Είναι δυνατή η πίστη σου σήμερα ή παλεύεις; Κάλεσε τον Θεό να σου μιλήσει.
Ψαλμός 44
1[Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν, διὰ τοὺς υἱοὺς Κορέ· Μασχίλ.] Θεέ, μὲ τὰ ὦτα ἡμῶν ἠκούσαμεν, οἱ πατέρες ἡμῶν διηγήθησαν πρὸς ἡμᾶς τὸ ἔργον, τὸ ὁποῖον ἔπραξας ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν, ἐν ἡμέραις ἀρχαίαις.
2Σὺ διὰ τῆς χειρὸς σου ἐξεδίωξας ἔθνη καὶ ἐφύτευσας αὐτούς· κατέθλιψας λαοὺς καὶ ἀπεδίωξας αὐτούς.
3Διότι δὲν ἐκληρονόμησαν τὴν γῆν διὰ τῆς ῥομφαίας αὐτῶν, καὶ ὁ βραχίων αὐτῶν δὲν ἔσωσεν αὐτούς· ἀλλ᾿ ἡ δεξιὰ σου καὶ ὁ βραχίων σου καὶ τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου· διότι εὐηρεστήθης εἰς αὐτούς.
4Σὺ εἶσαι ὁ βασιλεὺς μου, Θεέ, ὁ διορίζων τὰς σωτηρίας τοῦ Ἰακώβ.
5Διὰ σοῦ θέλομεν καταβάλει τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν· διὰ τοῦ ὀνόματός σου θέλομεν καταπατήσει τοὺς ἐπανισταμένους ἐφ᾿ ἡμᾶς·
6Διότι δὲν θέλω ἐλπίσει ἐπὶ τὸ τόξον οὐδὲ ἡ ῥομφαία μου θέλει μὲ σώσει.
7Διότι σὺ ἔσωσας ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν καὶ κατῄσχυνας τοὺς μισοῦντας ἡμᾶς·
8εἰς τὸν Θεὸν θέλομεν καυχᾶσθαι ὅλην τὴν ἡμέραν, καὶ τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα θέλομεν ὑμνεῖ.
Διάψαλμα.
9Ὅμως ἀπέβαλες καὶ κατῄσχυνας ἡμᾶς, καὶ δὲν ἐξέρχεσαι πλέον μετὰ τῶν στρατευμάτων ἡμῶν.
10Ἔκαμες ἡμᾶς νὰ στρέψωμεν εἰς τὰ ὀπίσω ἔμπροσθεν τοῦ ἐχθροῦ· καὶ οἱ μισοῦντες ἡμᾶς διαρπάζουσι τὰ ἡμέτερα εἰς ἑαυτούς.
11Παρέδωκας ἡμᾶς ὡς πρόβατα εἰς βρῶσιν καὶ εἰς τὰ ἔθνη διεσκόρπισας ἡμᾶς.
12Ἐπώλησας τὸν λαὸν σου ἄνευ τιμῆς, καὶ δὲν ηὔξησας τὸν πλοῦτόν σου ἐκ τῆς πωλήσεως αὐτῶν.
13Κατέστησας ἡμᾶς ὄνειδος εἰς τοὺς γείτονας ἡμῶν, κατάγελων καὶ χλευασμὸν εἰς τοὺς πέριξ ἡμῶν.
14Κατέστησας ἡμᾶς παροιμίαν μεταξὺ τῶν ἐθνῶν, κίνησιν κεφαλῆς μεταξὺ τῶν λαῶν.
15Ὅλην τὴν ἡμέραν ἡ ἐντροπή μου εἶναι ἐνώπιόν μου, καὶ ἡ αἰσχύνη τοῦ προσώπου μου μὲ ἐκάλυψε·
16διὰ τὴν φωνήν τοῦ ὀνειδίζοντος καὶ ὑβρίζοντος· διὰ τὸν ἐχθρὸν καὶ ἐκδικητήν.
