«Ο Κύριος είναι πέτρα μου και φρούριό μου και ελευθερωτής μου· Θεός μου, βράχος μου· επ’ αυτόν θα ελπίζω· η ασπίς μου και το κέρας της σωτηρίας μου» (Ψαλμός 18:2).
Ιώβ 39:1-30
1Γνωρίζεις τὸν καιρὸν τοῦ τοκετοῦ τῶν ἀγρίων αἰγῶν τοῦ βράχου; δύνασαι νὰ σημειώσῃς πότε γεννῶσιν αἱ ἔλαφοι;2Δύνασαι νὰ ἀριθμήσῃς τοὺς μῆνας τοὺς ὁποίους πληροῦσιν; ἤ γνωρίζεις τὸν καιρὸν τοῦ τοκετοῦ αὐτῶν;3Αὐταὶ συγκάμπτονται, γεννῶσι τὰ παιδία αὑτῶν, ἐλευθερόνονται ἀπὸ τῶν δίνων αὑτῶν.
4Τὰ τέκνα αὐτῶν ἐνδυναμοῦνται, αὐξάνουσιν ἐν τῇ πεδιάδι· ἐξέρχονται καὶ δὲν ἐπιστρέφουσι πλέον εἰς αὐτάς.5Τίς ἐξαπέστειλεν ἐλεύθερον τὸν ἄγριον ὄνον; ἤ τίς ἔλυσε τοὺς δεσμοὺς αὐτοῦ;6τοῦ ὁποίου οἰκίαν ἔκαμον τὴν ἔρημον, καὶ τὴν ἁλμυρίδα κατοικίαν αὐτοῦ.7Καταγελᾷ τοῦ θορύβου τῆς πόλεως· δὲν ἀκούει τὴν κραυγήν τοῦ ἐργοδιώκτου.
8Κατασκοπεύει τὰ ὄρη διὰ βοσκήν αὑτοῦ, καὶ ὑπάγει ζητῶν κατόπιν παντὸς εἴδους χλόης.9Θέλει εὐχαριστηθῆ ὁ μονόκερως νὰ σὲ δουλεύῃ, ἤ θέλει διανυκτερεύσει ἐν τῇ φάτνῃ σου;10Δύνασαι νὰ δέσῃς τὸν μονόκερων μὲ τὸν δεσμὸν αὐτοῦ πρὸς ἀροτρίασιν; ἤ θέλει ὁμαλίζει τὰς πεδιάδας ὀπίσω σου;11Θέλεις βάλει τὸ θάρρος σου εἰς αὐτόν, διότι ἡ δύναμις αὐτοῦ εἶναι μεγάλη; ἤ θέλεις ἀφήσει τὴν ἐργασίαν σου ἐπ᾿ αὐτὸν;
12Θέλεις ἐμπιστευθῆ εἰς αὐτὸν νὰ σοὶ φέρῃ τὸν σπόρον σου καὶ νὰ συνάξῃ αὐτὸν ἐν τῷ ἁλωνίῳ σου;13Ἔδωκας σὺ τὰς ὡραίας πτέρυγας εἰς τους ταῶνας; ἤ πτέρυγας καὶ πτερὰ εἰς τὴν στρουθοκάμηλον;14ἥτις ἀφίνει τὰ ὰ αὑτῆς εἰς τὴν γῆν καὶ θάλπει αὐτὰ ἐπὶ τοῦ χώματος,15καὶ λησμονεῖ ὅτι ὁ ποῦς ἐνδέχεται νὰ συντρίψῃ αὐτά, ἤ τὸ θηρίον τοῦ ἀγροῦ νὰ καταπατήσῃ αὐτά·16σκληρύνεται κατὰ τῶν τέκνων αὑτῆς, ὡς νὰ μή ἦσαν αὐτῆς· ματαίως ἐκοπίασε, μή φοβουμένη·17διότι ὁ Θεὸς ἐστέρησεν αὐτήν ἀπὸ σοφίας καὶ δὲν ἐμοίρασεν εἰς αὐτήν σύνεσιν·
