«Όστις λαλεί αφ’ εαυτού, ζητεί την δόξαν την ιδικήν αυτού, όστις όμως ζητεί την δόξαν του πέμψαντος αυτόν, ούτος είναι αληθής και αδικία εν αυτώ δεν υπάρχει» (Ιωάνης 7:18).
Ιώβ 37:1-24
1Εἰς τοῦτο ἔτι ἡ καρδία μου τρέμει καὶ ἐκπηδᾷ ἀπὸ τοῦ τόπου αὑτῆς.2Ἀκούσατε προσεκτικῶς τὴν τρομερὰν φωνήν αὐτοῦ καὶ τὸν ἦχον τὸν ἐξερχόμενον ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ.3Ἀποστέλλει αὐτήν ὑποκάτω παντὸς τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὸ φῶς αὑτοῦ ἐπὶ τὰ ἔσχατα τῆς γῆς.
4Κατόπιν αὐτοῦ βοᾷ φωνή· βροντᾷ μὲ τὴν φωνήν τῆς μεγαλωσύνης αὑτοῦ· καὶ δὲν θέλει στήσει αὐτά, ἀφοῦ ἡ φωνή αὑτοῦ ἀκουσθῇ.5Ὁ Θεὸς βροντᾷ θαυμασίως μὲ τὴν φωνήν αὑτοῦ· κάμνει μεγαλεῖα, καὶ δὲν ἐννοοῦμεν.6Διότι λέγει πρὸς τὴν χιόνα, γίνου ἐπὶ τὴν γῆν· καὶ πρὸς τὴν ψεκάδα καὶ πρὸς τὸν ὑετὸν τῆς δυνάμεως αὑτοῦ.7Κατασφραγίζει τὴν χεῖρα παντὸς ἀνθρώπου· διὰ νὰ γνωρίσωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι τὸ ἔργον αὐτοῦ.8Τότε τὰ θηρία εἰσέρχονται εἰς τὰ σπήλαια καὶ κατασκηνοῦσιν ἐν τοῖς τόποις αὑτῶν.9Ἐκ τοῦ νότου ἔρχεται ὁ ἀνεμοστρόβιλος, καὶ τὸ ψῦχος ἐκ τοῦ βορρᾶ.10Ἐκ τοῦ φυσήματος τοῦ Θεοῦ δίδεται πάγος· καὶ τὸ πλάτος τῶν ὑδάτων στερεοῦται.11Πάλιν ἡ γαλήνη διασκεδάζει τὴν νεφέλην· τὸ φῶς αὐτοῦ διασκορπίζει τὰ νέφη·12καὶ αὐτὰ περιφέρονται κύκλῳ ὑπὸ τὰς ὁδηγίας αὐτοῦ, διὰ νὰ κάμνωσι πᾶν ὅ, τι προστάζει εἰς αὐτὰ ἐπὶ τὸ πρόσωπον τῆς οἰκουμένης·13κάμνει αὐτὰ νὰ ἔρχωνται, ἤ διὰ παιδείαν, ἤ διὰ τὴν γῆν αὑτοῦ, ἤ διὰ ἔλεος. 14Ἀκροάσθητι τοῦτο, Ἰώβ· στάθητι καὶ συλλογίσθητι τὰ θαυμάσια τοῦ Θεοῦ.15Ἐννοεῖς πῶς ὁ Θεὸς διατάττει αὐτά, καὶ κάμνει νὰ λάμπῃ τὸ φῶς τῆς νεφέλης αὑτοῦ;16Ἐννοεῖς τὰ ζυγοσταθμίσματα τῶν νεφῶν, τὰ θαυμάσια τοῦ τελείου κατὰ τὴν γνῶσιν;17Διὰ τί τὰ ἐνδύματά σου εἶναι θερμά, ὅταν ἀναπαύῃ τὴν γῆν διὰ τοῦ νότου;
18Ἐξήπλωσας μετ᾿ αὐτοῦ τὸ στερέωμα τὸ δυνατὸν ὡς κάτοπτρον χυτόν;19Δίδαξον ἡμᾶς τί νὰ εἴπωμεν πρὸς αὐτόν· ἡμεῖς δὲν δυνάμεθα νὰ διατάξωμεν τοὺς λόγους ἡμῶν ἐξ αἰτίας τοῦ σκότους. 20Θέλει ἀναγγελθῆ πρὸς αὐτόν, ἐὰν ἐγὼ λαλῶ; ἐὰν λαλήσῃ ἄνθρωπος, βεβαίως θέλει καταποθῆ.21Τώρα δὲ οἱ ἄνθρωποι δὲν δύνανται νὰ ἀτενίσωσιν εἰς τὸ λαμπρὸν φῶς, τὸ ἐν τῷ στερεώματι, ἀφοῦ ὁ ἄνεμος περάσῃ καὶ καθαρίσῃ αὐτό,22καὶ χρυσαυγής καιρὸς ἔλθῃ ἀπὸ βορρᾶ. Φοβερὰ δόξα ὑπάρχει ἐν τῷ Θεῷ.23Τὸν Παντοδύναμον, δὲν δυνάμεθα νὰ ἐννοήσωμεν αὐτόν· εἶναι ὑπέροχος κατὰ τὴν δύναμιν καὶ κατὰ τὴν κρίσιν καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῆς δικαιοσύνης, δὲν καταθλίβει. 24Διὰ τοῦτο οἱ ἄνθρωποι φοβοῦνται αὐτόν· οὐδεὶς σοφὸς τὴν καρδίαν δύναται νὰ ἐννοήσῃ αὐτόν.
Στον τελευταίο λόγο του Ελιού, το θέμα είναι η κυριαρχία και η παντοδυναμία του Θεού. Αποτελεί όμως και τον πρόλογο του λόγου του ίδιου του Θεού που θα μιλήσει αμέσως μετά (κεφ. 38). Καθώς τελειώνει το κεφάλαιο, ο Ελιού σταματά απότομα όπως και ξεκίνησε, αλλά όχι πριν τονίσει την αναντίρρητη αλήθεια της άθλιας κατάστασης του Ιώβ και της ανταπόκρισης του Θεού: ο Θεός έχει ακόμη τον έλεγχο (εδ. 23-24).
Το παράπονο του Ιώβ μέχρι τώρα ήταν: πού είναι ο Θεός; Τον εγκατέλειψε; Γιατί δεν τον έχει βοηθήσει; Δεν ενδιαφέρεται; Αφού θεωρείται ότι ο Θεός απουσιάζει, ο Ελιού αναλαμβάνει να απαντήσει στη θέση Του. Κατά κάποιο τρόπο, σχεδόν προετοιμάζει τον Ιώβ για αυτό που θα ακολουθήσει. Αλλά ο Ιώβ ακούει έναν άνθρωπο. Τι περισσότερο να του έλεγε ο Ελιού, το οποίο ο ίδιος δεν θα μπορούσε να βρει με τη δική του σοφία;
Πώς ακούμε τον Θεό να μιλάει παράλληλα με τον λόγο Του στις Γραφές; Μπορούμε να τον ακούσουμε στη φωνή κάποιου που μας μιλάει για τα πράγματα του Θεού; Αναγνωρίζουμε τις ευλογίες του Αγίου Πνεύματος σε κάθε μας εμπειρία; Tον βλέπουμε στη δημιουργία; Τον νιώθουμε στην προσευχή; Πώς μας παρουσιάζεται το μεγαλείο του Θεού ώστε να αποκτούμε σοφία (εδ. 24);
Δευτερονόμιο 8–9, Πράξεις 28
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
