Ευχαριστούμε τον Θεό που έσβησε τις αμαρτίες μας του παρελθόντος και θα μας προστατέψει και στο μέλλον.
Ψαλμός 141
1[Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Κύριε, πρὸς σὲ ἔκραξα· σπεῦσον πρὸς ἐμέ· ἀκροάσθητι τῆς φωνῆς μου, ὅταν κράζω πρὸς σέ.
2Ἄς κατευθυνθῇ ἐνώπιόν σου ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα· ἡ ὕψωσις τῶν χειρῶν μου ἄς γείνῃ ὡς θυσία ἑσπερινή.
3Βάλε, Κύριε, φυλακήν εἰς τὸ στόμα μου· φύλαττε τὴν θύραν τῶν χειλέων μου.
4Μή ἐκκλίνῃς τὴν καρδίαν μου εἰς πρᾶγμα πονηρόν, ὥστε νὰ ἐκτελῶ πράξεις ἀσεβεῖς μετὰ ἀνθρώπων ἐργαζομένων ἀνομίαν· μηδὲ νὰ φάγω ἀπὸ τῶν ἐκλεκτῶν αὐτῶν φαγητῶν.
5Ἄς μὲ κτυπᾷ ὁ δίκαιος· τοῦτο θέλει εἶσθαι ἔλεος· καὶ ἄς μὲ ἐλέγχῃ· τοῦτο θέλει εἶσθαι μύρον ἐξαίρετον· δὲν θέλει βλάψει τὴν κεφαλήν μου· διότι μάλιστα καὶ θέλω προσεύχεσθαι ὑπὲρ αὐτῶν ἐν ταῖς συμφοραῖς αὐτῶν.
6Ὅτε οἱ ἀρχηγοὶ αὐτῶν περιήρχοντο εἰς τόπους πετρώδεις, ἤκουσαν τὰ λόγιά μου, ὅτι ἦσαν γλυκέα.
7Τὰ ὀστᾶ ἡμῶν διασκορπίζονται ἐν τῷ στόματι τοῦ τάφου, ὡς ὅταν τις κόπτῃ καὶ σχίζῃ ξύλα ἐπὶ τὴν γῆν.
8Διὰ τοῦτο οἱ ὀφθαλμοὶ μου, Κύριε Θεέ, ἀτενίζουσι πρὸς σέ· ἐπὶ σὲ ἤλπισα· μή καταστρέψῃς τὴν ψυχήν μου.
9Φύλαξόν με ἀπὸ τῆς παγίδος, τὴν ὁποίαν ἔστησαν δι᾿ ἐμέ, καὶ ἀπὸ τῶν βρόχων τῶν ἐργαζομένων ἀνομίαν.
10Ἄς πέσωσιν ὁμοῦ οἱ ἀσεβεῖς εἰς τὰ δίκτυα αὑτῶν, ἐνῷ ἐγὼ θέλω περάσει ἀβλαβής.
Σε αυτό τον Ψαλμό, ο Δαβίδ ζητά από τον Θεό να ακούσει την προσευχή του και να ενεργήσει γρήγορα (εδ. 1-2). Όπως γίνεται και σε άλλους Ψαλμούς, προσεύχεται να τον ελευθερώσει ο Θεός από τους εχθρούς του που σχεδιάζουν το κακό του. Αλλά το ασυνήθιστο εδώ είναι το άλλο μισό της προσευχής. Πριν ζητήσει να ματαιωθούν τα σχέδια των εχθρών, ζητά από τον Θεό να τον προστατέψει, ώστε να μην ξεφύγει από τον σωστό δρόμο (εδ. 3-4).
Είναι εύκολο να στηρίξουμε την εμπιστοσύνη μας στον εαυτό μας μέσα σε έναν αμαρτωλό κόσμο. Εξάλλου, δεν είμαστε ούτε κλέφτες ούτε απατεώνες! Αλλά αν ο Θεός δεν μας έδειχνε την καλοσύνη Του, θα ήμασταν άραγε καλοί; Ο Δαβίδ ζητά από τον Θεό να φρουρεί το στόμα του. Πόσο εύκολο είναι να αμαρτήσουμε με τα λόγια που λέμε; Ο Δαβίδ ζητάει από τον Θεό να φυλάξει την καρδιά του από την αμαρτία. Πόσο εύκολο είναι να κάνουμε λάθος επιλογές (εδ. 3-5).
Ο Δαβίδ προσεύχεται να αποτύχουν τα σκοτεινά σχέδια των κακών (εδ. 6-10). Ωστόσο, δεν εμπιστεύεται απλά τη δικαιοσύνη, γιατί έτσι θα έμπαινε στον πειρασμό της υπερηφάνειας. Αντίθετα, τα μάτια του είναι στραμμένα στον Θεό που μπορεί να τον φυλάξει από τους εχθρούς του, αλλά και από τον εαυτό του!
Ιησούς του Ναυή 4–5, Ρωμαίους 10
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