18ὁσάκις σηκόνεται ὄρθιος, καταγελᾷ τοῦ ἵππου καὶ τοῦ ἀναβάτου αὐτοῦ.19Σὺ ἔδωκας δύναμιν εἰς τὸν ἵππον; περιενέδυσας τὸν τράχηλον αὐτοῦ μὲ βροντήν;20σὺ κάμνεις αὐτὸν νὰ πηδᾷ ὡς ἀκρίς; τὸ γαυρίαμα τῶν μυκτήρων αὐτοῦ εἶναι τρομερόν·21ἀνασκάπτει ἐν τῇ κοιλάδι καὶ ἀγάλλεται εἰς τὴν δύναμιν αὑτοῦ· ἐξέρχεται εἰς ἀπάντησιν τῶν ὅπλων·22καταγελᾷ τοῦ φόβου καὶ δὲν τρομάζει· οὐδὲ στρέφει ἀπὸ προσώπου ῥομφαίας·23ἡ φαρέτρα κροταλίζει κατ᾿ αὐτοῦ, ἡ ἐξαστράπτουσα λόγχη καὶ τὸ δόρυ.24Καταπίνει τὴν γῆν ἐν ἀγριότητι καὶ μανίᾳ· καὶ δὲν πιστεύει ὅτι ἠχεῖ σάλπιγξ·
25ἅμα δὲ τῇ φωνῇ τῆς σάλπιγγος, λέγει, Ἄ, ἄ! καὶ μακρόθεν ὀσφραίνεται τὴν μάχην, τὴν κραυγήν τῶν στρατηγῶν καὶ τὸν ἀλαλαγμόν.26Διὰ τῆς σοφίας σου πετᾷ ὁ ἱέραξ καὶ ἁπλόνει τὰς πτέρυγας αὑτοῦ πρὸς νότον;27Εἰς τὴν προσταγήν σου ἀνυψοῦται ὁ ἀετὸς καὶ κάμνει τὴν φωλεὰν αὑτοῦ ἐν τοῖς ὑψηλοῖς;28Κατοικεῖ ἐπὶ βράχου καὶ διατρίβει, ἐπὶ ἀποτόμου βράχου καὶ ἐπὶ ἀβάτων τόπων·29ἐκεῖθεν ἀναζητεῖ τροφήν· οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ σκοπεύουσι μακρόθεν·30καὶ οἱ νεοσσοὶ αὐτοῦ αἷμα πίνουσι· καὶ ὅπου πτώματα, ἐκεῖ καὶ αὐτός.
Ο Θεός συνεχίζει τώρα με παραδείγματα από το ζωικό βασίλειο. Εσύ μπορείς; Έχεις; Είσαι; Έκανες; Οι ερωτήσεις Του προς τον Ιώβ είναι απανωτές και φαντάζεται κανείς τον Ιώβ να παραπατάει προσπαθώντας να ξαναβρεί την ψυχραιμία του και την ισορροπία του.
Γιατί πιέζει τόσο πολύ ο Θεός τον Ιώβ; Είναι μήπως επειδή νιώθει ότι έχει ακόμα κάτι να αποδείξει; Όχι στον Ιώβ, αλλά στον σατανά, ο οποίος «λάμπει διά της απουσίας του» ήδη από το κεφάλαιο 2; Ο σατανάς, ο κατήγορος, ο σφετεριστής του ουράνιου θρόνου, θα έφερνε τη δικαιολογία ότι ο Θεός ήταν πολύ μαλακός και υποστηρικτικός προς τον Ιώβ και επομένως η πρόκληση δεν προχώρησε δίκαια και τίμια. Αλλά με τον τρόπο που ο Θεός επιβάλλεται τώρα στον Ιώβ, κανείς δεν θα μπορούσε να Τον κατηγορήσει για κάτι τέτοιο.
Από τη μια πλευρά, ο Ιώβ δέχεται επίθεση από παντού και, στην αδυναμία του, ίσως να καταραστεί τον Θεό για όσα έχει πάθει. Από την άλλη πλευρά, το καλό είναι πως ο Θεός γνωρίζει τον Ιώβ και ξέρει ότι η καρδιά του είναι στραμμένη σε Αυτόν. Πώς θα σταθεί τώρα ο Ιώβ;
Δευτερονόμιο 15–16, Ψαλμός 34
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
