Εισαγωγή:
Ολοκληρώνουμε τη μελέτη μας στα κεφάλαια 24-25 από το ευαγγέλιο του Ματθαίου, όπου ο Ιησούς προφητεύει την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και το τέλος αυτής της εποχής. Θα μιλήσει για συμφορές και θα μας προειδοποιήσει να είμαστε ξάγρυπνοι. Αυτά τα κεφάλαια έχουν ερμηνευθεί με διάφορους τρόπους. Πολλοί έχουν προσπαθήσει να βρουν την απάντηση στην ερώτηση των μαθητών: «πότε θέλουσι γείνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;» (Ματθαίος 24:3).
Καθώς βλέπαμε την πανδημία να εξαπλώνεται, πολλοί χρησιμοποίησαν αποκαλυπτική γλώσσα για να προσπαθήσουν να εξηγήσουν τι συνέβαινε. Κάποιοι είπαν ότι το τέλος πλησιάζει, άλλοι ότι είναι η κρίση για τις αμαρτίες μας. Πολλοί από μας νιώσαμε σαν τους ανθρώπους στις μέρες του Νώε, όταν ο κόσμος έτρωγε και έπινε και παντρευόταν (24:38), μέχρι που ήρθε η καταστροφή. Είναι μια καλή στιγμή να δούμε τι είπε ο Ιησούς. Ίσως η πανδημία μάς έδειξε ξανά την αστάθεια αυτής της ζωής και την ελπίδα που έχουμε ως χριστιανοί για ένα βέβαιο μέλλον.
Είτε βιώνουμε πανδημίες, φυσικές καταστροφές, πολέμους ή προσωπικές τραγωδίες, η ερώτησή μας δεν θα πρέπει να είναι αν τα γεγονότα αυτά σχετίζονται με τις προφητείες στον Ματθαίο, τον Δανιήλ ή την Αποκάλυψη, αλλά αν εμείς είμαστε έτοιμοι, όταν ο Ιησούς επιστρέψει ή μας καλέσει κοντά Του. Όταν έρθει, θα μας βρει να κάνουμε αυτό που μας ζήτησε (24:46);
Να είσαι ευγνώμων! Ευχαρίστησε τον Θεό για τους τρόπους με τους οποίους σε έχει ευλογήσει.
Ματθαίος 25:14-30
14Διότι θέλει ἐλθεῖ ὡς ἄνθρωπος, ὅστις ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς δούλους αὑτοῦ καὶ παρέδωκεν εἰς αὐτοὺς τὰ ὑπάρχοντα αὑτοῦ,15καὶ εἰς ἄλλον μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, εἰς ἄλλον δὲ δύο, εἰς ἄλλον δὲ ἕν, εἰς ἕκαστον κατὰ τὴν ἰδίαν αὐτοῦ ἱκανότητα, καὶ ἀπεδήμησεν εὐθύς.16Ὑπῆγε δὲ ὁ λαβὼν τὰ πέντε τάλαντα καὶ ἐργαζόμενος δι᾿ αὐτῶν ἔκαμεν ἄλλα πέντε τάλαντα.17Ὡσαύτως καὶ ὁ τὰ δύο ἐκέρδησε καὶ αὐτὸς ἄλλα δύο.18Ὁ δὲ λαβὼν τὸ ἕν ὑπῆγε καὶ ἔσκαψεν εἰς τὴν γῆν καὶ ἔκρυψε τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὑτοῦ.
