Εισαγωγή:
Η διακονία του προφήτη Ιερεμία είχε διάρκεια 40 χρόνων. Αυτά τα χρόνια ήταν πολύ ταραχώδη για τον λαό του Θεού.
Ο βασιλιάς Ιωσίας και ο Ιερεμίας έζησαν την ίδια εποχή. Μετά από την ανακάλυψη του βιβλίου του νόμου, έγινε προσπάθεια για μεταρρυθμίσεις (Β΄ Βασιλέων 22–23, Β΄ Χρονικών 34).
Ωστόσο, ο λαός του Θεού συνέχισε να ακολουθεί τον δικό του δρόμο και να επαναστατεί ενάντια στον Θεό. Η κλήση του Ιερεμία ως προφήτη δεν ήταν εύκολη. Έπρεπε να μεταδώσει κάποια δύσκολα μηνύματα σε έναν ανυπότακτο λαό.
Τα επόμενα κεφάλαια είναι γεμάτα προφητείες για καταστροφή. Ο Θεός είχε ξεκαθαρίσει στη διαθήκη που έκανε με τον Μωυσή ότι, αν ο λαός Του δεν Τον υπακούσει και δεν ακολουθήσει τις εντολές του, θα έρθει η κρίση (Δευτερονόμιο 28:15-68).
Η σχέση του ίδιου του Ιερεμία με τον Θεό ήταν δυναμική και ειλικρινής. Παραπονιέται και μαλώνει με τον Θεό (π.χ. 12:1-4), παρακαλεί τον Θεό εκ μέρους του λαού (π.χ. 14:19-22), δεν τα παρατάει στα δύσκολα (17:14-18), ούτε κι όταν απειλείται η ζωή του (12:6).
Υπάρχει καμιά ελπίδα σε αυτά που θα διαβάσουμε; Ναι! Η κρίση του Θεού είναι αληθινή και πάντα έχει σκοπό. Προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή του λαού Του (13:15), ώστε να μετανοήσουν και να επιστρέψουν σε Αυτόν. Η αποκατάσταση της σχέσης διαθήκης είναι πάντα ο στόχος.
Η τελική απάντηση του Θεού στην ανθρώπινη αμαρτία και στην ανταρσία απέναντί Του ήταν να στείλει τον Υιό Του τον Ιησού ως σωτήρα του κόσμου.
Έχουν έρθει στιγμές αυτολύπησης στη ζωή σου; Τι σε βοήθησε να βγεις από αυτό τον βούρκο;
Ιερεμίας 12:1-17
1Δίκαιος εἶσαι Κύριε, ὅταν δικολογῶμαι μετὰ σοῦ· πλήν ἄς διαλεχθῶ μετὰ σοῦ περὶ τῶν κρίσεών σου· διατί ἡ ὁδὸς τῶν ἀσεβῶν εὐοδοῦται; διὰ τί εὐημεροῦσι πάντες οἱ φερόμενοι ἀπίστως;2Ἐφύτευσας αὐτούς, μάλιστα ἐρριζώθησαν· αὐξάνουσι, μάλιστα καρποφοροῦσι· σὺ εἶσαι πλησίον τοῦ στόματος αὐτῶν καὶ μακρὰν ἀπὸ τῶν νεφρῶν αὐτῶν.3Ἀλλὰ σύ, Κύριε, μὲ γνωρίζεις· μὲ εἶδες καὶ ἐδοκίμασας τὴν καρδίαν μου ἐνώπιόν σου· σύρε αὐτοὺς ὡς πρόβατα διὰ σφαγήν καὶ ἑτοίμασον αὐτοὺς διὰ τὴν ἡμέραν τῆς σφαγῆς.
4Ἕως πότε θέλει πενθεῖ ἡ γῆ, καὶ ὁ χόρτος παντὸς ἀγροῦ θέλει ξηραίνεσθαι διὰ τὴν κακίαν τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ; Ἠφανίσθησαν τὰ κτήνη καὶ τὰ πτηνά, διότι εἶπον, Δὲν θέλει ἰδεῖ τὰ ἔσχατα ἡμῶν.
5Ἐὰν τρέξῃς μετὰ τῶν πεζῶν καὶ σὲ κάμωσι νὰ ἀτονήσῃς, τότε πῶς θέλεις ἀντιπαραταχθῆ πρὸς τοὺς ἵππους; καὶ ἐὰν ἀπέκαμες ἐν τῇ γῇ τῆς εἰρήνης, ἐφ᾿ ἥν ἤλπιζες, τότε πῶς θέλεις κάμει εἰς τὸ φρύαγμα τοῦ Ἰορδάνου;
6Διότι καὶ οἱ ἀδελφοὶ σου καὶ ὁ οἶκος τοῦ πατρὸς σου καὶ αὐτοὶ ἐφέρθησαν ἀπίστως πρὸς σέ· ναί, αὐτοὶ ἐβόησαν ὄπισθέν σου μεγαλοφώνως· μή πιστεύσῃς αὐτούς, καὶ ἄν λαλήσωσι καλὰ πρὸς σέ.
