«Εξαπόστειλον το φως σου και την αλήθειάν σου· αυτά ας με οδηγώσιν· ας με φέρωσιν εις το όρος της αγιότητός σου και εις τα σκηνώματά σου» (Ψαλμός 43:3).
Ιώβ 38:1-21
1Τότε ἀπεκρίθη ὁ Κύριος πρὸς τὸν Ἰὼβ ἐκ τοῦ ἀνεμοστροβίλου καὶ εἶπε·
2Τίς οὗτος, ὅστις σκοτίζει τὴν βουλήν μου διὰ λόγων ἀσυνέτων;
3Ζῶσον ἤδη τὴν ὀσφὺν σου ὡς ἀνήρ· διότι θέλω σὲ ἐρωτήσει, καὶ φανέρωσόν μοι.4Ποῦ ἦσο ὅτε ἐθεμελίονον τὴν γῆν; ἀπάγγειλον, ἐὰν ἔχῃς σύνεσιν.5Τίς ἔθεσε τὰ μέτρα αὐτῆς, ἐάν ἐξεύρῃς; ἤ τίς ἥπλωσε στάθμην ἐπ᾿ αὐτήν;6Ἐπὶ τίνος εἶναι ἐστηριγμένα τὰ θεμέλια αὐτῆς; ἤ τίς ἔθεσε τὸν ἀκρογωνιαῖον λίθον αὐτῆς,
7ὅτε τὰ ἄστρα τῆς αὐγῆς ἔψαλλον ὁμοῦ καὶ πάντες οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ ἠλάλαζον;8ἤ τίς συνέκλεισε τὴν θάλασσαν μὲ θύρας, ὅτε ἐξορμῶσα ἐξῆλθεν ἐκ μήτρας;9ὅτε περιέβαλον αὐτήν μὲ νεφέλην καὶ μὲ ὀμίχλην ἐσπαργάνωσα αὐτήν,10καὶ περιώρισα αὐτήν διὰ προστάγματός μου, καὶ ἔβαλον μοχλοὺς καὶ πύλας,
11καὶ εἶπα, Ἕως αὐτοῦ θέλεις ἔρχεσθαι καὶ δὲν θέλεις ὑπερβῆ· καὶ ἐδὼ θέλει συντρίβεσθαι ἡ ὑπερηφανία τῶν κυμάτων σου;12Προσέταξας σὺ τὴν πρωΐαν ἐπὶ τῶν ἡμερῶν σου; ἔδειξας εἰς τὴν αὐγήν τὸν τόπον αὐτῆς,13διὰ νὰ πιάσῃ τὰ ἔσχατα τῆς γῆς, ὥστε οἱ κακοῦργοι νὰ ἐκτιναχθῶσιν ἀπ᾿ αὐτῆς;14Αὐτή μεταμορφοῦται ὡς πηλὸς σφραγιζόμενος· καὶ τὰ πάντα παρουσιάζονται ὡς στολή.
15Καὶ τὸ φῶς τῶν ἀσεβῶν ἀφαιρεῖται ἀπ᾿ αὐτῶν, ὁ δὲ βραχίων τῶν ὑπερηφάνων συντρίβεται.16Εἰσῆλθες ἕως τῶν πηγῶν τῆς θαλάσσης; ἤ περιεπάτησας εἰς ἐξιχνίασιν τῆς ἀβύσσου;17Ἠνοίχθησαν εἰς σὲ τοῦ θανάτου αἱ πύλαι; ἤ εἶδες τὰς θύρας τῆς σκιᾶς τοῦ θανάτου;
18Ἐγνώρισας τὸ πλάτος τῆς γῆς; ἀπάγγειλον, ἐὰν ἐνόησας πάντα ταῦτα.19Ποῦ εἶναι ἡ ὁδὸς τῆς κατοικίας τοῦ φωτὸς; καὶ τοῦ σκότους, ποῦ εἶναι ὁ τόπος αὐτοῦ,20διὰ νὰ συλλάβῃς αὐτὸ εἰς τὸ ὅριον αὐτοῦ καὶ νὰ γνωρίσῃς τὰς τρίβους τῆς οἰκίας αὐτοῦ;
21Γνωρίζεις αὐτό, διότι τότε ἐγεννήθης; ἤ διότι ὁ ἀριθμὸς τῶν ἡμερῶν σου εἶναι πολύς;
Ήρθε η ώρα να μιλήσει ο Θεός! Ακολουθούν τέσσερα κεφάλαια όπου ο Ιώβ συνταράσσεται συθέμελα από τη φωνή του Θεού. Σε αυτά τα κεφάλαια, ο Θεός κάνει πλήθος ερωτήσεων στον Ιώβ. Κάποιες έχουν σκοπό, σαν τις πρώτες γροθιές ενός πυγμάχου, να ακινητοποιήσουν τον αντίπαλο. Και όλες συνοδεύονται από ένα ερώτημα: «Ποιος είσαι εσύ για να προκαλείς εμένα, που δημιούργησα τα πάντα, και διά του οποίου ζουν τα πάντα;»
Ο Ιώβ πρέπει τώρα να επιλέξει. Έχει δίκιο ο Θεός; Δημιούργησε τον κόσμο όπως το λέει; Έχει τον έλεγχο; Ή υπάρχει άλλος; Αν όχι ο Θεός, τότε ποιος έχει τον έλεγχο του κόσμου και της ζωής του Ιώβ; Ο Ιώβ μπορεί να μπει στον πειρασμό να σκεφτεί ότι αυτή η «θεϊκή προσωπικότητα» που του μιλάει, μάλλον φωνάζει λίγο παραπάνω! Γιατί τον άφησε ο Θεός σε αυτή την οδυνηρή κατάσταση;
Σκέφτεται κανείς ότι ο σατανάς μπορεί να προσπαθεί να παίξει το τελευταίο χαρτί του στα σκοτεινά, ψιθυρίζοντας στον Ιώβ: «Αν υπάρχει αναταραχή στον κόσμο σου, πώς είναι δυνατόν να έχει ο Θεός τον έλεγχο; Σίγουρα, ένας σοφός και δίκαιος άνθρωπος σαν εσένα μπορεί να είναι αφέντης του δικού του πεπρωμένου! Γιατί σου φωνάζει ο Θεός; Μπλοφάρει, μην το δέχεσαι!».
Δευτερονόμιο 10–11, Ρωμαίους 1
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
