Ποια είναι η αγαπημένη σου πτυχή της δημιουργίας του Θεού; Δόξασε τον Θεό γι’ αυτό.
Ιώβ 28:1-28
1Βεβαίως εἶναι τόπος τοῦ ἀργυρίου ὅθεν ἐξάγεται, καὶ τόπος τοῦ χρυσίου ὅπου καθαρίζεται·2ὁ σίδηρος λαμβάνεται ἐκ τῆς γῆς καὶ ὁ χαλκὸς χύνεται ἐκ τῆς πέτρας.3Βάλλει μὲν ὁ ἄνθρωπος ὅρια εἰς τὸ σκότος καὶ ἀνιχνεύει τὰ πάντα μέχρι τελειότητος· τοὺς λίθους τοῦ σκότους καὶ τῆς σκιᾶς τοῦ θανάτου.4Χείμαρρος ἐξορμᾷ ἐκ τοῦ τόπου ὅπου κατοικεῖ· ὕδατα ἀδοκίμαστα ὑπὸ τοῦ ποδός· ταῦτα ὀλιγοστεύουσι καὶ ἀναχωροῦσιν ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων.5Περὶ δὲ τῆς γῆς, ἐξ αὐτῆς ἐξέρχεται ὁ ἄρτος καὶ ὑποκάτωθεν αὐτῆς ἀνασκάπτεται ὡς ὑπὸ πυρός·6οἱ λίθοι αὐτῆς εἶναι τόπος σαπφείρων· καὶ ἐν αὐτῇ χῶμα χρυσίου.7τὴν ὁδὸν ἐκείνην δὲν γνωρίζει πτηνὸν καὶ ὀφθαλμὸς γυπὸς δὲν εἶδεν αὐτήν·8τὰ θηρία δὲν ἐπάτησαν αὐτήν, ὁ ἄγριος λέων δὲν ἐπέρασε δι᾿ αὐτῆς.9Ἐκτείνει τὴν χεῖρα αὑτοῦ ἐπὶ τὸν σκληρὸν βράχον· ἀνατρέπει τὰ ὄρη ἀπὸ τῆς ῥίζης.10Ἐγκόπτει ποταμοὺς μεταξὺ τῶν βράχων· καὶ ὁ ὀφθαλμὸς αὐτοῦ ἀνακαλύπτει πᾶν πολύτιμον.
11Δεσμεύει τῶν ποταμῶν τὴν πλημμύραν· καὶ τὸ κεκρυμμένον ἐκφέρει εἰς φῶς.12Ἀλλ᾿ ἡ σοφία πόθεν θέλει εὑρεθῆ; καὶ ποῦ εἶναι ὁ τόπος τῆς συνέσεως;13Ὁ ἄνθρωπος δὲν γνωρίζει τὴν τιμήν αὐτῆς· καὶ δὲν εὑρίσκεται ἐν τῇ γῇ τῶν ζώντων.14Ἡ ἄβυσσος λέγει, δὲν εἶναι ἐν ἐμοί· καὶ ἡ θάλασσα λέγει, δὲν εἶναι μετ᾿ ἐμοῦ.15Δὲν δύναται νὰ δοθῆ χρυσίον ἀντ᾿ αὐτῆς· καὶ ἀργύριον δὲν δύναται νὰ ζυγισθῇ εἰς ἀντάλλαγμα αὐτῆς.16Δὲν δύναται νὰ ἐκτιμηθῇ μὲ τὸ χρυσίον τοῦ Ὀφείρ, μὲ τὸν πολύτιμον ὄνυχα καὶ σάπφειρον.17Τὸ χρυσίον καὶ ὁ κρύσταλλος δὲν δύναται νὰ ἐξισωθῶσι μὲ αὐτήν· καὶ ἀντάλλαγμα αὐτῆς νὰ γείνῃ μὲ σκεύη καθαρωτάτου χρυσίου.
