Σκέψου μια παλιά καλή ανάμνηση και τη χαρά που ένιωσες τότε. Ευχαρίστησε τον Θεό για τις ευλογίες Του.
Ιώβ 29:1-25
1Καὶ ἐξηκολούθησεν ὁ Ἰὼβ τὴν παραβολήν αὑτοῦ καὶ εἶπεν·2Ὤ νὰ ἤμην ὡς εἰς τοὺς παρελθόντας μῆνας, ὡς ἐν ταῖς ἡμέραις ὅτε ὁ Θεὸς μὲ ἐφύλαττεν·3ὅτε ὁ λύχνος αὐτοῦ ἔφεγγεν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς μου, καὶ διὰ τοῦ φωτὸς αὐτοῦ περιεπάτουν ἐν τῷ σκότει·4καθὼς ἤμην ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς ἀκμῆς μου, ὅτε ἡ εὔνοια τοῦ Θεοῦ ἦτο ἐπὶ τὴν σκηνήν μου·5ὅτε ὁ Παντοδύναμος ἦτο μετ᾿ ἐμοῦ, καὶ τὰ παιδία μου κύκλῳ μου·
6ὅτε ἔπλυνον τὰ βήματά μου μὲ βούτυρον, καὶ ὁ βράχος ἐξέχεε δι᾿ ἐμὲ ποταμοὺς ἐλαίου·7ὅτε διὰ τῆς πόλεως ἐξηρχόμην εἰς τὴν πύλην, ἡτοίμαζον τὴν καθέδραν μου ἐν τῇ πλατείᾳ!8Οἱ νέοι μὲ ἔβλεπον καὶ ἐκρύπτοντο· καὶ οἱ γέροντες ἐγειρόμενοι ἵσταντο.9Οἱ ἄρχοντες ἔπαυον ὁμιλοῦντες καὶ ἔβαλλον χεῖρα ἐπὶ τὸ στόμα αὑτῶν.
10Ἡ φωνή τῶν ἐγκρίτων ἐκρατεῖτο, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτῶν ἐκολλᾶτο εἰς τὸν οὐρανίσκον αὐτῶν.11Ὅτε τὸ τίον ἤκουε καὶ μὲ ἐμακάριζε, καὶ ὁ ὀφθαλμὸς ἔβλεπε καὶ ἐμαρτύρει ὑπὲρ ἐμοῦ·12διότι ἠλευθέρουν τὸν πτωχὸν βοῶντα καὶ τὸν ὀρφανὸν τὸν μή ἔχοντα βοηθόν.13Ἡ εὐλογία τοῦ ἀπολλυμένου ἤρχετο ἐπ᾿ ἐμέ· καὶ τὴν καρδίαν τῆς χήρας εὔφραινον.14Ἐφόρουν δικαιοσύνην καὶ ἐνεδυόμην τὴν εὐθύτητά μου ὡς ἐπενδύτην καὶ διάδημα.15Ἤμην ὀφθαλμὸς εἰς τὸν τυφλὸν καὶ ποῦς εἰς τὸν χωλὸν ἐγώ.16Ἤμην πατήρ εἰς τοὺς πτωχούς, καὶ τὴν δίκην τὴν ὁποίαν δὲν ἐγνώριζον ἐξιχνίαζον.
17Καὶ συνέτριβον τοὺς κυνόδοντας τοῦ ἀδίκου καὶ ἀπέσπων τὸ θήραμα ἀπὸ τῶν ὁδόντων αὐτοῦ.18Τότε ἔλεγον, θέλω ἀποθάνει ἐν τῇ φωλεᾷ μου καὶ ὡς τὴν ἄμμον θέλω πολλαπλασιάσει τὰς ἡμέρας μου.19Ἡ ῥίζα μου ἦτο ἀνοικτή πρὸς τὰ ὕδατα, καὶ ἡ δρόσος διενυκτέρευεν ἐπὶ τῶν κλάδων μου.20Ἡ δόξα μου ἀνενεοῦτο ἐν ἐμοί, καὶ τὸ τόξον μου ἐκρατύνετο ἐν τῇ χειρὶ μου.21Μὲ ἠκροάζοντο προσέχοντες καὶ εἰς τὴν συμβουλήν μου ἐσιώπων.22Μετὰ τοὺς λόγους μου δὲν προσέθετον οὐδέν, καὶ ἡ ὁμιλία μου ἐστάλαζεν ἐπ᾿ αὐτούς.23Καὶ μὲ περιέμενον ὡς τὴν βροχήν· καὶ ἦσαν κεχηνότες ὡς διὰ τὴν ὄψιμον βροχήν.24Ἐγέλων πρὸς αὐτούς, καὶ δὲν ἐπίστευον· καὶ τὴν φαιδρότητα τοῦ προσώπου μου δὲν ἄφινον νὰ πέσῃ.25Ἐὰν ἠρεσκόμην εἰς τὴν ὁδὸν αὐτῶν, ἐκαθήμην πρῶτος, καὶ κατεσκήνουν ὡς βασιλεὺς ἐν τῷ στρατεύματι, ὡς ὁ παρηγορῶν τοὺς τεθλιμμένους.
«Καθώς ήμην εν ταις ημέραις της ακμής μου, τότε η εύνοια του Θεού ήτο επί την σκηνήν μου»! Πιστεύω πως πολλοί από μας μπορούμε να ταυτιστούμε με την κραυγή του Ιώβ στο εδάφιο 4 του σημερινού αναγνώσματος. Ίσως να μην ήμασταν όλοι σεβαστά πρόσωπα ή πλούσια ευλογημένοι όπως περιγράφει ο Ιώβ, αλλά είναι φυσικό, όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες ή προβλήματα υγείας, να κοιτάζουμε πίσω και να νοσταλγούμε χαρούμενες, ευκολότερες εποχές. Ίσως νοσταλγούμε παλαιότερες ιστορικές εποχές, όταν η ζωή ήταν πιο απλή (ξεχνάμε βέβαια το γεγονός πως συνήθως ήταν και πιο επικίνδυνη!).
Πώς εμείς ως πιστοί να σκεφτόμαστε για το παρελθόν; Η Βίβλος προτρέπει συχνά τον λαό του Θεού να σκέφτονται το παρελθόν τους. Οι Ισραηλίτες έπρεπε να λένε κάθε χρόνο στα παιδιά τους την ιστορία της απελευθέρωσης από την Αίγυπτο και τη θαυματουργική φροντίδα και προστασία του Θεού. Ο Ιησούς μάς είπε να λαμβάνουμε τον άρτον και το ποτήριον στην ανάμνησή Του.
Σκοπός δεν είναι να νοσταλγούμε τις «παλιές καλές εποχές», «ότε ο Παντοδύναμος ήτο μετ’ εμού, και τα παιδία μου κύκλω μου» (29:5). Αντίθετα, η ιδέα είναι πως θυμούμενοι τι έκανε ο Θεός τότε, θα λάβουμε πίστη και ελπίδα για όσα κάνει τώρα.
Αριθμοί 24–25, Πράξεις 21
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
