Σκέψου κάποια στιγμή που κινδύνευες και κάποιος σε έσωσε. Πώς ένιωσες;
Ψαλμός 17
1[Προσευχή τοῦ Δαβίδ.] Ἄκουσον, Κύριε, τὸ δίκαιον· πρόσεξον εἰς τὴν δέησίν μου· ἀκροάσθητι τὴν προσευχήν μου, τὴν γινομένην οὐχὶ μὲ χείλη δόλια.
2Ἄς ἐξέλθῃ ἡ κρίσις μου παρὰ τοῦ προσώπου σου· οἱ ὀφθαλμοὶ σου ἄς ἴδωσι τὴν εὐθύτητα.
3Ἠρεύνησας τὴν καρδίαν μου· ἐπεσκέφθης αὐτήν ἐν καιρῷ νυκτός· ἐδοκίμασάς με καὶ δὲν ηὗρες οὐδὲν ἐν ἐμοί· ὁ στοχασμὸς μου δὲν εἶναι διάφορος τῶν λόγων μου.
4Ὡς πρὸς τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων, ἐγὼ διὰ τῶν λόγων τῶν χειλέων σου ἐφυλάχθην ἀπὸ τῶν ὁδῶν τῶν παρανόμων.
5Στήριξον τὰ διαβήματά μου ἐν ταῖς ὁδοῖς σου, διὰ νὰ μή σαλευθῶσιν οἱ πόδες μου.
6Ἐγὼ σὲ ἐπεκαλέσθην, Θεέ, διότι θέλεις μοῦ εἰσακούσει· Κλῖνον εἰς ἐμὲ τὸ τίον σου, ἄκουσον τοὺς λόγους μου.
7Θαυμάστωσον τὰ ἐλέη σου, σὺ ὁ σώζων τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ σὲ ἐκ τῶν ἐπανισταμένων κατὰ τῆς δεξιᾶς σου.
8Φύλαξόν με ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ· κρύψον με ὑπὸ τὴν σκιὰν τῶν πτερύγων σου
9ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τῶν ἀσεβῶν τῶν ταλαιπωρούντων με· οἱ ἐχθροὶ τῆς ψυχῆς μου μὲ περιεκύκλωσαν.
10Ὑπερεπάχυναν· τὸ στόμα αὐτῶν λαλεῖ ὑπερήφανα.
11Τώρα περιεκύκλωσαν τὰ διαβήματα ἡμῶν· προσήλωσαν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτῶν διὰ νὰ κρημνίσωσιν ἡμᾶς κατὰ γῆς·
12Ὡς λέων ἐπιθυμῶν νὰ κατασπαράξῃ· καὶ ὡς σκύμνος, καθήμενος ἐν ἀποκρύφοις.
13Ἀνάστηθι, Κύριε· πρόφθασον αὐτόν, ὑποσκέλισον αὐτόν· ἐλευθέρωσον τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τοῦ ἀσεβοῦς, ὅστις εἶναι ἡ ῥομφαία σου·
14Ἀπὸ ἀνθρώπων, Κύριε, τῆς χειρὸς σου· ἀπὸ ἀνθρώπων τοῦ κόσμου, οἵτινες λαμβάνουσι τὴν μερίδα αὑτῶν ἐν ταύτῃ τῇ ζωῇ, καὶ τῶν ὁποίων τὴν κοιλίαν γεμίζεις ἀπὸ τῶν θησαυρῶν σου· ἐχόρτασαν τοὺς υἱούς, καὶ ἀφίνουσι τὰ ὑπόλοιπα αὑτῶν εἰς τοὺς ἐγγόνους αὑτῶν.
15Ἐγὼ δὲ ἐν δικαιοσύνῃ θέλω ἰδεῖ τὸ πρόσωπόν σου· θέλω χορτασθῆ ἀπὸ τῆς θεωρίας σου, ὅταν ἐξεγερθῶ.
Ο Ψαλμός 17 είναι η προσευχή του Δαβίδ που ζητά από τον Θεό να τον σώσει από τους εχθρούς του. Δείχνει στον Θεό την αθωότητά του (εδ. 1-5) και κραυγάζει για βοήθεια (εδ. 6-8). Στο εδ. 8 χρησιμοποιεί δύο όμορφες εικόνες: ένα παιδί που είναι η κόρη οφθαλμού της μητέρας του και ένα πτηνό που προστατεύει τους νεοσσούς κάτω από τις φτερούγες του. Πώς σε βοηθούν αυτές οι εικόνες να εμπιστευτείς την προστασία του Θεού;
Μετά ο Δαβίδ περιγράφει τους εχθρούς του (εδ. 9-12): τον έχουν περικυκλώσει (εδ. 9), έχουν σκληρύνει την καρδιά τους απέναντι στον Θεό (εδ. 10), τον κυνηγούν ασταμάτητα (εδ. 11), του επιτίθενται άγρια (εδ. 12). Μπες στη θέση του Δαβίδ και φαντάσου πώς ένιωθε. Τα εδ. 13-14 είναι μια κραυγή για εκδίκηση απέναντί τους. Ίσως φαίνεται ότι ο Δαβίδ το παρατραβάει. Όμως, ίσως κι εμείς, όταν νιώθουμε πληγωμένοι ή παγιδευμένοι, κάνουμε τέτοιες σκέψεις φοβερές και εκδικητικές. Ο Δαβίδ προσεύχεται με ποιητικό τρόπο οι εχθροί του να γευτούν όσο ζουν τους καρπούς μιας ζωής χωρίς Θεό.
Τέλος, ο Δαβίδ επιβεβαιώνει την ελπίδα σωτηρίας μέσα από την συνάντησή του με τον Θεό (εδ. 15). Είναι υπόσχεση ότι ο Θεός θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει όλες του τις δυσκολίες.
Ιερεμίας 23–24, Ιωάννης 9
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
