τὸν ἔνοχον, ἀνταποδίδων τὴν ἀνομίαν τῶν πατέρων ἐπὶ τὰ τέκνα ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς.19Συγχώρησον, δέομαι, τὴν ἀνομίαν τοῦ λαοῦ τούτου κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ καθὼς συνεχώρησας τὸν λαὸν τοῦτον ἀπὸ τῆς Αἰγύπτου μέχρι τοῦ νῦν.
20Καὶ εἶπε Κύριος, Συνεχώρησα αὐτοὺς κατὰ τὸν λόγον σου·21ἀλλὰ ζῶ ἐγώ, καὶ θέλει ἐμπλησθῆ πᾶσα ἡ γῆ ἀπὸ τῆς δόξης τοῦ Κυρίου.22Ἐπειδή πάντες οἱ ἄνδρες, οἱ ἰδόντες τὴν δόξαν μου καὶ τὰ σημεῖά μου, τὰ ὁποῖα ἔκαμον ἐν τῇ Αἰγύπτῳ καὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ, μὲ παρώργισαν ἤδη δεκάκις καὶ δὲν ὑπήκουσαν εἰς τὴν φωνήν μου,23βεβαίως δὲν θέλουσιν ἰδεῖ τὴν γῆν, τὴν ὁποίαν ὥμοσα πρὸς τοὺς πατέρας αὐτῶν· οὐδεὶς ἐκ τῶν παροργισάντων με θέλει ἰδεῖ αὐτήν.24Τὸν δὲ δοῦλόν μου Χάλεβ, ἐπειδή ἔχει ἐν ἑαυτῷ ἄλλο πνεῦμα καί μὲ ἠκολούθησεν ἐντελῶς, τοῦτον θέλω φέρει εἰς τὴν γῆν εἰς τὴν ὁποίαν εἰσῆλθε, καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ θέλει κληρονομήσει αὐτήν.25Οἱ δὲ Ἀμαληκῖται καὶ οἱ Χαναναῖοι κατοικοῦσιν ἐν τῇ κοιλάδι. Αὔριον στρέψατε καὶ ὑπάγετε εἰς τὴν ἔρημον κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης.