«Ιησού, αμύθητε θησαυρέ, πηγή κάθε αγνής χαράς, πιστέ μου φίλε» (Τζ. Φρανκ). Πες στον Ιησού πόσο πολύτιμος είναι για σένα.
Έξοδος 37:1-29
1Καὶ ἔκαμεν ὁ Βεσελεήλ τὴν κιβωτὸν ἐκ ξύλου σιττίμ· δύο πηχῶν καὶ ἡμισείας τὸ μῆκος αὐτῆς καὶ μιᾶς πήχης καὶ ἡμισείας τὸ πλάτος αὐτῆς καὶ μιᾶς πήχης καὶ ἡμισείας τὸ ὕψος αὐτῆς·2καὶ περιεκάλυψεν αὐτήν μὲ καθαρὸν χρυσίον ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν καὶ ἔκαμεν εἰς αὐτήν στεφάνην χρυσήν κύκλῳ.3Καὶ ἔχυσε δι᾿ αὐτήν τέσσαρας κρίκους χρυσοῦς διὰ τὰς τέσσαρας γωνίας αὐτῆς· δύο μὲν κρίκους εἰς τὸ ἕν πλάγιον αὐτῆς δύο δὲ κρίκους εἰς τὸ ἄλλο πλάγιον αὐτῆς.4Καὶ ἔκαμε μοχλοὺς ἐκ ξύλου σιττὶμ καὶ περιεκάλυψεν αὐτοὺς μὲ χρυσίον·5καὶ εἰσήγαγε τοὺς μοχλοὺς εἰς τοὺς κρίκους κατὰ τὰ πλάγια τῆς κιβωτοῦ, διὰ νὰ βαστάζωσι τὴν κιβωτόν.
6Καὶ ἔκαμε τὸ ἱλαστήριον ἐκ χρυσίου καθαροῦ· δύο πηχῶν καὶ ἡμισείας τὸ μῆκος αὐτοῦ καὶ μιᾶς πήχης καὶ ἡμισείας τὸ πλάτος αὐτοῦ.7Καὶ ἔκαμε δύο χερουβεὶμ ἐκ χρυσίου· σφυρήλατα ἔκαμεν αὐτά, ἐπὶ τῶν δύο ἄκρων τοῦ ἱλαστηρίου·8ἕν χεροὺβ ἐπὶ τοῦ ἑνὸς ἄκρου, καὶ ἕν χεροὺβ ἐπὶ τοῦ ἄλλου ἄκρου· ἐπὶ τοῦ ἱλαστηρίου ἔκαμε τὰ χερουβεὶμ ἐπὶ τῶν δύο ἄκρων αὐτοῦ·9καὶ τὰ χερουβεὶμ ἐξέτεινον τὰς πτέρυγας ἄνωθεν, ἐπικαλύπτοντα μὲ τὰς πτέρυγας αὐτῶν τὸ ἱλαστήριον καὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ἔβλεπον τὸ ἕν πρὸς τὸ ἄλλο· πρὸς τὸ ἱλαστήριον ἦσαν τὰ πρόσωπα τῶν χερουβείμ.
10Καὶ ἔκαμε τὴν τράπεζαν ἐκ ξύλου σιττίμ· δύο πηχῶν τὸ μῆκος αὐτῆς καὶ μιᾶς πήχης τὸ πλάτος αὐτῆς, τὸ δὲ ὕψος αὐτῆς μιᾶς πήχης καὶ ἡμισείας·11καὶ περιεκάλυψεν αὐτήν μὲ χρυσίον καθαρόν, καὶ ἔκαμεν εἰς αὐτήν στεφάνην χρυσήν κύκλῳ.12Ἔκαμεν ἔτι εἰς αὐτήν χεῖλος κύκλῳ, μιᾶς παλάμης τὸ πλάτος· καὶ ἐπὶ τὸ χεῖλος αὐτῆς κύκλῳ ἔκαμε στεφάνην χρυσήν.13Καὶ ἔχυσε δι᾿ αὐτήν τέσσαρας κρίκους χρυσοῦς, καὶ ἔβαλε τοὺς κρίκους ἐπὶ τὰς τέσσαρας γωνίας, τὰς ἐπὶ τῶν τεσσάρων ποδῶν αὐτῆς·14ὑπὸ τὸ χεῖλος ἦσαν οἱ κρίκοι, θῆκαι τῶν μοχλῶν, διὰ νὰ βαστάζωσι τὴν τράπεζαν.15καὶ ἔκαμε τοὺς μοχλοὺς ἐκ ξύλου σιττίμ, καὶ περιεκάλυψεν αὐτοὺς μὲ χρυσίον, διὰ νὰ βαστάζωσι τὴν τράπεζαν.
16καὶ ἔκαμε τὰ σκεύη τὰ ἐπὶ τῆς τραπέζης, τοὺς δίσκους αὐτῆς καὶ τοὺς θυμιαματοδόχους αὐτῆς καὶ τὰς λεκάνας αὐτῆς καὶ τὰ σπονδεῖα, διὰ νὰ γίνωνται δι᾿ αὐτῶν αἱ σπονδαί, ἐκ χρυσίου καθαροῦ.
