Αλληλούια! Αληθώς ανέστη ο Χριστός! Δώσε λίγο χρόνο και ευχαρίστησε τον Θεό που ο Υιός Του αναστήθηκε και νίκησε τον θάνατο.
Α' Κορινθίους 15:20-34
20Ἀλλὰ τώρα ὁ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, ἔγεινεν ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων.21Διότι ἐπειδή ὁ θάνατος ἦλθε δι᾿ ἀνθρώπου, οὕτω καὶ δι᾿ ἀνθρώπου ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν.22Ἐπειδή καθὼς πάντες ἀποθνήσκουσιν ἐν τῷ Ἀδάμ, οὕτω καὶ πάντες θέλουσι ζωοποιηθῆ ἐν τῷ Χριστῷ.23Ἕκαστος ὅμως κατὰ τὴν ἰδίαν αὑτοῦ τάξιν ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ἀπαρχή, ἔπειτα ὅσοι εἶναι τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ24Ὕστερον θέλει εἶσθαι τὸ τέλος, ὅταν παραδώσῃ τὴν βασιλείαν εἰς τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα, ὅταν καταργήσῃ πᾶσαν ἀρχήν καὶ πᾶσαν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν.25Διότι πρέπει νὰ βασιλεύῃ ἑωσοῦ θέσῃ πάντας τοὺς ἐχθροὺς ὑπὸ τοὺς πόδας αὑτοῦ.26Ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος27διότι πάντα ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ. Ὅταν δὲ εἴπῃ ὅτι πάντα εἶναι ὑποτεταγμένα, φανερὸν ὅτι ἐξαιρεῖται ὁ ὑποτάξας εἰς αὐτὸν τὰ πάντα.28Ὅταν δὲ ὑποταχθῶσιν εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, τότε καὶ αὐτὸς ὁ Υἱὸς θέλει ὑποταχθῆ εἰς τὸν ὑποτάξαντα εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, διὰ νὰ ἦναι ὁ Θεὸς τὰ πάντα ἐν πᾶσιν.
29Ἐπειδή τί θέλουσι κάμει οἱ βαπτιζόμενοι ὑπὲρ τῶν νεκρῶν, ἐὰν τῳόντι οἱ νεκροὶ δὲν ἀνασταίνωνται, διὰ τί καὶ βαπτίζονται ὑπὲρ τῶν νεκρῶν; 30διὰ τί καὶ ἡμεῖς κινδυνεύομεν πᾶσαν ὥραν;31Καθ᾿ ἡμέραν ἀποθνήσκω, μὰ τὴν εἰς ἐσᾶς καύχησίν μου, τὴν ὁποίαν ἔχω ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.32Ἐὰν κατὰ ἄνθρωπον ἐπολέμησα μὲ θηρία ἐν Ἐφέσῳ, τί τὸ ὄφελος εἰς ἐμέ; ἄν οἱ νεκροὶ δὲν ἀνασταίνωνται, ἄς φάγωμεν καὶ ἄς πίωμεν, διότι αὔριον ἀποθνήσκομεν.
33Μή πλανᾶσθε Φθείρουσι τὰ καλὰ ἤθη αἱ κακαὶ συναναστροφαί. 34Συνέλθετε εἰς ἑαυτοὺς κατὰ τὸ δίκαιον καὶ μή ἁμαρτάνετε διότι τινὲς ἔχουσιν ἀγνωσίαν Θεοῦ πρὸς ἐντροπήν σας λέγω τοῦτο.
Χτες φτάσαμε σε ένα θλιβερό συμπέρασμα (εδ. 19). Σήμερα έχουμε διαφορετικά στοιχεία (εδάφιο 22). Ο Αδάμ αντιπροσωπεύει την αρχή του ανθρώπινου γένους που επέλεξε να προχωρήσει στον δικό του δρόμο και να διασπάσει τη σχέση του με τον Θεό (Γένεση 1–3). Αλλά ο Χριστός (εδ. 20) ξανάφερε την ανθρωπότητα πίσω στη σχέση της με τον Θεό. Τα εδάφια 20-28 είναι γεμάτα ζωή και ελπίδα. Ξαναδιάβασέ τα αργά και πρόσεξε τα καλά που λέει ο Παύλος ότι θα συμβούν χάρη στην ανάσταση του Ιησού.
Αν όλα αυτά είναι αλήθεια, τότε δεν έχει νόημα να λέμε ότι δεν υπάρχει ανάσταση (εδ. 29-32). Εκείνη την εποχή, κάποιοι άνθρωποι βαφτίζονταν εκ μέρους ενός αγαπημένου τους προσώπου που είχε πεθάνει. Μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε αυτό ούτε το δεχόμαστε, αλλά, σε κάθε περίπτωση, χωρίς την ανάσταση δεν θα είχε κανένα νόημα. Ο Παύλος ήταν πρόθυμος να διακινδυνέψει τη ζωή του για αυτούς, χάρη στην ελπίδα της ανάστασης εν Χριστώ. Τι νόημα θα είχε αν δεν υπήρχε καμία ελπίδα; Υπάρχει άλλος ένας κίνδυνος όταν δεν πιστεύουμε στην ανάσταση: Κάποιοι έλεγαν ότι, αν ο θάνατος είναι το τέλος, τότε μπορείς να κάνεις ό,τι θες σ’ αυτή τη ζωή (εδ. 32β). Ο Παύλος λέει: «Προσέχετε τις κακές συντροφιές» (εδ. 33). Μην παρασύρεστε μακριά από τον δρόμο του Χριστού εξαιτίας αυτών που ζουν σαν να μην υπάρχει τίποτα μετά τον θάνατο.
Ιερεμίας 32–33, Ιωάννης 12
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
[WORDPRESS_PDF]
