28Καὶ ἤκουσεν Ἐλιὰβ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ὁ μεγαλήτερος, ἐνῷ ἐλάλει πρὸς τοὺς ἄνδρας· καὶ ἐξήφθη ὁ θυμὸς τοῦ Ἐλιὰβ ἐναντίον τοῦ Δαβίδ, καὶ εἶπε, Διὰ τί κατέβης ἐνταῦθα; καὶ εἰς ποῖον ἀφῆκες τὰ ὀλίγα ἐκεῖνα πρόβατα ἐν τῇ ἐρήμῳ; ἐγὼ ἐξεύρω τὴν ὑπερηφανίαν σου καὶ τὴν πονηρίαν τῆς καρδίας σου· βεβαίως διὰ νὰ ἰδῇς τὴν μάχην κατέβης.29Καὶ εἶπεν ὁ Δαβίδ, Τί ἔκαμα τώρα; δὲν εἶναι αἰτία;30Καὶ ἐστράφη ἀπ᾿ αὐτοῦ πρὸς ἄλλον καὶ ἐλάλησε κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον· καὶ ὁ λαὸς ἀπεκρίθη πάλιν πρὸς αὐτὸν κατὰ τὸν πρῶτον λόγον.
31Καὶ ὅτε ἠκούσθησαν οἱ λόγοι, τοὺς ὁποίους ἐλάλησεν ὁ Δαβίδ, ἀνήγγειλαν πρὸς τὸν Σαούλ· καὶ παρέλαβεν αὐτόν.32Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Σαούλ, Μηδενὸς ἀνθρώπου ἡ καρδία ἄς μή ταπεινόνηται διὰ τοῦτον· ὁ δοῦλός σου θέλει ὑπάγει καὶ πολεμήσει μετὰ τοῦ Φιλισταίου τούτου.33Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τὸν Δαβίδ, Δὲν δύνασαι νὰ ὑπάγῃς ἐναντίον τοῦ Φιλισταίου τούτου διὰ νὰ πολεμήσῃς μετ᾿ αὐτοῦ· διότι σὺ εἶσαι παιδίον, αὐτὸς δὲ ἀνήρ πολεμιστής ἐκ νεότητος αὑτοῦ.
34Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Σαούλ, Ὁ δοῦλός σου ἔβοσκε τὰ πρόβατα τοῦ πατρὸς αὑτοῦ, καὶ ἦλθε λέων καὶ ἄρκτος καὶ ἥρπασε πρόβατον ἐκ τοῦ ποιμνίου·35καὶ ἐξῆλθον κατόπιν αὐτοῦ καὶ ἐπάταξα αὐτὸν καὶ ἠλευθέρωσα αὐτὸ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ· καὶ καθὼς ἐσηκώθη ἐναντίον μου, ἥρπασα αὐτὸν ἀπὸ τῆς σιαγόνος καὶ ἐπάταξα αὐτὸν καὶ ἐθανάτωσα αὐτόν·36ἐπάταξεν ὁ δοῦλός σου καὶ τὸν λέοντα καὶ τὴν ἄρκτον· καὶ ὁ Φιλισταῖος οὗτος ὁ ἀπερίτμητος θέλει εἶσθαι ὡς ἕν ἐκ τούτων, ἐπειδή ἐξουθένησε τὰ στρατεύματα τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος.
37Καὶ εἶπεν ὁ Δαβίδ, Ὁ Κύριος ὁ ἐλευθερώσας με ἐκ χειρὸς τοῦ λέοντος καὶ ἐκ χειρὸς τῆς ἄρκτου, οὗτος θέλει μὲ ἐλευθερώσει ἐκ χειρὸς τοῦ Φιλισταίου τούτου. Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τὸν Δαβίδ, Ὕπαγε, καὶ ὁ Κύριος ἄς ἦναι μετὰ σοῦ.38Καὶ ὥπλισεν ὁ Σαοὺλ τὸν Δαβὶδ μὲ τὴν πανοπλίαν αὑτοῦ καὶ ἔβαλε χαλκίνην περικεφαλαίαν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ· καὶ ἐνέδυσεν αὐτὸν θώρακα.39Καὶ ἐζώσθη ὁ Δαβὶδ τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ ἐπάνωθεν τῆς πανοπλίας αὐτοῦ καὶ ἠθέλησε νὰ περιπατήσῃ· διότι δὲν εἶχε δοκιμάσει. Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Σαούλ, Δὲν δύναμαι νὰ περιπατήσω μὲ ταῦτα· διότι δὲν ἐδοκίμασα ποτέ. Καὶ ἐξεδύθη ὁ Δαβὶδ αὐτὰ ἐπάνωθεν αὑτοῦ.40Καὶ ἔλαβε τὴν ῥάβδον αὑτοῦ ἐν τῇ χειρὶ αὑτοῦ, καὶ ἐξέλεξεν εἰς ἑαυτὸν πέντε λίθους ὁμαλοὺς ἐκ τοῦ χειμάρρου, καὶ θέσας αὐτοὺς εἰς τὸ ποιμενικὸν αὑτοῦ σακκίον καὶ θυλάκιον, τὴν δὲ σφενδόνην αὑτοῦ εἰς τὴν χεῖρα αὑτοῦ, ἐπλησίαζε πρὸς τὸν Φιλισταῖον.
