Προσευχήσου: «Λάλησον, Κύριε· διότι ο δούλος σου ακούει» (Α΄ Σαμουήλ 3:9).
Ιώβ 4
1Τότε Ἐλιφὰς ὁ Θαιμανίτης ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν·
2Ἐάν ἐπιχειρισθῶμεν νὰ λαλήσωμεν πρὸς σέ, θέλεις δυσαρεστηθῆ; ἀλλὰ τίς δύναται νὰ κρατηθῇ ἀπὸ τοῦ νὰ ὁμιλήσῃ;3Ἰδού, σὺ ἐνουθέτησας πολλούς· καὶ χεῖρας ἀδυνάτους ἐνίσχυσας.4Οἱ λόγοι σου ὑπεστήριξαν τοὺς κλονιζομένους, καὶ γόνατα κάμπτοντα ἐνεδυνάμωσας.5Τώρα δὲ ἦλθεν ἐπὶ σὲ τοῦτο, καὶ βαρυθυμεῖς· σὲ ἐγγίζει, καὶ ταράττεσαι.6Ὁ φόβος σου δὲν εἶναι τὸ θάρρος σου, καὶ ἡ εὐθύτης τῶν ὁδῶν σου ἡ ἐλπὶς σου;7Ἐνθυμήθητι, παρακαλῶ· τίς ἀθῶος ὤν ἀπωλέσθη; καὶ ποῦ ἐξωλοθρεύθησαν οἱ εὐθεῖς;8Καθὼς ἐγὼ εἶδον, ὅσοι ἠροτρίασαν ἀνομίαν καί ἔσπειραν ἀσέβειαν, θερίζουσιν αὐτάς·9ἐξολοθρεύονται ὑπὸ τοῦ φυσήματος τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀπὸ τῆς πνοῆς τῶν μυκτήρων αὐτοῦ ἀφανίζονται·10ὁ βρυγμὸς τοῦ λέοντος καὶ ἡ φωνή τοῦ ἀγρίου λέοντος καὶ τὸ γαυρίαμα τῶν σκύμνων, ἐσβέσθησαν·11ὁ λέων ἀπόλλυται δι᾿ ἔλλειψιν θηράματος, καὶ οἱ σκύμνοι τῆς λεαίνας διασκορπίζονται.12Καὶ λόγος ἦλθεν ἐπ᾿ ἐμὲ κρυφίως, καὶ τὸ τίον μου ἔλαβέ τι παρ᾿ αὐτοῦ.13Ἐν μέσῳ τῶν στοχασμῶν διὰ τὰ ὀράματα τῆς νυκτός, ὅτε βαθὺς ὕπνος πίπτει ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους,14Φρίκη συνέλαβέ με καὶ τρόμος, καὶ μεγάλως τὰ ὀστᾶ μου συνέσεισε.15Καὶ πνεῦμα διῆλθεν ἀπ᾿ ἔμπροσθέν μου, αἱ τρίχες τοῦ σώματός μου ἀνεσηκώθησαν·16ἐστάθη, ἀλλ᾿ ἐγὼ δὲν διέκρινα τὴν μορφήν αὐτοῦ· σχῆμα ἐφάνη ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν μου· ἤκουσα λεπτὸν φύσημα καὶ φωνήν λέγουσαν,17Ὁ ἄνθρωπος θέλει εἶσθαι δικαιότερος τοῦ Θεοῦ; θέλει εἶσθαι ὁ ἄνθρωπος καθαρώτερος τοῦ Ποιητοῦ αὑτοῦ;18Ἰδού, αὐτὸς δὲν ἐμπιστεύεται εἰς τοὺς δούλους αὑτοῦ, καὶ ἐν τοῖς ἀγγέλοις αὑτοῦ βλέπει ἐλάττωμα·19πόσῳ μᾶλλον εἰς τοὺς κατοικοῦντας οἰκίας πηλίνας, αἵτινες ἔχουσι τὸ θεμέλιον αὑτῶν ἐν τῷ χώματι καὶ ἀφανίζονται ἔμπροσθεν τοῦ σαρακίου;20Ἀπὸ πρωΐ ἕως ἑσπέρας φθείρονται· χωρὶς νὰ νοήσῃ τις, ἀφανίζονται διὰ παντός.21Τὸ μεγαλεῖον αὐτῶν τὸ ἐν αὐτοῖς δὲν παρέρχεται; Ἀποθνήσκουσιν, ἀλλ᾿ οὐχὶ ἐν σοφίᾳ.
Όταν ο Ιησούς συνάντησε έναν άνδρα εκ γενετής τυφλό, οι μαθητές Τον ρώτησαν: «Ραββί, τις ήμαρτεν, ούτος ή οι γονείς αυτού, ώστε να γεννηθεί τυφλός;» (Ιωάννης 9:2). Ο Ιησούς απάντησε ότι ούτε αυτός ούτε οι γονείς του αμάρτησαν. Δεν είναι τόσο απλό. Οι μαθητές καταλάβαιναν την αμαρτία και τη θεία τιμωρία όπως ακριβώς και ο Ελιφάς: ήταν σίγουρος ότι ο Ιώβ έκανε κάτι κακό για να του αξίζει η συμφορά που τον βρήκε.
Ο Ελιφάς παρατηρεί ότι γενικά «όσοι ηροτρίασαν ανομίαν και έσπειραν ασέβειαν, θερίζουσιν αυτάς» (εδ. 8). Έτσι διδάσκει γενικά η σοφία της Παλαιάς Διαθήκης (π.χ. Παροιμίες 11:18, 22:8). Σίγουρα ένας σοφός δάσκαλος, όπως ο Ιώβ, το ήξερε αυτό (Ιώβ 4:3). Το λάθος του Ελιφάς ήταν ότι αντέστρεψε αυτή τη λογική και υπέθεσε ότι κάποιος που έχει βάσανα πάντα τα αξίζει. Δεν ξέρει, όπως ξέρουμε εμείς, ότι ο Θεός έχει ανακηρύξει ήδη τον Ιώβ «άμεμπτο και ευθύ» (Ιώβ 1:8). Ο Ελιφάς ήταν σίγουρος ότι η συμβουλή του προς τον Ιώβ ήταν από τον Κύριο (εδ. 12), επειδή το είδε σε ένα όνειρο. Πώς θα εξέταζες και θα μετέδιδες σε κάποιον λόγια που νομίζεις ότι είναι του Θεού; Τι θα έλεγες σε κάποιον που υποφέρει κακουχίες ή αρρώστια και λέει: «τι έκανα για να το αξίζω αυτό;».
Β΄ Χρονικών 33–34, Ψαλμοί 75–76
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
[WORDPRESS_PDF]