19Μετὰ δὲ καιρὸν πολὺν ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων καὶ θεωρεῖ λογαριασμὸν μετ᾿ αὐτῶν.20Καὶ ἐλθὼν ὁ λαβὼν τὰ πέντε τάλαντα, προσέφερεν ἄλλα πέντε τάλαντα, λέγων· Κύριε, πέντε τάλαντα μοὶ παρέδωκας· ἰδού, ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ᾿ αὐτοῖς.21Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ· Εὖγε, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ· εἰς τὰ ὀλίγα ἐστάθης πιστός, ἐπὶ πολλῶν θέλω σε καταστήσει· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου.22Προσελθὼν δὲ καὶ ὁ λαβὼν τὰ δύο τάλαντα εἶπε· Κύριε, δύο τάλαντα μοὶ παρέδωκας· ἰδού, ἄλλα δύο τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ᾿ αὐτοῖς.23Εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ· Εὖγε, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ· εἰς τὰ ὀλίγα ἐστάθης πιστός, ἐπὶ πολλῶν θέλω σε καταστήσει· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου.24Προσελθὼν δὲ καὶ ὁ λαβὼν τὸ ἕν τάλαντον, εἶπε· Κύριε, σὲ ἐγνώρισα ὅτι εἶσαι σκληρὸς ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου δὲν ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν δὲν διεσκόρπισας·25καὶ φοβηθεὶς ὑπῆγα καὶ ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἰδού, ἔχεις τὸ σόν.26Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ, εἶπε πρὸς αὐτόν· Πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ· ἤξευρες ὅτι θερίζω ὅπου δὲν ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν δὲν διεσκόρπισα·27ἔπρεπε λοιπὸν νὰ βάλῃς τὸ ἀργύριόν μου εἰς τοὺς τραπεζίτας, καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἤθελον λάβει τὸ ἐμὸν μετὰ τόκου. 28Λάβετε λοιπὸν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ τάλαντον, καὶ δότε εἰς τὸν ἔχοντα τὰ δέκα τάλαντα.29Διότι εἰς πάντα τὸν ἔχοντα θέλει δοθῆ καὶ περισσευθῆ, ἀπὸ δὲ τοῦ μή ἔχοντος καὶ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἔχει θέλει ἀφαιρεθῆ ἀπ᾿ αὐτοῦ.30Καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ῥίψατε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ θέλει εἶσθαι ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ τριγμὸς τῶν ὁδόντων.
Πρόκειται για μια παραβολή που ακούμε συχνά. Είναι μια απλή ιστορία σχετικά με την καλή χρήση του χρόνου που μας έχει δοθεί. Αυτό που μάλλον δεν ακούμε τόσο συχνά είναι το πλαίσιο: είναι -στην πραγματικότητα- κομμάτι μιας αναφοράς στη δεύτερη έλευση του Ιησού. Η λέξη «διότι» στο εδάφιο 14 συνδέει ξεκάθαρα αυτή την ιστορία με ό,τι προηγείται. Ο Ιησούς επαναλαμβάνει εδώ τα δυο κεντρικά σημεία: δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πότε θα επιστρέψει· να ζούμε λοιπόν με τη συναίσθηση ότι μπορεί να έρθει σήμερα.
Αυτό μάς δίνει μια άλλη διάσταση κατανόησης. Δεν χρησιμοποιούμε τα δικά μας μέσα και τις δικές μας ικανότητες για τον Θεό· αντίθετα, ό,τι έχουμε είναι δική Του ιδιοκτησία και μας έχει απλά παραδοθεί για ένα χρονικό διάστημα. Κάποτε θα δώσουμε αναφορά πώς χρησιμοποιήσαμε τα δώρα Του (εδ. 19).
Στην πρόσκλησή του προς παγκόσμιες ιεραποστολές το 1792, ο Ουίλιαμ Κάρεϊ είπε ότι πρέπει να περιμένουμε θαυμαστά πράγματα από τον Θεό και να επιδιώκουμε θαυμαστά πράγματα για τον Θεό. Δεν καλούμαστε να ενεργήσουμε για τον Θεό πριν δεχθούμε από Αυτόν. Καθώς ο Κύριος εμπιστεύεται κάτι στα χέρια μας, καλούμαστε να εργαστούμε με αυτό (εδ. 27). Αν είμαστε πιστοί στο έργο που μας αναθέτει, θα μας δοθεί και μεγαλύτερη ευθύνη (εδ. 29).
Κριτές 19–20, Ψαλμός 44
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
