Ο Ιησούς Χριστός «εγενήθη εις ημάς σοφία από Θεού, δικαιοσύνη τε και αγιασμός και απολύτρωσις» (Α΄ Κορινθίους 1:30). Ευχαρίστησε τον Θεό για αυτά.
Ιώβ 12
1Ὁ δὲ Ἰὼβ ἀπεκρίθη καὶ εἶπε·
2Σεῖς εἶσθε ἀληθῶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ μὲ σᾶς θέλει τελευτήσει ἡ σοφία.3Καὶ ἐγὼ ἔχω σύνεσιν ὡς καὶ ὑμεῖς· δὲν εἶμαι κατώτερος ὑμῶν· καὶ τίς δὲν γνωρίζει τοιαῦτα πράγματα;4Ἔγεινα χλεύη εἰς τὸν πλησίον μου, ὅστις ἐπικαλοῦμαι τὸν Θεόν, καὶ μοὶ ἀποκρίνεται. Ὁ δίκαιος καὶ ἄμεμπτος περιγελᾶται.5Ὁ κινδυνεύων νὰ ὀλισθήσῃ μὲ τοὺς πόδας εἶναι εἰς τὸν στοχασμὸν τοῦ εὐτυχοῦντος ὡς λύχνος καταπεφρονημένος.
6Αἱ σκηναὶ τῶν ληστῶν εὐτυχοῦσι, καὶ οἱ παροργίζοντες τὸν Θεὸν εἶναι ἐν ἀσφαλείᾳ, εἰς τὰς χεῖρας τῶν ὁποίων ὁ Θεὸς φέρει ἀφθονίαν.7Ἀλλ᾿ ἐρώτησον τώρα τὰ ζῷα, καὶ θέλουσι σὲ διδάξει· καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ θέλουσι σοὶ ἀπαγγείλει·8ἤ λάλησον πρὸς τὴν γῆν, καὶ θέλει σὲ διδάξει· καὶ οἱ ἰχθύες τῆς θαλάσσης θέλουσι σοὶ διηγηθῆ.9Τίς ἐκ πάντων τούτων δὲν γνωρίζει, ὅτι ἡ χεὶρ τοῦ Κυρίου ἔκαμε ταῦτα;
10Ἐν τῇ χειρὶ τοῦ ὁποίου εἶναι ἡ ψυχή πάντων τῶν ζώντων καὶ ἡ πνοή πάσης ἀνθρωπίνης σαρκός.11Τὸ τίον δὲν διακρίνει τοὺς λόγους; καὶ ὁ οὐρανίσκος λαμβάνει γεῦσιν τοῦ φαγητοῦ αὑτοῦ;12Ἡ σοφία εἶναι μετὰ τῶν γερόντων, καὶ ἡ σύνεσις ἐν τῇ μακρότητι τῶν ἡμερῶν.13Ἐν αὐτῷ εἶναι ἡ σοφία καὶ ἡ δύναμις· αὐτὸς ἔχει βουλήν καὶ σύνεσιν.14Ἰδού, καταστρέφει, καὶ δὲν ἀνοικοδομεῖται· κλείει κατὰ τοῦ ἀνθρώπου, καὶ οὐδεὶς ὁ ἀνοίγων. 15Ἰδού, κρατεῖ τὰ ὕδατα, καὶ ξηραίνονται· πάλιν ἐξαποστέλλει αὐτὰ, καὶ καταστρέφουσι τὴν γῆν.16Μετ᾿ αὐτοῦ εἶναι ἡ δύναμις καὶ ἡ σοφία· αὐτοῦ εἶναι ὁ ἀπατώμενος καὶ ὁ ἀπατῶν.17Παραδίδει λάφυρον τοὺς βουλευτὰς καὶ μωραίνει τοὺς κριτάς.18Λύει τὴν ζώνην τῶν βασιλέων καὶ περιζώνει τὴν ὀσφὺν αὐτῶν μὲ σχοινίον.19Παραδίδει λάφυρον τοὺς ἄρχοντας καὶ καταστρέφει τοὺς ἰσχυρούς.20Ἀφαιρεῖ τὸν λόγον τῶν δεινῶν ῥητόρων, καὶ σηκόνει τὴν σύνεσιν ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων.21Ἐκχέει καταφρόνησιν ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας, καὶ λύει τὴν ζώνην τῶν ἰσχυρῶν.22Ἀποκαλύπτει ἐκ τοῦ σκότους βαθέα πράγματα, καὶ ἐξάγει εἰς φῶς τὴν σκιάν τοῦ θανάτου.23Μεγαλύνει τὰ ἔθνη καὶ ἀφανίζει αὐτά· πλατύνει τὰ ἔθνη καὶ συστέλλει αὐτά.24Ἀφαιρεῖ τὴν καρδίαν ἀπὸ τῶν ἀρχηγῶν τῶν λαῶν τῆς γῆς, καὶ κάμνει αὐτοὺς νὰ περιπλανῶνται ἐν ἐρήμῳ ἀβάτῳ·25ψηλαφῶσιν ἐν σκότει χωρὶς φωτός, καὶ κάμνει αὐτοὺς νὰ παραφέρωνται ὡς ὁ μεθύων.
Σε κανέναν δεν αρέσουν οι άνθρωποι που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα. Αυτή είναι η εμπειρία του Ιώβ με τους φίλους του (εδ. 1-3). Σίγουροι ότι ξέρουν τι έχει στον νου Του ο Θεός, φέρονται στον Ιώβ υποτιμητικά και γελάνε εις βάρος του (εδ. 4). Δεν δείχνουν καθόλου συμπόνια (εδ. 5), αντίθετα παρουσιάζουν μια σκληρή θεολογία. Κι εμείς ας προσέχουμε όταν, στις περίπλοκες καταστάσεις της ζωής, εφαρμόζουμε τις περιορισμένες γνώσεις μας περί Θεού. Γι’ αυτό ο απ. Πέτρος λέει να κηρύττουμε το ευαγγέλιο «μετά πραότητος και φόβου» (Α΄ Πέτρου 3:15), και όχι να «χτυπάμε» τους άλλους με τις δηλώσεις μας. «Ο λόγος σας ας ήναι πάντοτε με χάριν» λέει ο απ. Παύλος (Κολοσσαείς 4:6).
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ιώβ, ο Θεός έχει τον απόλυτο έλεγχο όλων – κριτών, βασιλιάδων, ιερέων, συμβούλων, ευγενών, ηγετών, εθνών (εδ. 17-25). Ο τρόπος που διαχειρίζεται το σύμπαν ίσως δεν ταιριάζει με τις προσδοκίες ή τη θεολογία μας. Τι κάνουμε τότε; Προσποιούμαστε ότι ταιριάζει με τις δικές μας ιδέες ή αναγνωρίζουμε ότι ο Θεός δεν μπαίνει στα δικά μας καλούπια; Όπως θα δούμε στον Ιώβ, υπάρχουν στιγμές για θρήνο και παράπονα, αλλά και στιγμές ησυχίας και εμπιστοσύνης.
Ιώβ 15–17, Ψαλμοί 83–84
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
