21Τότε προσελθὼν πρὸς αὐτὸν ὁ Πέτρος, εἶπε· Κύριε, ποσάκις ἄν ἁμαρτήσῃ εἰς ἐμὲ ὁ ἀδελφὸς μου καὶ θέλω συγχωρήσει αὐτόν; ἕως ἑπτάκις;22Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Δὲν σοὶ λέγω ἕως ἑπτάκις, ἀλλ᾿ ἕως ἑβδομηκοντάκις ἑπτά.
23Διὰ τοῦτο ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ὡμοιώθη μὲ ἄνθρωπον βασιλέα, ὅστις ἠθέλησε νὰ θεωρήσῃ λογαριασμὸν μετὰ τῶν δούλων αὑτοῦ.24Καὶ ὅτε ἤρχισε νὰ θεωρῇ, ἐφέρθη πρὸς αὐτὸν εἷς ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων.25Καὶ ἐπειδή δὲν εἶχε νὰ ἀποδώσῃ, προσέταξεν ὁ κύριος αὐτοῦ νὰ πωληθῇ αὐτὸς καὶ ἡ γυνή αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα καὶ πάντα ὅσα εἶχε, καὶ νὰ ἀποδοθῇ τὸ ὀφειλόμενον.26Πεσὼν λοιπὸν ὁ δοῦλος προσεκύνει αὐτόν, λέγων· Κύριε, μακροθύμησον εἰς ἐμέ, καὶ πάντα θέλω σοι ἀποδώσει.27Σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου, ἀπέλυσεν αὐτὸν καὶ τὸ δάνειον ἀφῆκεν εἰς αὐτόν.28Ἀφοῦ ὅμως ἐξῆλθεν ὁ δοῦλος ἐκεῖνος, εὗρεν ἕνα τῶν συνδούλων αὑτοῦ, ὅστις ἐχρεώστει εἰς αὐτὸν ἑκατὸν δηνάρια, καὶ πιάσας αὐτὸν ἔπνιγε, λέγων· Ἀπόδος μοι ὅ, τι χρεωστεῖς.29Πεσὼν λοιπὸν ὁ σύνδουλος αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ, παρεκάλει αὐτὸν λέγων· Μακροθύμησον εἰς ἐμέ, καὶ πάντα θέλω σοὶ ἀποδώσει.30Ἐκεῖνος ὅμως δὲν ἤθελεν, ἀλλ᾿ ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακήν, ἑωσοῦ ἀποδώσῃ τὸ ὀφειλόμενον.31Ἰδόντες δὲ οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα, ἐλυπήθησαν σφόδρα καὶ ἐλθόντες ἐφανέρωσαν πρὸς τὸν κύριον αὑτῶν πάντα τὰ γενόμενα.32Τότε προσκαλέσας αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ, λέγει πρὸς αὐτόν· Δοῦλε πονηρέ, πᾶν τὸ χρέος ἐκεῖνο σοὶ ἀφῆκα, ἐπειδή μὲ παρεκάλεσας·33δὲν ἔπρεπε καὶ σὺ νὰ ἐλεήσῃς τὸν σύνδουλόν σου, καθώς καὶ ἐγὼ σὲ ἠλέησα;34Καὶ ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν εἰς τοὺς βασανιστάς, ἑωσοῦ ἀποδώσῃ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον εἰς αὐτόν.35Οὕτω καὶ ὁ Πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος θέλει κάμει εἰς ἐσᾶς, ἐὰν δὲν συγχωρήσητε ἐκ καρδίας σας ἕκαστος εἰς τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ τὰ πταίσματα αὐτῶν.