17καὶ ἔκαμε τὴν λυχνίαν ἐκ χρυσίου καθαροῦ· σφυρήλατον ἔκαμε τὴν λυχνίαν· ὁ κορμὸς αὐτῆς καὶ οἱ κλάδοι αὐτῆς, αἱ λεκάναι αὐτῆς, οἱ κόμβοι αὐτῆς καὶ τὰ ἄνθη αὐτῆς ἦσαν ἕν σῶμα μετ᾿ αὐτῆς.18καὶ ἕξ κλάδοι ἐξήρχοντο ἐκ τῶν πλαγίων αὐτῆς· τρεῖς κλάδοι τῆς λυχνίας ἐκ τοῦ ἑνὸς πλαγίου αὐτῆς καὶ τρεῖς κλάδοι τῆς λυχνίας ἐκ τοῦ ἄλλου πλαγίου αὐτῆς·19τρεῖς λεκάναι ἀμυγδαλοειδεῖς εἰς τὸν ἕνα κλάδον, εἷς κόμβος καὶ ἕν ἄνθος· καὶ τρεῖς λεκάναι ἀμυγδαλοειδεῖς εἰς τὸν ἄλλον κλάδον, εἷς κόμβος καὶ ἕν ἄνθος· οὕτως ἔκαμεν εἰς τοὺς ἕξ κλάδους τοὺς ἐξερχομένους ἐκ τῆς λυχνίας.20Καὶ εἰς τὴν λυχνίαν ἦσαν τέσσαρες λεκάναι ἀμυγδαλοειδεῖς, οἱ κόμβοι αὐτῶν καὶ τὰ ἄνθη αὐτῶν.21Καὶ εἷς κόμβος ὑπὸ τοὺς δύο κλάδους ἐξ αὐτῆς καὶ εἷς κόμβος ὑπὸ τοὺς δύο κλάδους ἐξ αὐτῆς καὶ εἷς κόμβος ὑπὸ τοὺς δύο κλάδους ἐξ αὐτῆς, εἷς τοὺς ἕξ κλάδους τοὺς ἐξερχομένους ἐξ αὐτῆς.22Οἱ κόμβοι αὐτῶν καὶ οἱ κλάδοι αὐτῶν ἦσαν ἕν σῶμα μετ᾿ αὐτῆς· τὸ ὅλον αὐτῆς ἕν σφυρήλατον ἐκ χρυσίου καθαροῦ.
23Καὶ ἔκαμε τοὺς ἑπτὰ λύχνους αὐτῆς, καὶ τὰ λυχνοψάλιδα αὐτῆς καὶ τὰ ὑποθέματα αὐτῆς ἐκ χρυσίου καθαροῦ.24Ἐξ ἑνὸς ταλάντου χρυσίου καθαροῦ ἔκαμεν αὐτήν καὶ πάντα τὰ σκεύη αὐτῆς.
25Καὶ ἔκαμε τὸ θυσιαστήριον τοῦ θυμιάματος ἐκ ξύλου σιττίμ· τὸ μῆκος αὐτοῦ μιᾶς πήχης καὶ τὸ πλάτος αὐτοῦ μιᾶς πήχης, τετράγωνον· καὶ δύο πηχῶν τὸ ὕψος αὐτοῦ· τὰ κέρατα αὐτοῦ ἦσαν ἐκ τοῦ αὐτοῦ.26Καὶ περιεκάλυψεν αὐτὸ μὲ χρυσίον καθαρόν, τὴν κορυφήν αὐτοῦ καὶ τὰ πλάγια αὐτοῦ κύκλῳ καὶ τὰ κέρατα αὐτοῦ· καὶ ἔκαμεν εἰς αὐτὸ στεφάνην χρυσήν κύκλῳ.27Καὶ δύο κρίκους χρυσοῦς ἔκαμε δι᾿ αὐτὸ ὑπὸ τὴν στεφάνην αὐτοῦ πλησίον τῶν δύο γωνιῶν αὐτοῦ ἐπὶ τὰ δύο πλάγια αὐτοῦ, διὰ νὰ ἦναι θῆκαι τῶν μοχλῶν, ὥστε νὰ βαστάζωσιν αὐτὸ δι᾿ αὐτῶν.28Καὶ ἔκαμε τοὺς μοχλοὺς ἐκ ξύλου σιττὶμ καὶ περιεκάλυψεν αὐτοὺς μὲ χρυσίον.
29Καὶ ἔκαμε τὸ ἅγιον χριστήριον ἔλαιον καὶ τὸ καθαρὸν εὐῶδες θυμίαμα κατὰ τὴν τέχνην τοῦ μυρεψοῦ.
Συνηθίζουμε να τιμούμε και να προστατεύουμε ό,τι θεωρούμε πολύτιμο. Μπορεί να είναι τα λόγια κάποιου, αναμνήσεις ή αντικείμενα. Ο Βεσελεήλ κάλυψε την κιβωτό «με καθαρόν χρυσίον έσωθεν και έξωθεν» (εδ. 1-2), και «έκαμε το ιλαστήριον εκ χρυσίου καθαρού» (εδ. 6), πλαισιωμένο από δύο χερουβίμ (εδ. 7-9), που συμβόλιζαν τον θρόνο του Θεού. Στην κιβωτό θα φυλασσόταν οι πλάκες του νόμου της διαθήκης (Έξοδος 25:16). Αυτή η ιερή διαθήκη-συνθήκη είναι σαν ένα πιστοποιητικό γέννησης, που ορίζει ποιος είναι ο Ισραήλ και σε ποιον ανήκει. Επίσης, είναι ένα καταστατικό: οι άγιοι νόμοι ενός άγιου Θεού προς έναν άγιο λαό.
Ο χρυσός συμβολίζει κάτι αγνό, αψεγάδιαστο και πολύτιμο. Ο χαλκός χρησιμοποιήθηκε στην αυλή, στον βωμό των θυσιών προσφοράς και στη λεκάνη (38:1-20). Αλλά ό,τι έλαμπε μέσα στη σκηνή του μαρτυρίου – η κιβωτός (37:1-9), η τράπεζα (37:10-16), η λυχνία (37:17-24), το θυσιαστήριο του θυμιάματος (37:25-28) – ήταν αληθινός χρυσός!
Α΄ Χρονικών 7–10, Ψαλμός 68
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
