«Στρέψε τα μάτια σου στον Ιησού, κοίτα το όμορφο πρόσωπό Του» (Έλεν Λέμελ, 1922).
Ιώβ 8
1Καὶ ἀπεκρίθη Βιλδὰδ ὁ Σαυχίτης καὶ εἶπεν·
2Ἕως πότε θέλεις λαλεῖ ταῦτα; καὶ οἱ λόγοι τοῦ στόματός σου θέλουσιν εἶσθαι ὡς ἄνεμος σφοδρός;3Μήπως ὁ Θεὸς ἀνατρέπει τὴν κρίσιν; ἤ ὁ Παντοδύναμος ἀνατρέπει τὸ δίκαιον;4Ἐάν οἱ υἱοὶ σου ἡμάρτησαν εἰς αὐτόν, παρέδωκεν αὐτοὺς εἰς τὴν χεῖρα τῆς ἀνομίας αὐτῶν.5Ἐάν σὺ ἤθελες ζητήσει τὸν Θεὸν πρωΐ, καὶ ἤθελες δεηθῆ τοῦ Παντοδυνάμου·6ἐὰν ἦσο καθαρὸς καὶ εὐθύς, βεβαίως τώρα ἤθελεν ἐγερθῆ διὰ σέ, καὶ ἤθελεν εὐτυχεῖ ἡ κατοικία τῆς δικαιοσύνης σου.
7Καὶ ἄν ἡ ἀρχή σου ἦτο μικρά, τὰ ὕστερά σου ὅμως ἤθελον μεγαλυνθῆ σφόδρα.8Ἐπειδή ἐρώτησον, παρακαλῶ, περὶ τῶν προτέρων γενεῶν, καὶ ἐρεύνησον ἀκριβῶς περὶ τῶν πατέρων αὐτῶν·9διότι ἡμεῖς εἴμεθα χθεσινοί, καὶ δὲν ἐξεύρομεν οὐδέν, ἐπειδή αἱ ἡμέραι ἡμῶν ἐπὶ τῆς γῆς εἶναι σκιά·10δὲν θέλουσι σὲ διδάξει αὐτοί, καὶ σοὶ εἰπεῖ καὶ προφέρει λόγους ἐκ τῆς καρδίας αὑτῶν;11Θάλλει ὁ πάπυρος ἄνευ πηλοῦ; αὐξάνει ὁ σχοῖνος ἄνευ ὕδατος;12Ἐνῷ εἶναι ἔτι πράσινος καὶ ἀθέριστος, ξηραίνεται πρὸ παντὸς χόρτου.13Οὕτως εἶναι αἱ ὁδοὶ πάντων τῶν λησμονούντων τὸν Θεόν· καὶ ἡ ἐλπὶς τοῦ ὑποκριτοῦ θέλει χαθῆ·14ἡ ἐλπὶς αὐτοῦ θέλει κοπῆ, καὶ τὸ θάρρος αὐτοῦ θέλει εἶσθαι ἰστὸς ἀράχνης.
15Θέλει ἐπιστηριχθῆ ἐπὶ τὴν οἰκίαν αὑτοῦ, πλήν αὐτή δὲν θέλει σταθῆ· θέλει κρατήσει αὐτήν, πλήν δὲν θέλει ἀνορθωθῆ.16Εἶναι χλωρὸς ἔμπροσθεν τοῦ ἡλίου, καὶ ὁ κλάδος αὐτοῦ ἁπλόνεται εἰς τὸν κῆπον αὐτοῦ.17Αἱ ῥίζαι αὐτοῦ περιπλέκονται εἰς τὸν σωρὸν τῶν λίθων, καὶ ἐκλέγει τὸν πετρώδη τόπον.18Ἐάν ἐξαλειφθῇ ἀπὸ τοῦ τόπου αὑτοῦ, τότε θέλει ἀρνηθῆ αὐτόν, λέγων, Δὲν σὲ εἶδον.
19Ἰδού, αὕτη εἶναι ἡ χαρὰ τῆς ὁδοῦ αὐτοῦ, καὶ ἐκ τοῦ χώματος ἄλλοι θέλουσι ἀναβλαστήσει.20Ἰδού, ὁ Θεὸς δὲν θέλει ἀπορρίψει τὸν ἄμεμπτον, οὐδὲ θέλει πιάσει τὴν χεῖρα τῶν κακοποιῶν·21ἑωσοῦ γεμίσῃ τὸ στόμα σου ἀπὸ γέλωτος, καὶ τὰ χείλη σου ἀλαλαγμοῦ.22Οἱ μισοῦντές σε θέλουσιν ἐνδυθῆ αἰσχύνην· καὶ ἡ κατοικία τῶν ἀσεβῶν δὲν θέλει ὑπάρχει.
Ο Βιλδάδ δείχνει ψυχρός: «Εάν οι υιοί σου ημάρτησαν εις αυτόν, παρέδωκεν αυτούς εις την χείρα της ανομίας αυτών» (εδ. 4). Ακόμα κι αν τα πράγματα ήταν έτσι, ξέρουμε ότι ο Ιώβ έκανε τακτικά θυσίες για να καλύψει κάθε πιθανή αμαρτία των παιδιών του (Ιώβ 1:5).
Η έκκληση του Βιλδάδ στη σοφία των προηγούμενων γενεών (εδ. 8) υπεραπλουστεύει τα πράγματα. Όπως και ο Ελιφάς, βγάζει λάθος συμπέρασμα για τον Ιώβ και την οικογένειά του. Όμως, υπάρχει κάποια αλήθεια στη σοφία των αρχαίων χρόνων. Αυτή η ζωή είναι προσωρινή (εδ. 9), στη Βίβλο παρομοιάζεται με το χορτάρι (π.χ. Α΄ Πέτρου 1:24). Στην παραβολή του άφρονα πλούσιου, ο Ιησούς εμβαθύνει στην προσωρινότητα της ζωής και στη μωρία του να ξεχνά κανείς τον Θεό και να δείχνει εμπιστοσύνη στα υπάρχοντά του (Λουκάς 12:13-21). Εύκολα το ξεχνάμε, όταν εμπιστευόμαστε την ανθρώπινη σοφία και τα υλικά αντικείμενα, που δεν μένουν για πάντα (εδ. 14-15).
Σαν τον Ελιφάς, ο Βιλδάδ υποθέτει ότι η κατάσταση του Ιώβ είναι αποτέλεσμα αμαρτίας και τον προτρέπει να μετανοήσει, ώστε να τον αποκαταστήσει ο Θεός. Αυτή η αρχή είναι σωστή, όμως ο Ιώβ ήταν άμεμπτος (Ιώβ 1:1). Ο Θεός θα τον ευλογήσει και πάλι, ας περιμένουμε λοιπόν ως το τέλος του βιβλίου για να το δούμε.
Έσδρας 7–8, Λουκάς 4
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
