Υπάρχουν πολλοί ύμνοι για την πιστότητα του Θεού – ψάλε τα λόγια του αγαπημένου σου!
Ψαλμός 40
1[Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Περιέμεινα ἐν ὑπομονῇ τὸν Κύριον, καὶ ἔκλινε πρὸς ἐμὲ καὶ ἤκουσε τῆς κραυγῆς μου·
2καὶ μὲ ἀνεβίβασεν ἐκ λάκκου ταλαιπωρίας, ἐκ βορβορώδους πηλοῦ, καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου, ἐστερέωσε τὰ βήματά μου·
3καὶ ἔβαλεν ἐν τῷ στόματί μου σμα νέον, ὕμνον εἰς τὸν Θεὸν ἡμῶν· θέλουσιν ἰδεῖ πολλοὶ καὶ θέλουσι φοβηθῆ καὶ θέλουσιν ἐλπίσει ἐπὶ Κύριον.
4Μακάριος ὁ ἄνθρωπος, ὅστις ἔθεσε τὸν Κύριον ἐλπίδα αὑτοῦ καὶ δὲν ἀποβλέπει εἰς τοὺς ὑπερηφάνους καὶ εἰς τοὺς κλίνοντας ἐπὶ ψεύδη.
5Πολλὰ ἔκαμες σύ, Κύριε ὁ Θεὸς μου, τὰ θαυμάσιά σου· καὶ τοὺς περὶ ἡμῶν διαλογισμοὺς σου δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐκθέσῃ τις εἰς σέ· ἐὰν ἤθελον νὰ ἀπαγγέλλω καὶ νὰ ὁμιλῶ περὶ αὐτῶν, ὑπερβαίνουσι πάντα ἀριθμόν.
6Θυσίαν καὶ προσφορὰν δὲν ἠθέλησας· διήνοιξας ἐν ἐμοὶ ὦτα· ὁλοκαύτωμα καὶ προσφορὰν περὶ ἁμαρτίας δὲν ἐζήτησας.
7Τότε εἶπα, Ἰδού, ἔρχομαι· ἐν τῷ τόμῳ τοῦ βιβλίου εἶναι γεγραμμένον περὶ ἐμοῦ·
8χαίρω, Θεὲ μου, νὰ ἐκτελῶ τὸ θέλημά σου· καὶ ὁ νόμος σου εἶναι ἐν τῷ μέσῳ τῆς καρδίας μου.
9Ἐκήρυξα δικαιοσύνην ἐν συνάξει μεγάλη· ἰδού, δὲν ἐμπόδισα τὰ χείλη μου, Κύριε, σὺ ἐξεύρεις.
10τὴν δικαιοσύνην σου δὲν ἔκρυψα ἐντὸς τῆς καρδίας μου· τὴν ἀλήθειάν σου καὶ τὴν σωτηρίαν σου ἀνήγγειλα· δὲν ἔκρυψα τὸ ἔλεός σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου ἀπὸ συνάξεως μεγάλης.
11Σύ, Κύριε, μή ἀπομακρύνῃς τοὺς οἰκτιρμοὺς σου ἀπ᾿ ἐμοῦ· τὸ ἔλεός σου καὶ ἡ ἀλήθειά σου ἄς μὲ περιφρουρῶσι διαπαντός.
12Διότι μὲ περιεκύκλωσαν ἀναρίθμητα κακὰ· μὲ κατέφθασαν αἱ ἀνομίαι μου, καὶ δὲν δύναμαι νὰ θεωρῶ αὐτάς· ἐπληθύνθησαν ὑπὲρ τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς μου· καὶ ἡ καρδία μου μὲ ἐγκαταλείπει.
13Εὐδόκησον, Κύριε, νὰ μὲ ἐλευθερώσῃς Κύριε, τάχυνον εἰς βοήθειάν μου.
14Ἄς αἰσχυνθῶσι καὶ ἄς ἐντραπῶσιν ὁμοῦ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου, διὰ νὰ ἀπολέσωσιν αὐτήν· ἄς στραφῶσιν εἰς τὰ ὀπίσω καὶ ἄς ἐντραπῶσιν οἱ θέλοντες τὸ κακὸν μου.
15Ἄς ἐξολοθρευθῶσι διὰ μισθὸν τῆς αἰσχύνης αὑτῶν οἱ λέγοντες πρὸς ἐμέ, εὖγε, εὖγε.
16Ἄς ἀγάλλωνται καὶ ἄς εὐφραίνωνται εἰς σὲ πάντες οἱ ζητοῦντές σε· οἱ ἀγαπῶντες τὴν σωτηρίαν σου ἄς λέγωσι διαπαντός, Μεγαλυνθήτω ὁ Κύριος.
17Ἐγὼ δὲ εἶμαι πτωχὸς καὶ πένης· ἀλλ᾿ ὁ Κύριος φροντίζει περὶ ἐμοῦ· ἡ βοήθειά μου καὶ ὁ ἐλευθερωτής μου σὺ εἶσαι· Θεὲ μου, μή βραδύνῃς.
Ο Δαβίδ έγραψε αυτόν τον Ψαλμό, καθώς αντιμετώπιζε πολλές δυσκολίες λόγω των δικών του αμαρτιών (εδ. 12). Δεν γνωρίζουμε το ακριβές πλαίσιο, αλλά είναι φανερό πως περιμένει και ελπίζει τη λύτρωση (εδ. 11, 13).
Αν σταματούσες στο εδ. 10, θα νόμιζες πως όλα τα προβλήματα του Δαβίδ ήταν στο παρελθόν. Περιγράφει το πώς ο Θεός τον ακούει (εδ. 1) και τον λυτρώνει (εδ. 2). Μιλάει για δοξολογία προς τον Θεό (εδ. 3), υπακοή στο θέλημά Του (εδ. 8) και για το πώς μιλούσε για Αυτόν σε άλλους (εδ. 9, 10). Δεν φαίνεται σαν να είναι το τραγούδι κάποιου που απειλείται (εδ. 14) και ο οποίος είναι καταβεβλημένος λόγω της ανυπέρβλητης αμαρτίας του (εδ. 12). Κι όμως έτσι είναι!
Δεν νομίζω πως ο Δαβίδ προσπαθεί να πιέσει τον Θεό να τον σώσει λόγω του καλού του ιστορικού. Όχι, ο Δαβίδ επαναλαμβάνει στον εαυτό του την καλοσύνη και πιστότητα του Θεού προς αυτόν. Όντας απελπισμένος, θυμάται το πώς ο Θεός τον είχε λυτρώσει παλιότερα. Όταν η ζωή είναι δύσκολη, ας σκεφτόμαστε τις παρεμβάσεις του Θεού στη ζωή μας, αντί να εστιάζουμε στις δυσκολίες, νομίζοντας πως ο Θεός μας έχει εγκαταλείψει. Είναι ο ίδιος χθες, σήμερα και παντοτινά (Εβρ. 13:8). Στεκόμαστε πάνω σε πέτρα (εδ. 2β).
Δευτερονόμιο 33–34, Ρωμαίους 9
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