7Ἐγκατέλιπον τὸν οἶκόν μου, ἀφῆκα τὴν κληρονομίαν μου, ἔδωκα τὴν ἠγαπημένην τῆς ψυχῆς μου εἰς τὰς χεῖρας τῶν ἐχθρῶν αὐτῆς.8Ἡ κληρονομία μου ἔγεινεν εἰς ἐμὲ ὡς λέων ἐν δρυμῷ· ἐξέπεμψε τὴν φωνήν αὑτῆς ἐναντίον μου· διὰ τοῦτο ἐμίσησα αὐτήν.
9Ἡ κληρονομία μου εἶναι εἰς ἐμὲ ὄρνεον ἁρπακτικόν, τὰ ὄρνεα κύκλῳ εἶναι ἐναντίον αὐτῆς· ἔλθετε, συνάχθητε, πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ, ἔλθετε νὰ καταφάγητε αὐτήν.10Ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνά μου, κατεπάτησαν τὴν μερίδα μου, κατέστησαν τὴν μερίδα τὴν ἐπιθυμητήν μου ἔρημον ἄβατον.11Παρέδωκαν αὐτήν εἰς ἐρήμωσιν· ἐρημωθεῖσα πενθεῖ ἐνώπιόν μου· πᾶσα ἡ γῆ ἠρημώθη, διότι δὲν ὑπάρχει ὁ φροντίζων.
12Ἐπὶ πάσας τὰς ὑψηλὰς θέσεις τῆς ἐρήμου ἦλθον οἱ λεηλάται· διότι ἡ μάχαιρα τοῦ Κυρίου θέλει καταφάγει ἀπ᾿ ἄκρου τῆς γῆς ἕως ἄκρου τῆς γῆς· εἰς οὐδεμίαν σάρκα δὲν θέλει εἶσθαι εἰρήνη.13Ἔσπειραν σῖτον ἀλλὰ θέλουσι θερίσει ἀκάνθας· ἐκοπίασαν ἀλλὰ δὲν θέλουσιν φεληθῆ· καὶ θέλετε αἰσχυνθῆ διὰ τὰ προϊόντα σας ἀπὸ τοῦ φλογεροῦ θυμοῦ τοῦ Κυρίου.
14Οὕτω λέγει ὁ Κύριος κατὰ πάντων τῶν κακῶν γειτόνων μου, οἵτινες ἐγγίζουσι τὴν κληρονομίαν τὴν ὁποίαν κληροδότησα εἰς τὸν λαὸν μου τὸν Ἰσραήλ· Ἰδού, θέλω ἀποσπάσει αὐτοὺς ἀπὸ τῆς γῆς αὐτῶν, καὶ θέλω ἀποσπάσει τὸν οἶκον Ἰούδα ἐκ μέσου αὐτῶν.15Καὶ ἀφοῦ ἀποσπάσω αὐτούς, θέλω ἐπιστρέψει καὶ ἐλεήσει αὐτούς, καὶ θέλω ἐπαναφέρει ἕκαστον εἰς τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ καὶ ἕκαστον εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ.16Καὶ ἐὰν μάθωσι καλῶς τὰς ὁδοὺς τοῦ λαοῦ μου, νὰ ὁμνύωσιν εἰς τὸ ὄνομά μου, Ζῇ Κύριος, καθὼς ἐδίδαξαν τὸν λαὸν μου νὰ ὁμνύῃ εἰς τὸν Βάαλ, τότε θέλουσιν οἰκοδομηθῆ ἐν τῷ μέσῳ τοῦ λαοῦ μου.17Ἀλλ᾿ ἐὰν δὲν ὑπακούσωσι, θέλω ἀποσπάσει ὁλοτελῶς καὶ ἐξολοθρεύσει τὸ ἔθνος ἐκεῖνο, λέγει Κύριος.
Ο Ιερεμίας έπρεπε να μεταφέρει ένα δύσκολο μήνυμα στον λαό του Θεού. Όμως δεν έγινε αποδεκτό και οι ίδιοι οι συγχωριανοί του συνωμοτούν τώρα εναντίον του (11:18). Πριν ανοίξει την καρδιά του και φέρει το παράπονό του στον Θεό, ξεκινάει με μια αληθινή δήλωση για τον Θεό: «Δίκαιος είσαι Κύριε» (12:1).
Τι εξαιρετικό παράδειγμα προς μίμηση! Μπορούμε να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς με τον Θεό στην προσευχή μας και να Του πούμε τι έχουμε στον νου και τι μας προβληματίζει – αυτό ακριβώς κάνει ο Ιερεμίας. Πάντα όμως βοηθάει να ξεκινάμε την προσευχή μας αναγνωρίζοντας κάποια πλευρά του χαρακτήρα του Θεού. Στηρίζουμε έτσι την προσευχή μας σε σωστά θεμέλια.
Ο Θεός κάλεσε τον Ιερεμία σε μια δύσκολη ζωή. Δεν θα τον αφήσει όμως να πέσει σε αυτολύπηση (εδ. 5) και τον προετοιμάζει ακόμη ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν, καθώς η ίδια του η οικογένεια θα στραφεί εναντίον του (εδ. 6). Η απάντηση του Θεού στο «γιατί» του Ιερεμία συμπεριλαμβάνει την κρίση που επέρχεται, όταν ο λαός Του Τον απορρίπτει. Υπόσχεται, ωστόσο, έλεος και αποκατάσταση, όταν ο λαός επιστρέψει στον Θεό (εδ. 15).
Κριτές 7–8, Μάρκος 2
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
