«Αναπαύσου επί τον Κύριον και πρόσμενε αυτόν».
Α' Σαμουήλ 31:1-13
1Οἱ δὲ Φιλισταῖοι ἐπολέμουν κατὰ τοῦ Ἰσραήλ· καὶ ἔφυγον οἱ ἄνδρες τοῦ Ἰσραήλ ἀπὸ προσώπου τῶν Φιλισταίων καὶ ἔπεσον πεφονευμένοι ἐν τῷ ὄρει Γελβουέ.2Καὶ κατέφθασαν οἱ Φιλισταῖοι τὸν Σαοὺλ καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ· καὶ ἐπάταξαν οἱ Φιλισταῖοι τὸν Ἰωνάθαν καὶ τὸν Ἀβιναδὰβ καὶ τὸν Μελχὶ-σουέ, τοὺς υἱοὺς τοῦ Σαούλ.
3Ἐβάρυνε δὲ ἡ μάχη ἐπὶ τὸν Σαούλ, καὶ ἐπέτυχον αὐτὸν οἱ ἄνδρες οἱ τοξόται καὶ ἐπληγώθη βαρέως ὑπὸ τῶν τοξοτῶν.4Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τὸν ὁπλοφόρον αὑτοῦ, Σύρε τὴν ῥομφαίαν σου καὶ διαπέρασόν με δι᾿ αὐτῆς, διὰ νὰ μή ἔλθωσιν οὗτοι οἱ ἀπερίτμητοι καὶ μὲ διαπεράσωσι καὶ μὲ ἐμπαίξωσι· πλήν ὁ ὁπλοφόρος αὐτοῦ δὲν ἤθελε, διότι ἐφοβεῖτο σφόδρα. Ὅθεν ἔλαβεν ὁ Σαοὺλ τὴν ῥομφαίαν καὶ ἔπεσεν ἐπ᾿ αὐτήν.
5Καὶ ὡς εἶδεν ὁ ὁπλοφόρος αὐτοῦ ὅτι ἀπέθανεν ὁ Σαούλ, ἔπεσε καὶ αὐτὸς ἐπὶ τὴν ῥομφαίαν αὑτοῦ καὶ ἀπέθανε μετ᾿ αὐτοῦ.6οὕτως ἀπέθανεν ὁ Σαοὺλ καὶ οἱ τρεῖς υἱοὶ αὐτοῦ, καὶ ὁ ὁπλοφόρος αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἄνδρες αὐτοῦ, τὴν αὐτήν ἐκείνην ἡμέραν ὁμοῦ.7Καὶ οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ, οἱ πέραν τῆς κοιλάδος, καὶ οἱ πέραν τοῦ Ἰορδάνου, ἰδόντες ὅτι ἔφυγον οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ καὶ ὅτι ὁ Σαοὺλ καὶ οἱ υἱοὶ αὑτοῦ ἀπέθανον, κατέλιπον τὰς πόλεις καὶ ἔφυγον· καὶ ἐλθόντες οἱ Φιλισταῖοι κατῴκησαν ἐν αὐταῖς.
8Καὶ τὴν ἐπαύριον, ὅτε ἦλθον οἱ Φιλισταῖοι διὰ νὰ ἐκδύσωσι τοὺς πεφονευμένους, εὕρηκαν τὸν Σαοὺλ καὶ τοὺς τρεῖς υἱοὺς αὐτοῦ πεπτωκότας ἐπὶ τὸ ὄρος Γελβουέ.9Καὶ ἀπέκοψαν τὴν κεφαλήν αὐτοῦ καὶ ἐξέδυσαν τὰ ὅπλα αὐτοῦ καὶ ἀπέστειλαν εἰς τὴν γῆν τῶν Φιλισταίων κύκλῳ, διὰ νὰ διαδώσωσι τὴν ἀγγελίαν εἰς τὸν οἶκον τῶν εἰδώλων αὑτῶν καὶ μεταξὺ τοῦ λαοῦ.10Καὶ ἀνέθεσαν τὰ ὅπλα αὐτοῦ εἰς τὸν οἶκον τῆς Ἀσταρώθ, καὶ ἐκρέμασαν τὸ σῶμα αὐτοῦ εἰς τὸ τεῖχος Βαὶθ-σάν.
11Ἀκούσαντες δὲ περὶ τούτου οἱ κάτοικοι τῆς Ἰαβεὶς-γαλαάδ, τί ἔκαμον οἱ Φιλισταῖοι εἰς τὸν Σαούλ,12ἠγέρθησαν πάντες οἱ δυνατοὶ ἄνδρες καὶ ὡδοιπόρησαν ὅλην τὴν νύκτα καὶ ἔλαβον τὸ σῶμα τοῦ Σαοὺλ καὶ τὰ σώματα τῶν υἱῶν αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ τείχους Βαὶθ-σάν, καὶ ἦλθον εἰς Ἰαβεὶς καὶ ἔκαυσαν αὐτὰ ἐκεῖ·13καὶ ἔλαβον τὰ ὀστᾶ αὐτῶν καὶ ἔθαψαν ὑπὸ τὸ δένδρον ἐν Ἰαβεὶς καὶ ἐνήστευσαν ἑπτὰ ἡμέρας.
Λίγοι θάνατοι στην ιστορία είναι τόσο ατιμωτικοί, όσο του Σαούλ. Ηττήθηκε, λιποτάκτησε και έτρεξε να σωθεί. Τρεις από τους γιους του πεθαίνουν μπροστά στα μάτια του. Έχει τραυματιστεί και ζητά από τον οπλοφόρο του να τον απελευθερώσει από αυτή τη δυστυχία θανατώνοντάς τον, αλλά εκείνος αρνείται. Πεθαίνει από το ίδιο του το χέρι και το σώμα του εξευτελίζεται. Ο πρώτος βασιλιάς του Ισραήλ, στον οποίο όλοι έλπιζαν και ο Θεός τόσο ξεκάθαρα τον είχε καλέσει, τώρα ατιμάστηκε τόσο, που κανείς δεν θα το φανταζόταν.
Πώς αισθανόμαστε εμείς που διαβάζουμε αυτή την ιστορία; Ποια κριτική, ποιες σκέψεις κάνουμε, ποιες ερωτήσεις θέτουμε; Όσο συνηθισμένοι και αν είμαστε να ψυχαγωγούμαστε με ωμή βία, ας αντιδράσουμε με ανθρωπιά.
Έχουμε επενδύσει τόσο πολύ στην ιστορία του Δαβίδ τις τελευταίες εβδομάδες, που ο Σαούλ έχει γίνει κάτι σαν καρικατούρα ενός κακού χαρακτήρα. Ο θάνατός του ανοίγει τον δρόμο για την πολυαναμενόμενη στέψη του βασιλιά Δαβίδ. Ήταν πρόβλημα και το πρόβλημα λύθηκε. Όμως ο Θεός δεν βλέπει ποτέ έτσι κάποιον άνθρωπο. Κοίταξε με πόσο σεβασμό θρηνούν τον Σαούλ οι άνθρωποι της Ιαβείς-γαλαάδ (εδ. 11-13). Ας προσπαθήσουμε να δούμε μέσα από τα μάτια του Θεού κι ας σκεφτούμε τι μπορούμε να μάθουμε από τη στενάχωρη ιστορία του Σαούλ.
Ιεζεκιήλ 36–37, Ψαλμοί 126–128
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