17Πάντα ταῦτα ἦλθον ἐφ᾿ ἡμᾶς, ὅμως δὲν σὲ ἐλησμονήσαμεν καὶ δὲν ἠθετήσαμεν τὴν διαθήκην σου·
18Οὐδὲ ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω ἡ καρδία ἡμῶν, οὐδὲ ἐξέκλιναν τὰ βήματα ἡμῶν ἀπὸ τῆς ὁδοῦ σου.
19Ἄν καὶ συνέτριψας ἡμᾶς ἐν τῷ τόπῳ τῶν δρακόντων καὶ περιεκάλυψας ἡμᾶς διὰ τῆς σκιᾶς τοῦ θανάτου.
20Ἐὰν ἐλησμονοῦμεν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ ἐξετείνομεν τὰς χεῖρας ἡμῶν εἰς Θεὸν ἀλλότριον,
21ὁ Θεὸς δὲν ἤθελεν ἐξετάσει τοῦτο; διότι αὐτὸς ἐξεύρει τὰ κρύφια τῆς καρδίας.
22Ὅτι ἕνεκα σοῦ θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν· ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς.
23Ἐξεγέρθητι, διὰ τί καθεύδεις, Κύριε; ἐξεγέρθητι, μή ἀποβάλῃς ἡμᾶς διαπαντός.
24Διὰ τί κρύπτεις τὸ πρόσωπόν σου; λησμονεῖς τὴν ταλαιπωρίαν ἡμῶν καὶ τὴν καταδυνάστευσιν ἡμῶν;
25Διότι ἐταπεινώθη ἕως χώματος ἡ ψυχή ἡμῶν· ἐκολλήθη εἰς τὴν γῆν ἡ κοιλία ἡμῶν.
26Ἀνάστηθι εἰς βοήθειαν ἡμῶν καὶ λύτρωσον ἡμᾶς ἕνεκεν τοῦ ἐλέους σου.
Οι Ψαλμοί 42 και 43 μιλούν για νοσταλγία, για επιθυμία συνάντησης με τον Θεό. Υπό μια έννοια, το ίδιο κάνει και αυτός ο Ψαλμός, αλλά μέσω μιας βαθύτερης αίσθησης σύγχυσης. Κατά κάποιον τρόπο, αντανακλά τα συναισθήματα του Ιερεμία, αν και αυτός έβλεπε την επερχόμενη καταστροφή ως δίκαιη τιμωρία από τον Θεό. Ο συγκεκριμένος Ψαλμός μιλάει για σκέψεις αδικίας. Υπό αυτό το πρίσμα, είναι πιο κοντά στον Ιώβ. Κάποτε ο Θεός ήταν μαζί τους (εδ. 1-8), αλλά όχι πια (εδ. 9-16), παρά την πίστη τους (εδ. 17-18)· αυτό οδήγησε σε σύγχυση (εδ. 19-25) και απελπισμένη προσευχή (εδ. 25).
Οι περισσότεροι χριστιανοί περνούν παρόμοιες στιγμές. Βαλλόμαστε από ανεξήγητα βάσανα και ο Θεός φαίνεται σαν να μην απαντάει καθόλου. Πρώτον, θυμήσου πως όσο δυνατός κι αν είναι ο πόνος, μπορούμε, σαν τον ψαλμωδό, να είμαστε σίγουροι για το τέλειο έλεος του Θεού (εδ. 26). Η αντίστοιχη εβραϊκή λέξη εμπεριέχει την έννοια της διαθήκης και της τέλειας αφοσίωσης του Θεού σε εμάς.
Δεύτερον, δες πώς ο απ. Παύλος χρησιμοποιεί το εδάφιο 22 στο Ρωμαίους 8:36, δίνοντας ξανά έμφαση στην ακατανίκητη αγάπη του Θεού. Κάποιες φορές, τα βάσανα έρχονται απλά από έναν κόσμο σε φθορά. Όπως λέει ο Ντέρεκ Κίντνερ, «… ο πόνος μπορεί να είναι τραυματισμός κι όχι τιμωρία, το τίμημα του να ζούμε σε έναν κόσμο που επαναστατεί ενάντια στον Θεό».
Ρουθ 1–2, Μάρκος 8
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