18Δὲν θέλει μνημονευθῆ κοράλλιον, ἤ μαργαρίται· διότι ἡ τιμή τῆς σοφίας εἶναι ὑπερτέρα τῶν πολυτίμων λίθων.19Τὸ τοπάζιον τῆς Αἰθιοπίας δὲν θέλει ἐξισωθῆ μὲ αὐτήν· δὲν θέλει ἐκτιμηθῆ μὲ καθαρὸν χρυσίον.20Πόθεν λοιπὸν ἔρχεται ἡ σοφία; καὶ ποῦ εἶναι ὁ τόπος τῆς συνέσεως;21Εἶναι βεβαίως κεκρυμμένη ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν πάντων τῶν ζώντων, καὶ ἐσκεπασμένη ἀπὸ τῶν πτηνῶν τοῦ ουρανοῦ.22Ἡ ἀπώλεια καὶ ὁ θάνατος λέγουσι, Διὰ τῶν ὤτων ἡμῶν ἠκούσαμεν τὴν φήμην αὐτῆς.23Ὁ Θεὸς ἐννοεῖ τὴν ὁδὸν αὐτῆς, καὶ αὐτὸς γνωρίζει τὸν τόπον αὐτῆς.24Ἐπειδή αὐτὸς θεωρεῖ ἕως τῶν περάτων τῆς γῆς, βλέπει ὑποκάτω παντὸς τοῦ οὐρανοῦ,25διὰ νὰ ζυγίζῃ τὸ βάρος τῶν ἀνέμων, καὶ νὰ σταθμίζῃ τὰ ὕδατα μὲ μέτρον.26Ὅτε ἔκαμε νόμον διὰ τὴν βροχήν καὶ ὁδὸν διὰ τὴν ἀστραπήν τῆς βροντῆς,27τότε εἶδε καὶ ἐφανέρωσεν αὐτήν· ἡτοίμασεν αὐτήν καὶ μάλιστα ἐξιχνίασεν αὐτήν.28Καὶ εἶπε πρὸς τὸν ἄνθρωπον, Ἰδού, ὁ φόβος τοῦ Κυρίου, οὗτος εἶναι ἡ σοφία, καὶ ἡ ἀποχή ἀπὸ τοῦ κακοῦ σύνεσις.
Στο σημερινό υπέροχο, ποιητικό κεφάλαιο, ο Ιώβ ξεκινά να υμνεί τη μοναδικότητα του ανθρώπου, τις ικανότητες και την εντολή που του έδωσε ο Θεός να εξερευνά και να εκμεταλλεύεται τη γη (εδ. 1-11). Μόνο εμείς, απ’ όλα τα πλάσματα του Θεού, μπορούμε να σκάβουμε ορυχεία, να κατεργαζόμαστε τον χρυσό, να λιώνουμε σίδερο. Μόνο εμείς εξερευνούμε, αναζητώντας να μάθουμε και να καταλάβουμε περισσότερα για τον πλανήτη και το σύμπαν στο οποίο ζούμε. Χιλιάδες χρόνια μετά από τη συγγραφή αυτού του κεφαλαίου, ανακαλύπτουμε ακόμα θαυμάσια πράγματα στη γη, τις θάλασσες και τους ουρανούς. Και ακόμα, δεν έχουμε καταφέρει να αντλήσουμε τα βάθη της σοφίας.
Θα πίστευε κανείς ότι, καθώς αυξηθήκαμε σε γνώση και κατανόηση του κόσμου, θα μεγαλώναμε και σε σοφία με την ίδια ταχύτητα. Αλλά συχνά φαίνεται πως γίνεται ακριβώς το αντίθετο! Ο Ιώβ εξηγεί πως αυτό γίνεται γιατί η σοφία δεν μπορεί να βρεθεί στη δημιουργία, αλλά μόνο στον ίδιο τον δημιουργό (εδ. 23-28). Ο φόβος για Αυτόν – το να δείχνουμε δηλαδή τον σεβασμό και την τιμή που αρμόζει– Τον βάζει στη θέση που δικαιούται και μας επιτρέπει να βλέπουμε καθαρά και να κατανοούμε σωστά όλα τα άλλα.
Αριθμοί 22–23, Ψαλμός 30
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
[WORDPRESS_PDF]