41Ὁ δὲ Φιλισταῖος ἤρχετο προχωρῶν καὶ ἐπλησίαζε πρὸς τὸν Δαβίδ· καὶ ὁ ἀνήρ ὁ ἀσπιδοφόρος ἔμπροσθεν αὐτοῦ.42Καὶ ὅτε περιέβλεψεν ὁ Φιλισταῖος καὶ εἶδε τὸν Δαβίδ, κατεφρόνησεν αὐτόν· διότι ἦτο παιδίον καὶ ξανθὸς καὶ ὡραῖος τὴν ὄψιν.43Καὶ εἶπεν ὁ Φιλισταῖος πρὸς τὸν Δαβίδ, Κύων εἶμαι ἐγώ, ὥστε ἔρχεσαι πρὸς ἐμὲ μὲ ῥάβδους; Καὶ κατηράσθη ὁ Φιλισταῖος τὸν Δαβὶδ εἰς τοὺς θεοὺς αὑτοῦ.44Καὶ εἶπεν ὁ Φιλισταῖος πρὸς τὸν Δαβίδ, Ἐλθὲ πρὸς ἐμέ, καὶ θέλω παραδώσει τὰς σάρκας σου εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἰς τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ.
45Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Φιλισταῖον, Σὺ ἔρχεσαι ἐναντίον μου μὲ ῥομφαίαν καὶ δόρυ καὶ ἀσπίδα· ἐγὼ δὲ ἔρχομαι ἐναντίον σου ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων, τοῦ Θεοῦ τῶν στρατευμάτων τοῦ Ἰσραήλ, τὰ ὁποῖα σὺ ἐξουθένησας·46τὴν ἡμέραν ταύτην θέλει σὲ παραδώσει ὁ Κύριος εἰς τὴν χεῖρά μου· καὶ θέλω σὲ πατάξει καὶ ἀφαιρέσει ἀπὸ σοῦ τὴν κεφαλήν σου· καὶ θέλω παραδώσει τὰ πτώματα τοῦ στρατοπέδου τῶν Φιλισταίων τὴν ἡμέραν ταύτην εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ εἰς τά θηρία τῆς γῆς· διὰ νὰ γνωρίσῃ πᾶσα ἡ γῆ ὅτι εἶναι Θεὸς εἰς τὸν Ἰσραήλ·47καὶ θέλει γνωρίσει πᾶν τὸ πλῆθος τοῦτο ὅτι ὁ Κύριος δὲν σώζει μὲ ῥομφαίαν καὶ δόρυ· διότι τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ μάχη, καὶ αὐτὸς θέλει σᾶς παραδώσει εἰς τὴν χεῖρα ἡμῶν.
48Καὶ ὅτε ἐσηκώθη ὁ Φιλισταῖος καὶ ἤρχετο καὶ ἐπλησίαζεν εἰς συνάντησιν τοῦ Δαβίδ, ὁ Δαβὶδ ἔσπευσε καὶ ἔδραμε πρὸς μάχην ἐναντίον τοῦ Φιλισταίου.49Καὶ ἐκτείνας ὁ Δαβὶδ τὴν χεῖρα αὑτοῦ εἰς τὸ σακκίον, ἔλαβεν ἐκεῖθεν λίθον καὶ ἐσφενδόνησε καὶ ἐκτύπησε τὸν Φιλισταῖον κατὰ τὸ μέτωπον αὐτοῦ, ὥστε ὁ λίθος ἐνεπήχθη εἰς τὸ μέτωπον αὐτοῦ· καὶ ἔπεσε κατὰ πρόσωπον εἰς τὴν γῆν.50καὶ ὑπερίσχυσεν ὁ Δαβὶδ κατὰ τοῦ Φιλισταίου διὰ τῆς σφενδόνης καὶ διὰ τοῦ λίθου, καὶ ἐκτύπησε τὸν Φιλισταῖον καὶ ἐθανάτωσεν αὐτόν. Ἀλλὰ δὲν ἦτο ῥομφαία ἐν τῇ χειρὶ τοῦ Δαβίδ·
51ὅθεν ὁ Δαβὶδ ἔδραμε καὶ σταθεὶς ἐπὶ τὸν Φιλισταῖον, ἔλαβε τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ καὶ ἔσυρεν αὐτήν ἐκ τῆς θήκης αὐτῆς, καὶ θανατώσας αὐτόν, ἀπέκοψε τὴν κεφαλήν αὐτοῦ μὲ αὐτήν. Ἰδόντες δὲ οἱ Φιλισταῖοι, ὅτι ἀπέθανεν ὁ ἰσχυρὸς αὐτῶν, ἔφυγον·52Τότε ἐσηκώθησαν οἱ ἄνδρες τοῦ Ἰσραήλ καὶ τοῦ Ἰούδα καὶ ἤλάλαξαν καὶ κατεδίωξαν τοὺς Φιλισταίους, ἕως τῆς εἰσόδου τῆς κοιλάδος, καὶ ἕως τῶν πυλῶν τῆς Ἀκκαρών. Καὶ ἔπεσον οἱ τραυματισμένοι τῶν Φιλισταίων ἐν τῇ ὁδῷ Σααραείμ, ἕως Γὰθ καὶ ἕως Ἀκκαρών.53Καὶ ἐπέστρεψαν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ ἐκ τῆς καταδιώξεως τῶν Φιλισταίων καὶ διήρπασαν τὰ στρατόπεδα αὐτῶν.54Ὁ δὲ Δαβὶδ ἔλαβε τὴν κεφαλήν τοῦ Φιλισταίου, καὶ ἔφερεν αὐτήν εἰς Ἱερουσαλήμ· τὴν δὲ πανοπλίαν αὐτοῦ ἔβαλεν ἐν τῇ σκηνῇ αὑτοῦ.