Πού νιώθεις αδύναμος και ανεπαρκής; Το παραδέχεσαι μπροστά στον Θεό; Ζήτα Του να δείξει τη σοφία και δύναμή Του σε σένα, την οικογένειά σου, την κοινότητα.
Α' Κορινθίους 1:26–2:5
26Ἐπειδή βλέπετε τὴν πρόσκλησίν σας, ἀδελφοί, ὅτι εἶσθε οὐ πολλοὶ σοφοὶ κατὰ σάρκα, οὐ πολλοὶ δυνατοί, οὐ πολλοὶ εὐγενεῖς.27Ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξέλεξεν ὁ Θεὸς διὰ νὰ καταισχύνῃ τοὺς σοφούς, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξέλεξεν ὁ Θεὸς διὰ νὰ καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά,28καὶ τὰ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξέλεξεν ὁ Θεός, καὶ τὰ μή ὄντα, διὰ νὰ καταργήσῃ τὰ ὄντα,29διὰ νὰ μή καυχηθῇ οὐδεμία σὰρξ ἐνώπιον αὐτοῦ.30Ἀλλὰ σεῖς εἶσθε ἐξ αὐτοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ὅστις ἐγενήθη εἰς ἡμᾶς σοφία ἀπὸ Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις 31ὥστε, καθὼς εἶναι γεγραμμένον, Ὁ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ ἄς καυχᾶται.
1Καὶ ἐγώ, ἀδελφοί, ὅτε ἦλθον πρὸς ἐσᾶς, ἦλθον οὐχὶ μὲ ὑπεροχήν λόγου ἤ σοφίας κηρύττων εἰς ἐσᾶς τὴν μαρτυρίαν τοῦ Θεοῦ.2Διότι ἀπεφάσισα νὰ μή ἐξεύρω μεταξὺ σας ἄλλο τι εἰμή Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον. 3Καὶ ἐγὼ ἦλθον πρὸς ἐσᾶς μὲ ἀσθένειαν καὶ μὲ φόβον καὶ μὲ τρόμον πολύν,4καὶ ὁ λόγος μου καὶ τὸ κήρυγμά μου δὲν ἐγίνοντο μὲ καταπειστικοὺς λόγους ἀνθρωπίνης σοφίας, ἀλλὰ μὲ ἀπόδειξιν Πνεύματος καὶ δυνάμεως,5διὰ νὰ ἦναι ἡ πίστις σας οὐχὶ διὰ τῆς σοφίας τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ.
Κάποιες φορές σκεφτόμαστε «έχω καταφέρει τόσα πολλά και έχω φτάσει τόσο ψηλά». Όμως ο Παύλος μάς προειδοποιεί να μην ξεχάσουμε ποτέ από πού προερχόμαστε. Ο Παύλος θέλει οι Κορίνθιοι να θυμούνται ότι δεν είναι σπουδαίοι λόγω της καταγωγής τους, αλλά όλα τα χρωστάνε στον Θεό, στη σοφία και τη δύναμή Του. Ο Παύλος έγραψε και αλλού ένα παρόμοιο μήνυμα (Α΄ Κορινθίους 4:7, Α΄ Κορινθίους 12:9, Φιλιππησίους 4:13).
Η φράση «Χριστός εσταυρωμένος» (1:23) μάλλον θα φαινόταν περίεργη στην πρώτη εκκλησία. Η λέξη «Χριστός» σήμαινε δύναμη, μεγαλείο και νίκη. Αυτό δεν ταίριαζε με τη λέξη «σταυρωμένος», που παρέπεμπε στο έγκλημα, την ντροπή και την ατίμωση. Αλλά αυτός ο ασυνήθιστος συνδυασμός ήταν το μήνυμα του Παύλου προς αυτούς (2:2). Αν και ο Παύλος προειδοποιεί τους Κορίνθιους για την περηφάνια που έχουν για τα κατορθώματά τους, αυτά τα εδάφια είναι ταυτόχρονα και μια ενθάρρυνση για τις στιγμές που αισθανόμαστε ανίκανοι και ανάξιοι. Το θέμα δεν είμαστε εμείς, αλλά ο Θεός που επιλέγει τους αδύναμους και ανόητους για να δείξει τη δύναμή Του και για να ταπεινώσει τους υπερήφανους.
Παροιμίες 5–6, Κολοσσαείς 1
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
