Εισαγωγή:
Οι σχολιαστές τις κοινωνίας μας γράφουν ότι ζούμε σε έναν κόσμο που διχάζεται όλο και πιο πολύ. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούμε να βρούμε «χώρους», όπου θα ακούμε μόνο τις απόψεις με τις οποίες συμφωνούμε. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια νοοτροπία του «εμείς», που αποκλείει τους «άλλους».
Η επιστολή που γράφει ο απόστολος Παύλος στους Ρωμαίους είναι ένα από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης με τη μεγαλύτερη επιρροή στην ιστορία του Χριστιανισμού. Ο Παύλος γράφει αυτή την επιστολή περίπου το 57 μ.X., σε μια διαιρεμένη εκκλησία. Η Ρώμη είναι η καρδιά της αυτοκρατορίας και μια πόλη όπου συγκεντρώνονταν διάφορες κουλτούρες και προσωπικότητες. Ο Παύλος ήταν απόστολος προς τους εθνικούς, αλλά προσπαθούσε να γεφυρώσει το ρήγμα που υπήρχε μεταξύ των Ιουδαίων και των εθνικών πιστών. Είναι δύσκολο να παραβλέψουμε τις τεράστιες διαφορές στην κουλτούρα αυτών των δύο ομάδων.
Σε αυτή την επιστολή, ο Παύλος ξαναρχίζει από τα βασικά και επιστρέφει στις θεμελιώδεις αλήθειες, υπενθυμίζοντας στους αναγνώστες του και εμάς ότι στο τέλος, παρά τις διαφορές μας, οι πιστοί καλούνται να είναι ένας, ενιαίος λαός του Θεού. Όλοι είμαστε επιρρεπείς στην αμαρτωλή μας φύση κι έχουμε ανάγκη από σωτηρία. Η σωτηρία μάς δόθηκε επειδή ο Θεός ήρθε με σάρκα εν Χριστώ. Αυτό αλλάζει τα πάντα.
Ο θεολόγος του μεσαίωνα, ο ιερός Αυγουστίνος επίσκοπος Ιππώνος μεταστράφηκε στον Χριστό όταν διάβασε μια περικοπή από την Ρωμαίους 13, που τον προέτρεπε να αφήσει πίσω τον παλιό τρόπο ζωής και να «ενδυθεί τον Κύριο Ιησού Χριστό». Αυτή είναι η ουσία της επιστολής στους Ρωμαίους: ότι όταν «ενδυθούμε τον Χριστό» αλλάζουμε τόσο ριζικά, που δεν εστιάζουμε πια στις διαφορές μας, αλλά σε Αυτόν που μας ενώνει, τον Χριστό.
Στην εκκλησία σου υπάρχει ποικιλία ανθρώπων; Με ποιους κάνεις παρέα; Είναι σαν κι εσένα ή διαφορετικοί;
Ρωμαίους 1:1-7
1Παῦλος, δοῦλος Ἰησοῦ Χριστοῦ, προσκεκλημένος ἀπόστολος, κεχωρισμένος διὰ τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ,2τὸ ὁποῖον προϋπεσχέθη διὰ τῶν προφητῶν αὐτοῦ ἐν ταῖς ἁγίαις γραφαῖς,3περὶ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ, ὅστις ἐγεννήθη ἐκ σπέρματος Δαβὶδ κατὰ σάρκα,4καὶ ἀπεδείχθη Υἱὸς Θεοῦ ἐν δυνάμει κατὰ τὸ πνεῦμα τῆς ἁγιωσύνης διὰ τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως, Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν,5διὰ τοῦ ὁποίου ἐλάβομεν χάριν καὶ ἀποστολήν εἰς ὑπακοήν πίστεως πάντων τῶν ἐθνῶν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, 6μεταξὺ τῶν ὁποίων εἶσθε καὶ σεῖς προσκεκλημένοι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ,
7πρὸς πάντας τοὺς ὄντας ἐν Ῥώμῃ ἀγαπητοὺς τοῦ Θεοῦ, προσκεκλημένους ἁγίους, χάρις εἴη ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Όταν χρησιμοποιείται όπως πρέπει, το ευαγγέλιο φέρνει κοντά ανθρώπους που είναι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους. Αυτό δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά το σχέδιο για τη χριστιανική εκκλησία δεν ήταν να απαρτίζεται από ανθρώπους μόνο μίας ομάδας ή μίας κουλτούρας. Ο απ. Παύλος γράφει στην εκκλησία της Ρώμης, που είναι διαιρεμένη σε Ιουδαίους και εθνικούς, και τους υπενθυμίζει τα βασικά: ότι, αν και το ευαγγέλιο του Χριστού είναι η ολοκλήρωση των μεσσιανικών προφητειών (εδ. 2), οι υποσχέσεις του Θεού είχαν από την αρχή σκοπό να ευλογήσουν όλο τον κόσμο. Ο Ιησούς Χριστός είναι τώρα κυρίαρχος παντού (εδ. 5).
Αυτός είναι και ο ρόλος του Παύλου: ως απόστολος έχει λάβει από τον Θεό έναν ειδικό ρόλο στην εκκλησία, για να καλέσει όλους τους εθνικούς να πιστέψουν και να υπακούσουν (εδ. 5). Οι Ιουδαίοι πιστοί δυσκολεύονται να το χωνέψουν αυτό. Ως λαός, είχαν συνηθίσει να είναι χωρισμένοι από τους «μολυσμένους» εθνικούς, που δεν υπάκουαν στον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, ούτε ακολουθούσαν τις δικές τους συνήθειες. Αλλά το ευαγγέλιο εξαλείφει αυτά τα εμπόδια. Ο Χριστός εισάγει μια νέα εποχή λύτρωσης και συμφιλίωσης για όλους μας. Άνθρωποι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, γίνονται ένας λαός, ο λαός του Θεού.
Λευιτικό 8–9, Πράξεις 7
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
