1[Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν, ἐπὶ Ἀγέλεθ Σάχαρ. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Θεὲ μου, Θεὲ μου, διὰ τί μὲ ἐγκατέλιπες; διὰ τί ἵστασαι μακρὰν ἀπὸ τῆς σωτηρίας μου καὶ ἀπὸ τῶν λόγων τῶν στεναγμῶν μου;
2Θεὲ μου, κράζω τὴν ἡμέραν, καὶ δὲν ἀποκρίνεσαι· καὶ τὴν νύκτα, καὶ δὲν σιωπῶ.
3Σὺ δὲ ὁ Ἃγιος κατοικεῖς μεταξὺ τῶν ἐπαίνων τοῦ Ἰσραήλ.
4Ἐπὶ σὲ ἤλπισαν οἱ πατέρες ἡμῶν· ἤλπισαν, καὶ ἤλευθέρωσας αὐτούς.
5Πρὸς σὲ ἔκραξαν καὶ ἐσώθησαν· ἐπὶ σὲ ἤλπισαν καὶ δὲν κατῃσχύνθησαν.
6Ἐγὼ δὲ εἶμαι σκώληξ καὶ οὐχὶ ἄνθρωπος· ὄνειδος ἀνθρώπων καὶ ἐξουθένημα τοῦ λαοῦ.
7Μὲ ἐμυκτήρισαν πάντες οἱ βλέποντές με· ἀνοίγουσι τὰ χείλη, κινοῦσι τὴν κεφαλήν, λέγοντες,
8Ἤλπισεν ἐπὶ τὸν Κύριον· ἄς ἐλευθερώσῃ αὐτόν· ἄς σώσῃ αὐτόν, ἐπειδή θέλει αὐτόν.
9Ἀλλὰ σὺ εἶσαι ὁ ἐκσπάσας με ἐκ τῆς κοιλίας· ἡ ἐλπὶς μου ἀπὸ τῶν μαστῶν τῆς μητρὸς μου.
10Ἐπὶ σὲ ἐρρίφθην ἐκ μήτρας· ἐκ κοιλίας τῆς μητρὸς μου σὺ εἶσαι ὁ Θεὸς μου.
11Μή ἀπομακρυνθῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ· διότι ἡ θλῖψις εἶναι πλησίον· διότι οὐδεὶς ὁ βοηθῶν.
12Ταῦροι πολλοὶ μὲ περιεκύκλωσαν· ταῦροι δυνατοὶ ἐκ Βασὰν μὲ περιεστοίχισαν.
13Ἤνοιξαν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ στόμα αὑτῶν, ὡς λέων ἁρπάζων καὶ βρυχόμενος.
14Ἐξεχύθην ὡς ὕδωρ, καὶ ἐξηρθρώθησαν πάντα τὰ ὀστᾶ μου· ἡ καρδία μου ἔγεινεν ὡς κηρίον, κατατήκεται ἐν μέσῳ τῶν ἐντοσθίων μου.
15Ἡ δύναμίς μου ἐξηράνθη ὡς ὄστρακον, καὶ ἡ γλῶσσά μου ἐκολλήθη εἰς τὸν λάρυγγά μου· καὶ σὺ μὲ κατεβίβασας εἰς τὸ χῶμα τοῦ θανάτου.
16Διότι κύνες μὲ περιεκύκλωσαν· σύναξις πονηρευομένων μὲ περιέκλεισεν· ἐτρύπησαν τὰς χεῖράς μου καὶ τοὺς πόδας μου·
17Δύναμαι νὰ ἀριθμήσω πάντα τὰ ὀστᾶ μου· οὗτοι μὲ ἐνατενίζουσι καὶ μὲ παρατηροῦσι.
18Διεμερίσθησαν τὰ ἱμάτιά μου εἰς ἑαυτούς· καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμὸν μου ἔβαλον κλῆρον.
19Ἀλλὰ σύ, Κύριε, μή ἀπομακρυνθῇς· σύ, ἡ δύναμίς μου, σπεῦσον εἰς βοήθειάν μου.
20Ἐλευθέρωσον ἀπὸ ῥομφαίας τὴν ψυχήν μου τὴν μεμονωμένην μου ἀπὸ δυνάμεως κυνός.
21Σῶσόν με ἐκ στόματος λέοντος καὶ εἰσάκουσόν μου, ἐλευθερόνων με ἀπὸ κεράτων μονοκερώτων.
22Θέλω διηγεῖσθαι τὸ ὄνομά σου πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς μου· ἐν μέσῳ συνάξεως θέλω σὲ ἐπαινεῖ.
23Οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον, αἰνεῖτε αὐτόν· ἅπαν τὸ σπέρμα Ἰακώβ, δοξάσατε αὐτόν· καὶ φοβήθητε αὐτόν, ἅπαν τὸ σπέρμα Ἰσραήλ.
24Διότι δὲν ἐξουθένωσε καὶ δὲν ἀπεστράφη τὴν θλῖψιν τοῦ τεθλιμμένου, καὶ δὲν ἔκρυψε τὸ πρόσωπον αὑτοῦ ἀπ᾿ αὐτοῦ· καὶ ὅτε ἐβόησε πρὸς αὐτόν, εἰσήκουσεν.
25Ἀπὸ σοῦ θέλει ἀρχίζει ἡ αἴνεσίς μου ἐν ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ· θέλω ἀποδώσει τὰς εὐχὰς μου ἐνώπιον τῶν φοβουμένων αὐτόν.
26Οἱ τεθλιμμένοι θέλουσι φάγει καὶ θέλουσι χορτασθῆ· θέλουσιν αἰνέσει τὸν Κύριον οἱ ἐκζητοῦντες αὐτόν· ἡ καρδία σας θέλει ζῇ εἰς τὸν αἰῶνα.
27Θέλουσιν ἐνθυμηθῆ καὶ ἐπιστραφῆ πρὸς τὸν Κύριον πάντα τὰ πέρατα τῆς γῆς· καὶ θέλουσι προσκυνήσει ἐνώπιόν σου πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῶν ἐθνῶν.
28Διότι τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ βασιλεία, καὶ αὐτὸς ἐξουσιάζει τὰ ἔθνη.
29Θέλουσι φάγει καὶ θέλουσι προσκυνήσει πάντες οἱ παχεῖς τῆς γῆς· ἐνώπιον αὐτοῦ θέλουσι κλίνει πάντες οἱ καταβαίνοντες εἰς τὸ χῶμα· καὶ οὐδεὶς τὴν ζωήν αὑτοῦ θέλει δυνηθῆ νὰ φυλάξῃ.
30Οἱ μεταγενέστεροι θέλουσι δουλεύσει αὐτόν· θέλουσιν ἀναγραφῇ εἰς τὸν Κύριον ὡς γενεὰ αὐτοῦ.
31Θέλουσιν ἐλθεῖ καὶ ἀναγγείλει τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, πρὸς λαόν, ὅστις μέλλει νὰ γεννηθῆ· διότι αὐτὸς ἔκαμε τοῦτο.