1Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Ὕπαγε πρὸς τὸν Φαραὼ καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτόν, Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῶν Ἑβραίων. Ἐξαπόστειλον τὸν λαὸν μου, διὰ νὰ μὲ λατρεύσῃ·2διότι, ἐὰν δὲν θέλῃς νὰ ἐξαποστείλῃς καὶ ἐὰν ἔτι κρατῇς αὐτούς,3ἰδού, ἡ χεὶρ τοῦ Κυρίου θέλει εἶσθαι ἐπὶ τὰ κτήνη σου τὰ ἐν τῷ ἀγρῷ, ἐπὶ τοὺς ἵππους, ἐπὶ τοὺς ὄνους, ἐπὶ τὰς καμήλους, ἐπὶ τοὺς βόας, καὶ ἐπὶ τὰ πρόβατα· θανατικὸν βαρὺ σφόδρα·4καὶ θέλει κάμει ὁ Κύριος διάκρισιν μεταξὺ τῶν κτηνῶν τοῦ Ἰσραήλ καὶ τῶν κτηνῶν τῶν Αἰγυπτίων· καὶ ἐκ πάντων τῶν ἀνηκόντων εἰς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ δὲν θέλει ἀποθάνει οὐδὲ ἕν.5Καὶ διώρισεν ὁ Κύριος καιρόν, λέγων, Αὔριον θέλει κάμει ὁ Κύριος τὸ πρᾶγμα τοῦτο ἐν τῇ γῇ.
6Καὶ ἔκαμεν ὁ Κύριος τὸ πρᾶγμα τοῦτο τὴν ἐπαύριον, καὶ ἀπέθανον πάντα τὰ κτήνη τῶν Αἰγυπτίων· ἐκ δὲ τῶν κτηνῶν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ δὲν ἀπέθανεν οὐδὲ ἕν.7Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Φαραὼ νὰ ἴδωσι, καὶ ἰδού, ἐκ τῶν κτηνῶν τοῦ Ἰσραήλ δὲν ἀπέθανεν οὐδὲ ἕν· καὶ ἐσκληρύνθη ἡ καρδία τοῦ Φαραὼ καὶ δὲν ἐξαπέστειλε τὸν λαόν.
8Τότε εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν καὶ πρὸς τὸν Ἀαρών, Γεμίσατε τὰς χεῖράς σας ἀπὸ στάκτην καμίνου καὶ ἄς σκορπίσῃ αὐτήν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν οὐρανὸν ἔμπροσθεν τοῦ Φαραώ·9καὶ θέλει γείνει λεπτὸς κονιορτὸς ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν τῆς Αἰγύπτου· καὶ θέλει γείνει ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐπὶ τὰ κτήνη καῦσις ἀναδιδοῦσα ἑλκώδη ἐξανθήματα καθ᾿ ὅλην τὴν γῆν τῆς Αἰγύπτου.
10Ἔλαβον λοιπὸν τὴν στάκτην τῆς καμίνου καὶ ἐστάθησαν ἐνώπιον τοῦ Φαραώ· καὶ ἐσκόρπισεν αὐτήν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν οὐρανόν, καὶ ἔγεινε καῦσις ἀναδιδοῦσα ἑλκώδη ἐξανθήματα ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐπὶ τὰ κτήνη·11καὶ δὲν ἠδύναντο οἱ μάγοι νὰ σταθῶσιν ἔμπροσθεν τοῦ Μωϋσέως ἐξ αἰτίας τῆς καύσεως· διότι ἡ καῦσις ἦτο ἐπὶ τοὺς μάγους καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς Αἰγυπτίους.12Ἐσκλήρυνε δὲ Κύριος τὴν καρδίαν τοῦ Φαραώ, καὶ δὲν εἰσήκουσεν εἰς αὐτούς, καθὼς ἐλάλησε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν.
13Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Σηκώθητι ἐνωρὶς τὸ πρωΐ καὶ παραστάθητι ἔμπροσθεν τοῦ Φαραὼ καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτόν, οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῶν Ἑβραίων· Ἐξαπόστειλον τὸν λαὸν μου, διὰ νὰ μὲ λατρεύσῃ·14διότι ταύτην τὴν φορὰν ἐγὼ ἐξαποστέλλω πάσας μου τὰς πληγὰς ἐπὶ τὴν καρδίαν σου καὶ ἐπὶ τοὺς θεράποντάς σου καὶ ἐπὶ τὸν λαὸν σου· διὰ νὰ γνωρίσῃς ὅτι δὲν εἶναι οὐδεὶς ὅμοιός μου ἐν πάσῃ τῇ γῇ·15ἐπειδή τώρα θέλω ἐκτείνει τὴν χεῖρά μου καὶ θέλω πατάξει σὲ καὶ τὸν λαὸν σου μὲ θανατικόν, καὶ θέλεις ἀπολεσθῆ ἀπὸ τῆς γῆς·16καὶ διὰ τοῦτο βεβαίως σὲ διετήρησα, διὰ νὰ δείξω ἐν σοὶ τὴν δύναμίν μου καὶ νὰ κηρυχθῇ τὸ ὄνομά μου ἐν πάσῃ τῇ γῇ· 17ἔτι ἐπεγείρεσαι κατὰ τοῦ λαοῦ μου, διὰ νὰ μή ἐξαποστείλῃς αὐτὸν;18ἰδού, αὔριον περὶ τὴν ὥραν ταύτην θέλω βρέξει χάλαζαν βαρεῖαν σφόδρα, ὁποῖα δὲν ἔγεινε ποτὲ ἐν τῇ Αἰγύπτῳ ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἐθεμελιώθη μέχρι τοῦ νῦν·19τώρα λοιπὸν ἀπόστειλον νὰ συνάξῃς τὰ κτήνη σου καὶ πάντα ὅσα ἔχεις ἐν τοῖς ἀγροῖς· διότι πᾶς ἄνθρωπος καὶ ζῷον, τὸ ὁποῖον εὑρεθῆ ἐν τοῖς ἀγροῖς καὶ δὲν φερθῆ εἰς οἰκίαν, καὶ ἡ χάλαζα καταβῆ ἐπ᾿ αὐτά, θέλουσιν ἀποθάνει.
20Ὅστις ἐκ τῶν θεραπόντων τοῦ Φαραὼ ἐφοβήθη τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, συνήγαγε ταχέως εἰς τὰς οἰκίας τοὺς δούλους αὑτοῦ καὶ τὰ κτήνη αὑτοῦ·21ὅστις ὅμως δὲν ἐπρόσεξεν εἰς τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, ἀφῆκε τοὺς δούλους αὑτοῦ καὶ τὰ κτήνη αὑτοῦ ἐν τοῖς ἀγροῖς.
22Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου πρὸς τὸν οὐρανόν, καὶ θέλει γείνει χάλαζα ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν τῆς Αἰγύπτου, ἐπὶ ἀνθρώπους καὶ ἐπὶ κτήνη καὶ ἐπὶ πάντα χόρτον τοῦ ἀγροῦ ἐν τῇ γῇ τῆς Αἰγύπτου.23Καὶ ἐξέτεινεν ὁ Μωϋσῆς τὴν ῥάβδον αὑτοῦ πρὸς τὸν οὐρανόν, καὶ ὁ Κύριος ἔπεμψε βροντὰς καὶ χάλαζαν καὶ διέτρεχε τὸ πῦρ ἐπὶ τὴν γῆν· καὶ ὁ Κύριος ἔβρεξε χάλαζαν ἐπὶ τὴν γῆν τῆς Αἰγύπτου·24ὥστε ἦτο χάλαζα καὶ πῦρ φλογίζον ἐν τῇ χαλάζῃ, χάλαζα βαρεῖα, ὁποία δὲν ἔγεινε ποτὲ ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν τῆς Αἰγύπτου, ἀφοῦ κατεστάθη ἔθνος.25Καὶ ἐπάταξεν ἡ χάλαζα ἐν πάσῃ τῇ γῇ τῆς Αἰγύπτου πᾶν τὸ ἐν τοῖς ἀγροῖς, ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους· καὶ πάντα τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ ἐπάταξεν ἡ χάλαζα καὶ πάντα τὰ δένδρα τοῦ ἀγροῦ συνέτριψε.26Μόνον ἐν τῇ γῇ Γεσέν, ὅπου ἦσαν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ, δὲν ἔγεινε χάλαζα.